ΑΣΚΗΤΕΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ Α’ – Θεραπεία κωφάλαλης Τουρκάλας

9 Αυγούστου 2019 σε ΑΛΗΘΙΝΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ, ΑΣΚΗΤΕΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ, ΒΙΟΓΡΑΦΙΕΣ, ΒΙΟΙ ΑΓΙΩΝ

ΕΝΟΤΗΤΑ Β’ – ΘΑΥΜΑΣΤΑ  ΚΑΙ  ΔΙΔΑΚΤΙΚΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ

Στό χω­ριό Αὔ­ρα Κα­λαμ­πά­κας κα­τά τά χρό­νια τῆς Τουρ­κο­κρα­τί­ας ἦ­ταν ἐ­φη­μέ­ριος ὁ π. Πα­να­γι­ώ­της Πα­ρα­σκευ­ᾶς. Ἐ­λά­χι­στα γνω­ρί­ζου­με γι᾿ αὐ­τόν τόν σε­βα­στό Λευ­ΐ­τη. Ὁ ἴ­διος ση­μει­ώ­νει κά­που ὅ­τι χει­ρο­το­νή­θη­κε δι­ά­κο­νος στό χω­ριό Δι­ά­λυ­ση καί ἱ­ε­ρέ­ας στό Κα­στρά­κι. Ὕ­στε­ρα ἐ­φη­μέ­ρευ­ε στό χω­ριό Αὔ­ρα κα­τά τά ἔ­τη 1861–1886. Ἀ­πό ἐ­νω­ρίς ἐ­κοι­μή­θη ἡ πρε­σβυ­τέ­ρα του μα­ζί μέ τό νε­ο­γέν­νη­το βρέ­φος. Ἔ­τσι στό ἑ­ξῆς ζοῦ­σε σάν κα­λό­γη­ρος.

Στά ἱ­ε­ρα­τι­κά του κα­θή­κοντα ἦ­ταν πο­λύ συ­νε­πής. Τά ἐ­κτε­λοῦ­σε μέ πολ­λή προ­σο­χή καί εὐ­λά­βεια. Ἡ πα­ρά­δο­ση τοῦ χω­ριοῦ δι­έ­σω­σε δυ­ό με­γά­λα ἔρ­γα τοῦ π. Πα­να­γι­ώ­του. Τό πρῶ­το εἶ­ναι ἡ ἁ­γι­ο­γρά­φη­ση τοῦ μο­να­στη­ρια­κοῦ να­οῦ τοῦ ἁ­γί­ου Νι­κο­λά­ου, πού ἔ­γι­νε τό ἔ­τος 1869 «διά συν­δρο­μῆς καί δα­πά­νης» του, ὅ­πως μαρ­τυ­ρεῖ ἡ ἐ­πι­γρα­φή.

Ἐ­κεῖ­νο ὅ­μως πού φα­νε­ρώ­νει τήν ἁ­γι­ό­τη­τα τοῦ π. Πα­να­γι­ώ­του εἶ­ναι τό θαῦ­μα τῆς θε­ρα­πεί­ας τῆς κό­ρης τοῦ Τουρ­καλ­βα­νοῦ Ντα­ϊ­λιάν–Ἀγᾶ, τοῦ τε­λευ­ταί­ου Ἀ­γᾶ τοῦ χω­ριοῦ, πού ἦ­ταν ἄ­λα­λη καί κω­φή. Ὁ Ἀγᾶς τήν πῆ­γε σέ πολ­λούς για­τρούς ἀλ­λά χω­ρίς ἀ­πο­τέ­λε­σμα. Τέ­λος κα­τέ­φυ­γε στόν ἅ­γιο λει­τουρ­γό τοῦ Ἀ­λη­θι­νοῦ Θε­οῦ, π. Πα­να­γι­ώ­τη. Ὁ παπα– Πα­να­γιώ­της ἐ­νή­στευ­σε, προ­σευ­χή­θη­κε, τῆς δι­ά­βα­σε εὐ­χή καί τήν σταύ­ρω­σε. Ἡ κω­φά­λα­λη θαυ­μα­τουρ­γι­κά μί­λη­σε καί ἀ­πέ­κτη­σε τήν ἀ­κο­ή της. Ὁ πα­τέ­ρας της ἀ­πό εὐ­γνω­μο­σύ­νη δώ­ρη­σε στό Βα­κού­φι (Ἐκ­κλη­σί­α) 80 στρέμ­μα­τα χω­ρά­φια πού ἡ ἐκ­κλη­σί­α τά ἔ­χει μέ­χρι σή­με­ρα, καί τό οἰ­κό­πε­δο δί­πλα στήν πλα­τεί­α ὅ­που ἀρ­γό­τε­ρα χτί­στη­κε ὁ ἐ­νο­ρια­κός να­ός τοῦ ἁ­γί­ου Ἀ­θα­να­σί­ου. Ὁ Ντα­ϊ­λιάν–Ἀγᾶς με­τά τό θαῦ­μα  σε­βό­ταν καί τι­μοῦ­σε τήν πί­στη μας.

Διαβάστε ΕΔΩ τα προηγούμενα σχετικά άρθρα

ΤΟ ΤΑΜΑ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ. Ο ΝΑΟΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ.

Ἡ Δ΄ Ἐθνικὴ τῶν Ἑλλήνων Συνέλευσις.

Νομίζει ἑαυτὴν εὐτυχῆ γενομένη ὄργανον, δι᾿ οὗ τὸ Ἔθνος ἐκπληροῖ τὸ πλέον ἐφετὸν τῶν χρεῶν του, δη­λα­δὴ τὸ νὰ ἀναπέμψῃ τὴν εὐγνωμοσύνην του πρὸς τὸν Θε­όν, Ὅστις ἔδειξε τοσαῦτα θαύματα διὰ νὰ τὸ σώσῃ.

 Κατὰ συνέπειαν, ἡ Δ΄  Ἐθνικὴ τῶν Ἑλλήνων Συνέλευσις ψηφίζει:

Α΄. Ὅταν ἡ τοπικὴ περιφέρεια τῆς Ἑλλάδος καὶ ἡ καθέ­δρα τῆς Κυβερνήσεώς της κατασταθῶσιν ὁρι­στι­κῶς, οἱ δὲ οἰκονομικοὶ πόροι τοῦ κράτους τὸ ἐπιτρέ­ψω­σιν, ἡ Κυβέρνησις θέλει διατάξει νὰ ἐγερθῇ εἰς τὴν κα­θέ­δραν εἷς Ναὸς ἐπ᾿ ὀνόματι τοῦ Σωτῆρος.

(ΑΡΧΕΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΑΛΙΓΓΕΝΕΣΙΑΣ, τόμος 4ος. Δ΄ ἐν Ἄργει Ἐθνικὴ Συνέλευσις 1828-1829,

-Δεύτερος τῶν Ἐθνοσυνελεύσεων, σελ. 116)

Ὅταν οἱ ὑπεύ­θυ­νοι ἐνθυ­μη­θοῦν νά πραγ­μα­το­ποι­ή­σουν τό λη­σμο­νη­μένο καί ἀνεκ­πλή­­ρω­το τάμα τοῦ Ἔθ­νους καί ἀρχίση ἡ ἀνοικο­δό­μη­ση τοῦ Ναοῦ, τά ἔσοδα ἀπό τήν διάθεση τοῦ παρόντος βι­­βλί­­ου θά διατεθοῦν γιά ἕνα λιθαράκι στό Ναό τοῦ Σω­τῆ­ρος μας Χριστοῦ.