Ἀνακαλύπτω τὶς ρίζες τῶν λέξεων – Γραμματικὸ ὑστερόγραφο

Σὲ παλαιότερα κυρίως κείμενα, τῆς καθαρεύουσας, ἀλλὰ καὶ τῆς δημοτικῆς, συναντᾶμε τοὺς τύπους: ἀγαθώτερος, σοφώτερος. Ξενίζει αὐτὴ ἡ γραφὴ στὸν σημερινὸ ἀναγνώστη ποὺ ἔμαθε στὸ σχολεῖο ὅτι ὁ συγκριτικὸς βαθμὸς τῶν παραθετικῶν γράφεται πάντοτε μὲ ο. Σύμφωνα μὲ τοὺς παλαιότερους κανόνες ὀρθογραφίας ὅταν ἡ παραλήγουσα τῶν ἐπιθέτων εἶναι βραχεῖα, τότε τὸ ο τρέπεται σὲ ω:

νέος→νεώτερος

σοφός→σοφώτερος

τίμιος→τιμιώτερος

ἱκανός→ἱκανώτερος

ἅγιος→ἁγιώτερος

φιλικός→φιλικώτερος

Τὰ ἐπίθετα ποὺ λήγουν σὲ –ιος, -ικος, -ιμος καὶ -ινος ἔχουν τὸ δίχρονο τῆς παραλήγουσας (ι) βραχύ.

 

Δείτε ΕΔΩ τα προηγούμενα άρθρα

Ετικέτες - Σχετικά Θέματα