Μιά νύχτα φαίνεται στόν ὕπνο τῆς μητέρας τοῦ τρελλοῦ παιδιοῦ ὁ ἅγιος Ἰωάννης λέγοντάς της νά μήν κλαίη γιατί τό παιδί της θά γίνει καλά. Νά τοῦ δώση νά πιῆ νερό στό ὁποῖο νά βάλη μέσα ἀπό τό χῶμα τοῦ τάφου του, καί νά κάψη ἕνα κομματάκι ἀπό τό φελώνι νά τό θυμιάση. Ἔκανε ὅπως τῆς εἶπε ὁ ἅγιος καί τό παιδί της ἔγινε καλά.
Τό πλούσιο ἀφεντικό τους, Ἀγαρηνός γεννημένος στή Θεσσαλονίκη πού ρίζωσε στή Λάρισα, ἀγάπησε τόν Ἰωάννη καί θέλησε νά τόν υἱοθετήσει, ἀλλάζοντας του πίστη. Ὁ Ἀγαρηνός τοῦ ἐλάττωσε τίς βαριές δουλειές καί μέ κολακεῖες προσπάθησε νά τόν μεταπείσει.
Και όμως, τη νηστεία πρέπει να τη δεχόμαστε με χαρά, όχι με βαρυγγώμια ή φόβο.
Γιατί δεν είναι σ’ εμάς φοβερή, αλλά στους δαίμονες. Φέρτε την μπροστά σ’ έναν δαιμονισμένο, και θα παγώσει από το φόβο, θα μείνει ακίνητος σαν πέτρα, θα δεθεί με δεσμά αόρατα, όταν μάλιστα δει να τη συνοδεύει η αδελφή της και αχώριστη συντρόφισσά της, η προσευχή.