Ήταν θαμμένος εκεί ένας φτωχός άνθρωπος, που εργαζόταν σκληρά για τον βιοπορισμό του σπάζοντας πέτρες καθημερινά στο λατομείο. Δεν αποταμίευε χρήματα ποτέ. Το πενιχρό του εισόδημα ξοδευόταν για τον λιτό του επιούσιο και με ό,τι απόμενε φιλοξενούσε ταξιδιώτες και φτωχούς. Έβγαινε στα δρομάκια του χωριού του νύχτα με το λυχνάρι, ψάχνοντας για όσους βρίσκονταν σε ανάγκη και τους περιποιόταν ο ίδιος.
π. Δημητρίου Μπόκου: Χριστουγεννιάτικες Ιστορίες
