Στο νοτιότερο άκρο της Κυνουρίας, στα σύνορα με τη Λακωνία, συναντάμε το χωριό Μαρί. Εκεί υπάρχει το μοναστήρι της Παναγίας αφιερωμένο στην Κοίμηση της Θεοτόκου.
Στο δρόμο προς τη Μονή, μέσα σε ένα καταπράσινο τοπίο διακρίνουμε καλλιεργημένες εκτάσεις που απλώνονται αμφιθεατρικά και λίγο πιο πάνω δάσος με έλατα. Φτάνοντας στον περίβολο της Μονής συναντάμε οπωροφόρα δέντρα και κυπαρίσσια.
Το αντρικό αυτό μοναστήρι χτίστηκε το 15ο αιώνα περίπου και έχει εγκαταλειφθεί εδώ και 150 χρόνια. Είχε στην κατοχή του μεγάλη ακίνητη περιουσία σε γη. Πρέπει να σημειωθεί ότι η περιουσία αυτή μοιράστηκε τη δεκαετία του ’50 στους ακτήμονες του Μάριου. Από το αρχικό κτίσμα σώζονται τα θεμέλια των κελιών και ο τοίχος ενός παλαιότερου ναού του Αγίου Αθανασίου. Ο τοίχος αυτός αποτέλεσε κατά το μεγαλύτερο μέρος του τμήμα του νεότερου ναού ο οποίος συντηρημένος σήμερα με πυκνό γκρίζο τσιμεντοκονίαμα και ασβεστωμένος εξωτερικά δε μας επιτρέπει να αναγνωρίσουμε την τοιχοδομία, υποθέτουμε όμως από το πλάτος του τοίχου (1.5 μ.) ότι είναι κτισμένος με ογκώδεις λίθους.
Στη δυτική πλευρά της μικρής δίρριχτης βασιλικής έχει προστεθεί ένας νάρθηκας. Στη νότια πλευρά η τετράγωνη θύρα εισόδου και ένα μεγάλο παράθυρο της δίνουν όψη κατοικίας. Ο ουρανός του ναού διάστικτος με ζωγραφισμένα αστέρια παραπέμπει με έναν τρόπο ποιητικό στο ουράνιο στερέωμα. Ο θόλος αυτός καταλήγει σε τοίχους μη αγιογραφημένους και μόνο το ξύλινο τέμπλο και το προσκυνητάρι δηλώνουν με τις απλές νατουραλιστικές εικόνες το ιερατικό του χώρου. Ιδιαίτερα η εικόνα που βρίσκεται στο προσκυνητάρι χαρακτηρίζεται από μια έντονη συναισθηματικότητα, που οφείλεται στο συνδυασμό χρωμάτων και σχεδίου, χωρίς όμως να τη χαρακτηρίζει η βυζαντινή τεχνοτροπία. Με το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου πολλές εικόνες χάθηκαν ή πουλήθηκαν και έτσι απογυμνώθηκε ο χώρος.
Η μόνη αξιόλογη εικόνα που υπάρχει στο ναό είναι της Παναγίας της Οδηγήτριας ζωγραφισμένη από το Φώτη Κόντογλου σύμφωνα με τις πηγές και φυλάσσεται σε χώρο εκτός μοναστηρίου. Σύμφωνα με την παράδοση το μοναστήρι αποτέλεσε κάποτε θερινή διαμονή του Δεσπότη της Μητρόπολης Γερονθρών όπως ονομαζόταν το σημερινό Γεράκι και κάηκε επί Ιμπραήμ. Αναφέρεται ότι το 1842 οι τρεις τελευταίοι μοναχοί εγκατέλειψαν τη Μονή και εγκαταστάθηκαν στην Έλωνα οπότε θεωρήθηκε μετόχι της.
Στη βουνοπλαγιά δυτικά του μοναστηριού εκεί που η τελευταία ελιά συναντά το πρώτο έλατο παρατηρούμε στο κοίλωμα ενός βράχου ένα εγκαταλειμμένο ασκηταριό.
Εκεί κάποτε οι καλόγεροι του μοναστηριού τροφοδοτούσαν με μια αυτοσχέδια τροχαλία τον τελευταίο ασκητή ο οποίος έζησε στο μέρος αυτό ως το θάνατο του.
Η Μονή γιορτάζει στις 24 Αυγούστου Εννιάμερα της Θεοτόκου όπου και γίνεται διήμερο πανηγύρι. Μπορεί να προσεγγίσει κανείς το Μαρί και την ευρύτερη περιοχή ακολουθώντας τον επαρχιακό δρόμο που ξεκινά από το Λεωνίδιο και περνά από τα χωριά Πούλιθρα, Πελετά, Κουνούπια.