Δὲν ἐκφράζεται ἐλεύθερα ὅλη ἡ ὕπαρξη. Αὐτὰ δὲν χωρίζονται. Μήπως ἡ μάνα ποῦ χάνει τὸ παιδί της δὲν ξέρει πῶς εἶναι πλέον νεκρό; Γιατί ὅμως τὴν ὥρα τῆς ταφῆς, τὴν ὥρα τοῦ ἀποχωρισμοῦ, πέφτει πάνω στὸ φέρετρο, γιὰ νὰ τὸ ἀγκαλιάσει; Μήπως εἶναι τρελή; Ἀλίμονο!

«Προσοχή: Δὲν φιλῶ, προσκυνῶ»!