Νέοι αγρότες

26 Μαΐου 2012 σε ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ, ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ, ΠΑΡΑΔΟΣΗ

Ἀ­πὸ τὶς πο­λυ­ε­θνι­κὲς στὰ χω­ρά­φι­α

ΜΑΧΗ ΤΡΑΤΣΑ – Γ. ΠΟΥΛΙΟΠΟΥΛΟΣ

       Κατὰ 7% αὐξήθηκε ἀπὸ τὸ 2008 ὁ ἀριθμὸς ὅσων ἀσχολοῦνται μὲ τὴν γεωργία, τὴν δασοκομία καὶ τὴν ἁλιεία, ὡς ἀποτέλεσμα τῆς κρίσης, τῶν κινήτρων, ἀλλὰ καὶ τῆς ἀνάγκης μίας ζωῆς στὴν ὕπαιθρο χωρὶς τὸ ἄγχος τῆς πόλης.

       ΟΙ ΝΕΟΙ γυ­ρί­ζουν ξα­νὰ στὴν Ἑλ­λη­νι­κὴ ὕ­παι­θρο. Ὅ­πως κα­τα­δει­κνύ­ουν τὰ στοι­χεῖ­α τῆς Ἐ­θνι­κῆς Στα­τι­στι­κῆς Ἀρ­χῆς, ἀ­πὸ τὸ 2008 ὡς σή­με­ρα ὁ ἀ­ριθ­μὸς ὅ­σων ἀ­πα­σχο­λοῦν­ται στὴν πρω­το­γε­νῆ πα­ρα­γω­γὴ -γε­ωρ­γί­α, δα­σο­κο­μί­α καὶ ἁ­λι­εί­α- αὐ­ξή­θη­κε πε­ρισ­σό­τε­ρο ἀ­πὸ 7%. Σὲ ἀ­πό­λυ­τους ἀ­ριθ­μοὺς αὐ­τὸ ση­μαί­νει πε­ρί­που 37.000 νέ­οι ἀ­γρό­τες μέ­σα στὴν τε­λευ­ταί­α δι­ε­τί­α.  
       «Ἡ τά­ση εἶ­ναι μί­α πραγ­μα­τι­κό­τη­τα ἡ ὁ­ποί­α κα­τα­γρά­φε­ται πλέ­ον καὶ ἀ­πὸ στα­τι­στι­κὰ στοι­χεῖ­α. Εἶ­ναι πολ­λοὶ οἱ λό­γοι ποὺ κα­θι­στοῦν σή­με­ρα ἑλ­κυ­στι­κὴ τὴν ἑλ­λη­νι­κὴ ὕ­παι­θρο, ἠ­πει­ρω­τι­κὴ καὶ νη­σι­ω­τι­κὴ» λέ­ει μι­λών­τας στὸ «Βῆ­μα» ὁ ἀν­τι­πρό­ε­δρος τοῦ ΟΠΕΚΕΠΕ (Ὀρ­γα­νι­σμὸς Πλη­ρω­μῶν καὶ Ἐ­λέγ­χου Κοι­νο­τι­κῶν Ἐ­νι­σχύ­σε­ων Προ­σα­να­το­λι­σμοῦ καὶ Ἐγ­γυ­ή­σε­ων) κ. Μό­σχος Κο­ρα­σί­δης.

       Στὴν ἀ­πό­φα­ση γι­ὰ τὴν ἐ­πι­στρο­φὴ τῶν νέ­ων στὴν ἐ­παρ­χί­α ση­μαν­τι­κὸ ρό­λο παί­ζουν ἡ προσ­δο­κί­α γι­ὰ κα­λύ­τε­ρη ποι­ό­τη­τα ζω­ῆς γι­ὰ τοὺς ἴ­δι­ους καὶ τὶς οἰ­κο­γέ­νει­ές τους, οἱ βελ­τι­ω­μέ­νες βα­σι­κὲς ὑ­πο­δο­μές, κα­θὼς καὶ οἱ δυ­να­τό­τη­τες ἐ­πι­κοι­νω­νί­ας ποὺ δί­νει ἡ σύγ­χρο­νη τε­χνο­λο­γί­α. Κα­θο­ρι­στι­κό, ὅ­πως ἐ­πι­ση­μαί­νει ὁ κ. Κο­ρα­σί­δης, εἶ­ναι καὶ τὸ μι­κρό­τε­ρο κό­στος ἔ­ναρ­ξης τῆς ἀ­γρο­τι­κῆς δρα­στη­ρι­ό­τη­τας.

       Ἡ «τά­ση φυ­γῆς» ἀ­πὸ τὰ ἀ­στι­κὰ κέν­τρα ποὺ κα­τα­γρά­φε­ται ἐ­νι­σχύ­θη­κε καὶ μέ­σα ἀ­πὸ μέ­τρα ὅ­πως εἶ­ναι ἡ πρι­μο­δό­τη­ση γιὰ τὴν ἐγ­κα­τά­στα­ση τῶν  νέ­ων γε­ωρ­γῶν (18-40 ἐ­τῶν). Οἱ πε­ρισ­σό­τε­ροι νέ­οι ἐ­πέ­λε­ξαν τὴν Κεν­τρι­κὴ Μα­κε­δο­νί­α, ἐ­νῷ πολ­λοὶ ἦ­ταν κι ἐ­κεῖ­νοι ποὺ προ­τί­μη­σαν τὰ νη­σιὰ τοῦ Αἰ­γαί­ου καὶ συγ­κε­κρι­μέ­να τὴν Κρή­τη, τὴν Ρό­δο καὶ τὴν Λέ­σβο. Τὴ «φυ­γὴ» στὴν ὕ­παι­θρο, ὅ­πως ἀ­να­φέ­ρει ὁ κ. Κο­ρα­σί­δης, εὐ­νό­η­σαν ἐ­πί­σης ἡ ἐ­νί­σχυ­ση τοῦ ἀ­γρο­του­ρι­σμοῦ, τῆς με­τα­ποί­η­σης καὶ ἡ στή­ρι­ξη τῆς νε­α­νι­κῆς ἐ­πι­χει­ρη­μα­τι­κό­τη­τας. Πάν­τως, ἡ τά­ση αὐ­τὴ δὲν εἶ­ναι μό­νο ἑλ­λη­νι­κή. Ἐ­δῶ καὶ μί­α πεν­τα­ε­τί­α πολ­λοὶ Δι­ε­θνεῖς ὀρ­γα­νι­σμοί, με­τα­ξὺ τῶν ὁ­ποί­ων καὶ ἡ Παγ­κό­σμια Τρά­πε­ζα, ἀ­να­γνω­ρί­ζουν ὅ­τι «ἡ γε­ωρ­γί­α ἀ­πο­τε­λεῖ καὶ σή­με­ρα ἕ­ναν ἀ­πὸ τοὺς βα­σι­κοὺς πα­ρά­γον­τες γιὰ τὴν ἀν­τι­με­τώ­πι­ση τῆς κρί­σης καὶ τὴν μεί­ω­ση τῆς φτώ­χειας», κα­τα­λή­γει ὁ κ. Κο­ρα­σί­δης.

       Ὁ εἰ­δι­κὸς γραμ­μα­τέ­ας τῆς Πα­νελ­λή­νιας Ἕ­νω­σης Νέ­ων Ἀ­γρο­τῶν κ. Βα­σί­λης Κόλ­λιας ἀν­τι­τεί­νει ὡ­στό­σο ὅ­τι «οἱ ἀ­ριθ­μοὶ εἶ­ναι σὲ με­γά­λο βαθ­μὸ πλα­σμα­τι­κοί». Ὅ­πως ση­μει­ώ­νει, δὲν ὑ­πῆρ­ξε κύμα με­τα­κί­νη­σης πρὸς τὴν ὕ­παι­θρο. «Αὐ­τὸ ποὺ συ­νέ­βη εἶ­ναι ὅ­τι ἀρ­κε­τοὶ νέ­οι, τῶν ὁ­ποί­ων οἱ οἰ­κο­γέ­νει­ες ἀ­σχο­λοῦν­ταν ἤ­δη μὲ τὴν γε­ωρ­γί­α, ἀ­πο­φά­σι­σαν νὰ κά­νουν ἔ­ναρ­ξη ἐ­παγ­γέλ­μα­τος», ἐ­πι­ση­μαί­νει. Πάν­τως σύμ­φω­να μὲ τὸν κ. Κόλ­λια ἡ γε­ωρ­γία­ προ­σφέ­ρει εὐ­και­ρί­ες. «Γιὰ κά­ποι­ον ποὺ ἔρ­χε­ται ἀ­πὸ τὴν πό­λη εἶ­ναι πιὸ εὔ­κο­λο νὰ ἐ­νη­με­ρώ­νε­ται γιὰ τὶς τά­σεις τῆς ἀ­γρο­τι­κῆς ἀ­γο­ρᾶς. Τὸ ση­μαν­τι­κὸ εἶ­ναι, ὅ­ποι­ος τὸ ἀ­πο­φα­σί­σει, νὰ ἔ­χει ἐ­πί­γνω­ση τοῦ ἀ­γρο­τι­κοῦ ὡ­ρα­ρί­ου, μπο­ρεῖ νὰ ἐρ­γά­ζε­ται­ 3­65 μέ­ρες τὸν χρό­νο. Καὶ βέ­βαι­α εἶ­ναι ση­μαν­τι­κὸ νὰ ἀν­τι­με­τω­πί­σει τὴν γε­ωρ­γί­α ὡς ἐ­πι­χει­ρη­μα­τι­κὴ δρα­στη­ρι­ό­τη­τα καὶ ὄ­χι ὡς φυ­σι­ο­λα­τρι­κή».  

Μί­α Χη­μι­κὸς Μη­χα­νι­κὸς στὰ χω­ρά­φια.

        Ἀ­γρό­τισ­σα μὲ τὸ Α κε­φα­λαῖ­ο εἶ­ναι ἡ κυ­ρί­α Ἀ­λε­ξάν­δρα Τσι­αν­τῆ, ἂν καὶ με­τρᾶ μό­λις μί­α πεν­τα­ε­τί­α στὸ… χω­ρά­φι. Μὲ σπου­δές, με­τα­πτυ­χι­α­κὸ καὶ δι­δα­κτο­ρι­κὸ στὴν Ἀγ­γλί­α καὶ μὲ μί­α κα­λὴ δου­λει­ὰ σὲ τε­χνι­κὴ ἑ­ται­ρεί­α στὴ Λά­ρι­σα, ἡ 50χρονη σή­με­ρα Χη­μι­κὸς Μη­χα­νι­κὸς ἀ­πο­φά­σι­σε νὰ ἀλ­λά­ξει ζω­ὴ καὶ νὰ ἐ­κμε­ταλ­λευ­τεῖ 400 στρέμ­μα­τα ἀ­πὸ τὰ οἰ­κο­γε­νει­α­κὰ κτή­μα­τα στὴν Ἁ­γί­α Τρι­ά­δα Φαρ­σά­λων. Ἔτ­σι, στὴ γῆ ποὺ ἐ­δῶ καὶ τρεῖς γε­νι­ὲς ἀ­νή­κει στὴν οἰ­κο­γέ­νει­ά της, ξε­κί­νη­σε, μα­ζὶ μὲ τὴ μι­κρό­τε­ρη ἀ­δελ­φή της­ Λί­να ­ἡ ὁ­ποί­α ἔ­χει κά­νει σπου­δὲς Βι­ο­λο­γί­ας, μί­α βι­ο­λο­γι­κὴ καλ­λι­έρ­γει­α μὲ πρῶ­το στό­χο τὴν ποι­ό­τη­τα τῶν προ­ϊ­όν­των, ἀλ­λὰ καὶ τὴν προ­στα­σί­α τοῦ πε­ρι­βάλ­λον­τος. Μὲ τὴν ὀ­νο­μα­σί­α «Τhe trinity farm» ἡ οἰ­κο­γέ­νει­α Τσι­αν­τῆ πα­ρά­γει, συ­σκευ­ά­ζει καὶ δι­α­κι­νεῖ μό­νη της στὰ κα­τα­στή­μα­τα, χω­ρὶς με­σά­ζον­τες, τὰ προ­ϊ­όν­τα ποὺ πα­ρά­γει. «Ἔτ­σι πε­τυ­χαί­νου­με φθη­νό­τε­ρες τι­μὲς γι­ὰ τὸν κα­τα­να­λω­τή», το­νί­ζει ἡ κυ­ρί­α Τσι­αν­τῆ. Ἐ­φέ­τος εἶ­ναι ἡ πρώ­τη χρο­νι­ὰ ποὺ ἀ­σχο­λεῖ­ται ἀ­πο­κλει­στι­κὰ μὲ τὴν βι­ο­λο­γι­κὴ γε­ωρ­γί­α. «Μό­λις στα­μά­τη­σα νὰ ἐρ­γά­ζο­μαι σὲ τε­χνι­κὴ ἑ­ται­ρεί­α. Ὅ­λα αὐ­τὰ τὰ χρό­νι­α δού­λευ­α πα­ράλ­λη­λα μέ­χρι νὰ κα­τα­φέ­ρω νὰ ζῶ μό­νο ἀ­πὸ τὰ κτή­μα­τα. Μπο­ρεῖ γι­ὰ κά­ποι­ον ἄλ­λο, ποὺ εἶ­χε σχέ­ση μὲ τὴν γῆ, νὰ ἦ­ταν πι­ὸ εὔ­κο­λο, νὰ εἶ­χε ἀ­πο­τέ­λε­σμα νω­ρί­τε­ρα. Ἐ­μεῖς ἤ­μα­σταν ἄ­πει­ρες», ἀ­να­φέ­ρει ἡ ἴ­δι­α.  

 «Κτη­νο­τρο­φί­α ση­μαί­νει στα­θε­ρό­τη­τα».

       Ἡ οἰ­κο­γέ­νει­α τοῦ 48χρονου Ἀρ­χι­τέ­κτο­να/Μη­χα­νι­κοῦ ἀ­πὸ τὸν Ἁλ­μυ­ρὸ κ. Γι­ώρ­γου Ἀρ­γυ­ρό­που­λου ἀ­σχο­λεῖ­ται πα­ρα­δο­σι­α­κὰ μὲ τὴν κτη­νο­τρο­φί­α. Τὸ νὰ συ­νε­χί­σει τὴν οἰ­κο­γε­νει­α­κὴ πα­ρά­δο­ση ἦ­ταν ἀ­να­με­νό­με­νο. Αὐ­τὸ ποὺ δὲν ἦ­ταν ἀ­να­με­νό­με­νο ἦ­ταν ὅ­τι τὸ εἰ­σό­δη­μά του θὰ προ­ερ­χό­ταν σχε­δὸν ἐξ ὁ­λο­κλή­ρου ἀ­πὸ τὴν κτη­νο­τρο­φί­α. «Πρὶν ἀ­πὸ λί­γα χρό­νι­α, δι­α­βλέ­πον­τας ποῦ πᾶ­νε τὰ πράγ­μα­τα στὴν οἰ­κο­δο­μή, ἀ­πο­φά­σι­σα νὰ ἀ­σχο­λη­θῶ πι­ὸ ἐν­τα­τι­κὰ μὲ τὴν ἐ­κτρο­φὴ ἀ­γε­λά­δων. Σκεφ­τεῖ­τε ὅ­τι ὁ τε­λευ­ταῖ­ος πε­λά­της μπῆ­κε στὸ τε­χνι­κὸ γρα­φεῖ­ο μου πρὶν ἀ­πὸ 14 μῆ­νες» λέ­ει ὁ κ. Ἀρ­γυ­ρό­που­λος.

       «Οὔ­τε στὴν κτη­νο­τρο­φί­α τὰ πράγ­μα­τα πᾶ­νε κα­λά, ἀλ­λὰ τοὐλά­χι­στον ὑ­πάρ­χει μί­α στα­θε­ρό­τη­τα. Στὴν οἰ­κο­δο­μὴ ἐ­ξαρ­τᾶ­σαι ἀ­πὸ χί­λιους δύ­ο ἐ­ξω­τε­ρι­κοὺς πα­ρά­γον­τες καὶ βέ­βαι­α ἀ­πὸ τὸ ἑλ­λη­νι­κὸ Δη­μό­σιο». Ἡ στρο­φὴ πρὸς τὸν… στά­βλο δὲν εἶ­ναι ἀ­συ­νή­θι­στη στὴν πε­ρι­ο­χὴ τοῦ κ. Ἀρ­γυ­ρό­που­λου. «Βλέ­πεις καὶ ἄλ­λους ἐ­λεύ­θε­ρους ἐ­παγ­γελ­μα­τί­ες τῆς πε­ρι­ο­χῆς νὰ θέ­λουν νὰ δρα­στη­ρι­ο­ποι­η­θοῦν στὸν συγ­κε­κρι­μέ­νο το­μέ­α. Αὐ­τὸ ποὺ πρέ­πει νὰ ξέ­ρει ὅ­ποι­ος τὸ ἐ­πι­χει­ρή­σει εἶ­ναι ὅ­τι πρό­κει­ται γιὰ μί­α δου­λειὰ ποὺ πά­νω ἀ­πὸ ὅ­λα ἀ­παι­τεῖ νὰ τὴν ἀ­γα­πᾶς. Καὶ βέ­βαι­α νὰ ἔ­χεις ὑ­πό­ψη σου ὅ­τι τὸ κο­πά­δι σου δὲν κα­τα­λα­βαί­νει οὔ­τε γι­ορ­τὲς οὔ­τε ἀρ­γί­ες.

Ἀ­παι­τεῖ κα­θη­με­ρι­νὴ πα­ρου­σί­α, ἔ­στω καὶ γιὰ λί­γη ὥ­ρα».  

 «Τὸ θέ­μα εἶ­ναι νὰ προ­βλέ­πεις τὸ μέλ­λον».

       Ὁ 29χρονος ἀ­γρό­της κ. Κώ­στας Δρί­τσας ἀ­πὸ τὸ Μαυ­ρομ­μά­τι Βοι­ω­τί­ας δὲν με­τα­κό­μι­σε ἀ­πὸ τὴν πρω­τεύ­ου­σα στὸν τό­πο κα­τα­γω­γῆς του. Ἁ­πλῶς συ­νέ­χι­σε τὴν οἰ­κο­γε­νεια­κὴ πα­ρά­δο­ση. Σή­με­ρα ἐκ­με­ταλ­λεύ­ε­ται ἔ­κτα­ση 120 στρεμ­μά­των μὲ κη­πευ­τι­κὰ προ­ϊ­όν­τα βι­ο­λο­γι­κῆς καλ­λι­έρ­γειας.

       «Τὸ μέλ­λον τῆς γε­ωρ­γί­ας ἔ­χει νὰ κά­νει μὲ πι­στο­ποι­η­μέ­να προ­ϊ­όν­τα ὑ­ψη­λῆς δι­α­τρο­φι­κῆς ἀ­ξί­ας. Ὁ πα­τέ­ρας μου ἦ­ταν κυ­ρί­ως βαμ­βα­κο­πα­ρα­γω­γός, ἀλ­λὰ εὐ­τυ­χῶς κα­τά­λα­βε ἔγ­και­ρα τὶς ἐ­ξε­λί­ξεις. Δυ­στυ­χῶς πολ­λοὶ ἀ­γρό­τες στὴν πε­ρι­ο­χή μας δὲν κά­νουν τὸ ἴ­διο» δη­λώ­νει ὁ κ. Δρί­τσας, ὁ ὁ­ποῖ­ος σπού­δα­σε στὰ Τ.Ε.Ι Ἀν­θο­κο­μί­ας στὴν Κρή­τη ἔ­χον­τας στὸ μυα­λό του ὅ­τι κά­ποι­α στιγ­μὴ θὰ ἀ­σχο­λη­θεῖ μὲ τὴν οἰ­κο­γε­νεια­κὴ ἐ­πι­χεί­ρη­ση.

 «Πρέ­πει νὰ δο­θοῦν πραγ­μα­τι­κὰ κί­νη­τρα».

       Ἡ πρώ­ην Σχε­δι­ά­στρι­α Μα­ρί­α Δα­φα­λι­ᾶ ἔ­χει τώ­ρα κτη­νο­τρο­φι­κὴ μο­νά­δα ἐ­νῷ ὁ Σε­ρα­φεὶμ Βρα­κᾶς, με­τὰ ἀ­πὸ κα­ρι­έ­ρα στὸ Μάρ­κε­τινγκ, βρέ­θη­κε νὰ προ­ω­θεῖ ἐμ­πο­ρι­κὰ φα­κὲς καὶ φα­σό­λι­α βι­ο­λο­γι­κῆς πα­ρα­γω­γῆς.

       Τό 2009 ἡ κυ­ρί­α Μα­ρί­α Δα­φα­λιᾶ ἐ­πέ­στρε­ψε μα­ζὶ μὲ τὸν ἀρ­ρα­βω­νι­α­στι­κό της κ. Ἀ­λέ­ξαν­δρο Βερ­ντζά­για στὸ χω­ριὸ ὅ­που με­γά­λω­σε, τὰ Φί­λια, στὴν πε­ρι­ο­χὴ τῶν Κα­λα­βρύ­των. Ἕ­ως τό­τε δού­λευ­ε στὴν Ἀ­θή­να ὡς σχε­διά­στρια δο­μι­κῶν ἔρ­γων. «Δὲν μοῦ ἄ­ρε­σε ὁ τρό­πος ζω­ῆς στὴν με­γά­λη πό­λη. Δού­λευ­α ἐ­ξον­τω­τι­κὰ ὡ­ρά­ρια καὶ οἱ ἀ­πο­λα­βὲς δὲν ἦ­ταν ἀ­νά­λο­γες».

       Ἂν καὶ δὲν ἔ­χει με­τα­νι­ώ­σει γιὰ τὴν ἐ­πι­λο­γή της, θε­ω­ρεῖ ὅ­τι ἐ­ξα­πα­τή­θη­κε ὅ­σον ἀ­φο­ρᾶ τὰ κί­νη­τρα ποὺ δό­θη­καν στοὺς νέ­ους ἀ­γρό­τες. «Ἡ προ­η­γού­με­νη κυ­βέρ­νη­ση εἶ­χε ὑ­πο­σχε­θεῖ 40.000 γιὰ τὴν πρώ­τη ἐγ­κα­τά­στα­ση. Τε­λι­κὰ πή­ρα­με τὰ μι­σὰ τὰ ὁ­ποῖ­α δὲν ἔ­χου­με εἰ­σπρά­ξει ἀ­κό­μα στὸ σύ­νο­λό τους» λέ­ει ἡ κυ­ρί­α Δα­φα­λιᾶ, ἡ ὁ­ποί­α ἔ­χει κτη­νο­τρο­φι­κὴ μο­νά­δα μὲ γου­ρού­νια καὶ πρό­βα­τα, ἐ­νῷ δι­α­τη­ρεῖ καὶ κα­τά­στη­μα πα­ρα­δο­σια­κῶν εἰ­δῶν, ὅ­που που­λᾶ προ­ϊ­όν­τα πα­ρα­γω­γῆς της. Ἀλ­λὰ δὲν τὸ βά­ζει κά­τω. «Ἂν καὶ οἱ πε­ρισ­σό­τε­ροι φί­λοι μας στὴν Ἀ­θή­να δὲν πί­στευ­αν ὅ­τι θὰ τὸ πρά­ξου­με, προ­σω­πι­κὰ δὲν ἀλ­λά­ζω μὲ τί­πο­τα τὴ ζω­ὴ στὸ χω­ριὸ. Ἀρ­κεῖ νὰ δο­θοῦν πραγ­μα­τι­κὰ κί­νη­τρα σὲ ὅ­σους τὸ ἀ­πο­φα­σί­σουν».  

«Ἤ­θε­λα κά­τι δι­κό ­μου πρὶν πα­τή­σω τὰ  50».

       Πρὶν ἀ­πὸ 31 χρό­νια ὁ κ. Σε­ρα­φείμ Βρα­κᾶς σπού­δα­ζε Δι­οί­κη­ση Ἐπι­χει­ρή­σε­ων στὸν Κα­να­δᾶ. Ἐρ­γά­στη­κε ἐ­κεῖ, στὸν χῶ­ρο τοῦ Μάρ­κε­τινγκ, γιὰ μία­ πεν­τα­ε­τί­α. Ἐ­πι­στρέ­φον­τας στὴν Ἑλ­λά­δα δού­λε­ψε γιὰ 10 χρό­νια στὴν συ­νε­ται­ρι­στι­κὴ ἑ­ται­ρεί­α ΚΑΪΡ καὶ στὴν συ­νέ­χεια ὡς ὑ­πεύ­θυ­νος μάρ­κε­τινγκ σὲ ἄλ­λες ἑ­ται­ρεῖ­ες. Τὰ τε­λευ­ταῖα χρό­νια ἡ σκέ­ψη νὰ ἀ­σχο­λη­θεῖ μὲ τὸν χῶ­ρο τῶν τρο­φί­μων ἐρ­χό­ταν καὶ ἐ­πα­νερ­χό­ταν στὸ μυα­λό του. Τε­λι­κὰ πρὶν ἀ­πὸ λί­γους μῆ­νες πέν­τε φί­λοι ἀ­πο­φά­σι­σαν νὰ φτειά­ξουν μί­α δι­κή τους δου­λειά, τὴν ἑ­ται­ρεί­α «βι­ο-Σι­τώ», ὥ­στε νὰ μὴν ἔ­χουν κα­νέ­ναν πά­νω ἀ­πὸ τὸ κε­φά­λι τους. «Ἤ­θε­λα νὰ κά­νω κά­τι δι­κό μου γιὰ νὰ μὴ φτά­σω στὰ 50 μου νὰ ἐ­ξαρ­τῶ­μαι ἀ­πὸ μί­α πο­λυ­ε­θνι­κή. Στὸ… τσὰκ πρό­λα­βα» λέ­ει ὁ 51χρονος σή­με­ρα κ. Βρα­κᾶς. Ἡ προ­ερ­γα­σί­α ξε­κί­νη­σε πρὶν ἀ­πὸ ἕ­ναν χρό­νο. «Τοὺς τε­λευ­ταί­ους 12 μῆ­νες τα­ξί­δε­ψα σὲ ὅ­λη τὴν Ἑλ­λά­δα καὶ δι­ά­λε­γα πα­ρα­γω­γοὺς βι­ο­λο­γι­κῶν καὶ πα­ρα­δο­σια­κῶν προ­ϊ­όν­των μὲ στό­χο νὰ ξε­κι­νή­σω τὴν ἐμ­πο­ρί­α τους. Βρῆ­κα ἐ­ξαι­ρε­τι­κῆς ποι­ό­τη­τας ὄ­σπρια, ἐ­λι­ές, ἐ­λαι­ό­λα­δα, ζυ­μα­ρι­κά, κομ­πό­στες, κ.ἄ. Πῆ­γα στὸ λι­ο­τρί­βι καὶ εἶ­δα πῶς βγαί­νει τὸ λά­δι, πῆ­γα στὸ χω­ρά­φι καὶ ἔπια­σα τὴν φα­κή. Ἔ­χω ἐ­γὼ τὴν εὐ­θύ­νη τοῦ τί θὰ προ­ω­θή­σω στὸν κα­τα­να­λω­τή», ση­μει­ώ­νει. Συ­νε­χί­ζει ὡ­στό­σο νὰ ἐρ­γά­ζε­ται ὡς σύμ­βου­λος ἐ­πι­χει­ρή­σε­ων ἕ­ως ὅ­του κα­τα­φέ­ρει νὰ ἔ­χει ἕ­να στα­θε­ρὸ εἰ­σό­δη­μα ἀ­πὸ τὴ νέ­α του δου­λειά.

       «Στό­χος μου ἦ­ταν νὰ κά­νω μί­α τί­μια δου­λειὰ μα­ζὶ μὲ φί­λους. Γιὰ τὴν ὥ­ρα ἐρ­γα­ζό­μα­στε χω­ρὶς ἀ­μοι­βές. Ἐ­πέ­λε­ξα νὰ δρα­στη­ρι­ο­ποι­η­θῶ στὸν συγ­κε­κρι­μέ­νο χῶ­ρο, για­τί βα­ρέ­θη­κα νὰ κα­θο­ρί­ζουν ἄλ­λοι τί θὰ φά­ω ἐ­γώ, τὸ παι­δί μου, οἱ φί­λοι μου. Πό­σοι γνω­ρί­ζουν ὅ­τι τρῶ­με φα­κὴ ἀμ­φι­βό­λου ποι­ό­τη­τας ἀ­πὸ τὸ Πα­κι­στὰν ἢ φα­σό­λια Κί­νας; Ἀ­κό­μη κι ἂν εἶ­ναι κα­λῆς ποι­ό­τη­τας, για­τί πρέ­πει νὰ εἰ­σά­γου­με φα­σό­λια ἀ­πὸ ἐ­κεῖ καὶ νὰ νο­μι­μο­ποι­οῦ­με τὸ με­ρο­κά­μα­το 80 λε­πτῶν τὴν ἡ­μέ­ρα; Για­τί νὰ μὴν τρῶ­με ἑλ­λη­νι­κὰ προ­ϊ­όν­τα;» ἀ­να­ρω­τι­έ­ται ὁ κ. Βρα­κᾶς.

 «Ὀ­ξυ­γο­νώ­θη­κε ὁ ἐγ­κέ­φα­λός μου».

       Ἕ­να πρω­ΐ, πρὶν ἀ­πὸ πε­ρί­που τρί­α χρό­νια, ὁ τό­τε Τρα­πε­ζι­κὸς ὑ­πάλ­λη­λος ἀ­πὸ τὴν Ξάν­θη κ. Δη­μή­τρης Τσί­τας ξύ­πνη­σε γιὰ νὰ ζή­σει αὐ­τὸ ποὺ θὰ ἦ­ταν «ἡ πρώ­τη μέ­ρα τῆς ὑ­πό­λοι­πης ζω­ῆς του». «Ξύ­πνη­σα καὶ εἶ­πα στὴ γυ­ναί­κα μου ὅ­τι θὰ πα­ραι­τη­θῶ. Δὲν ε­ὕρι­σκα οὔ­τε προ­ο­πτι­κὴ οὔ­τε κα­νέ­να ἐν­δι­α­φέ­ρον στὸ νὰ δου­λεύ­ω σὲ Τρά­πε­ζα». Ἔ­πει­τα ἀ­πὸ λί­γο και­ρὸ ἐ­παγ­γελ­μα­τι­κῶν ἀ­να­ζη­τή­σε­ων ἀ­πο­φά­σι­σε νὰ ἐκ­με­ταλ­λευ­θεῖ μί­α γε­ωρ­γι­κὴ ἔ­κτα­ση ποὺ ἕ­ως τό­τε φύ­τευ­ε ὁ πε­θε­ρός του. Δὲν ἔ­σπει­ρε ὅ­μως οὔ­τε βαμ­βά­κι οὔ­τε ζαρ­ζα­βα­τι­κά, ἀλ­λά… σα­λιγ­κά­ρια.

       «Ἀ­κό­μα δὲν ἔ­χω πά­ρει τὴν πρώ­τη συγ­κο­μι­δή. Ὅ­μως θε­ω­ρῶ πὼς οἱ προ­ο­πτι­κὲς εἶ­ναι κα­λὲς ἀ­πὸ τὴν στιγ­μὴ ποὺ ὑ­πάρ­χει συμ­βό­λαι­ο μὲ ἰ­τα­λι­κὸ Ἰν­στι­τοῦ­το, τὸ ὁ­ποῖ­ο θὰ ἀ­γο­ρά­σει ἀ­πευ­θεί­ας τὴν πα­ρα­γω­γή μου. Πω­λοῦν­ται ὡς φα­γώ­σι­μα, ἀλ­λὰ χρη­σι­μο­ποι­οῦν­ται καὶ στὴν πα­ρα­σκευ­ὴ καλ­λυν­τι­κῶν. Ὁ το­μέ­ας εἶ­ναι ἀ­κό­μα και­νούρ­γιος στὴν χώ­ρα μας καὶ πι­θα­νό­τα­τα ὅ­σοι κά­να­με τὴν ἀρ­χὴ νὰ λει­τουρ­γοῦ­με σὰν πει­ρα­μα­τό­ζω­α. Ἀ­πὸ τὴν ἄλ­λη, ἅ­μα δὲν τολ­μή­σεις πρῶ­τος χά­νεις τὴν ὅ­ποι­α πι­θα­νό­τη­τα νὰ κά­νεις κά­τι πο­λὺ δυ­να­τό. Δέ­χο­μαι συ­νε­χῶς τη­λέ­φω­να ἀ­πὸ ἀν­θρώ­πους ποὺ θέ­λουν νὰ δο­κι­μά­σουν. Τὸ βα­σι­κὸ εἶ­ναι νὰ ἔ­χεις ὄ­ρε­ξη. Οὔ­τε τὸ κό­στος εἶ­ναι ἀ­πα­γο­ρευ­τι­κὸ» λέ­ει. Σὲ κά­θε πε­ρί­πτω­ση ὁ ἴ­διος δη­λώ­νει σί­γου­ρος γιὰ τὴν ἐ­πι­λο­γή του. «Ὀ­ξυ­γο­νώ­θη­κε ὁ ἐγ­κέ­φα­λός μου. Ἡ ἐ­πα­φὴ μὲ τὰ σα­λιγ­κά­ρια καὶ γε­νι­κό­τε­ρα  τὴ φύ­ση εἶ­ναι κά­τι τὸ μο­να­δι­κὸ».

Ἀ­πὸ τὴν ΙΒΜ στοὺς ἐ­λαι­ῶ­νες τῆς Λα­κω­νί­ας.

       Πρὶν ἀ­πὸ τέσ­σε­ρα χρό­νι­α ὁ κ. Λευ­τέ­ρης Ξαν­θά­κης ἔ­κα­νε τὸ με­γά­λο βῆ­μα. Παι­δὶ τῆς πό­λης, καὶ δὴ τῆς Ἀ­θή­νας, χω­ρὶς ἐμ­πει­ρί­α στὶς ἀ­γρο­τι­κὲς ἀ­σχο­λί­ες, ἀ­πο­φά­σι­σε νὰ στρα­φεῖ στὴν καλ­λι­έρ­γει­α τῆς ἐ­λι­ᾶς. Προ­γραμ­μα­τι­στὴς μὲ σπου­δὲς στὴν Ἀγ­γλί­α, δού­λε­ψε στὴν ΙΒΜ καὶ στὴ συ­νέ­χει­α ὡς τὸ 2006 ὡς σύμ­βου­λος ἐ­πι­χει­ρή­σε­ων. «Ἤ­θε­λα νὰ ἀ­κο­λου­θή­σω μί­α ζω­ὴ πι­ὸ ἀν­θρώ­πι­νη, χω­ρὶς πο­λὺ ἄγ­χος», ἐ­πι­ση­μαί­νει ὁ 32χρονος σή­με­ρα κ. Ξαν­θά­κης.

       Ἔ­τσι ἄρ­χι­σε νὰ ψά­χνει γιὰ ἐ­λαι­ῶ­νες ποὺ ἦ­ταν πρὸς πώ­λη­ση. Ἔ­πει­τα ἀ­πὸ με­γά­λη ἀ­να­ζή­τη­ση ἀ­γό­ρα­σε μί­α ἔ­κτα­ση στὴν Λα­κω­νί­α. «Ἦ­ταν ἡ κα­λύ­τε­ρη ἐ­πι­λο­γή. Πρῶ­τον δι­ό­τι ἡ ποι­ό­τη­τα τοῦ ἐ­λαι­ο­λά­δου ποὺ βγά­ζει ἡ πε­ρι­ο­χὴ εἶ­ναι ἐ­ξαι­ρε­τι­κὴ καὶ δεύ­τε­ρον, δι­ό­τι ἐ­κεῖ βρῆ­κα με­γά­λες ἐ­κτά­σεις σὲ φθη­νὴ τι­μή. Στὴν Κρή­τη οἱ τι­μὲς ἦ­ταν ἀ­πλη­σί­α­στες. Ἡ ἠ­θι­κὴ ἀν­τα­μοι­βὴ εἶ­ναι με­γά­λη, ἀλ­λὰ ὁ δρό­μος δύ­σκο­λος» το­νί­ζει ὁ κ. Ξαν­θά­κης. Τὸ 2007 μὲ τὶς με­γά­λες πυρ­κα­γι­ὲς ποὺ κα­τέ­κα­ψαν τὴν Πε­λο­πόν­νη­σο ἔ­χα­σε σχε­δὸν ὅ­λα τὰ ἐ­λαι­ό­δεν­τρα. «Ὁ ΕΛΓΑ πι­στο­ποί­η­σε ὅ­τι κά­η­κε τὸ 96% ἀ­πὸ τὶς 16.000 ρί­ζες ποὺ εἶ­χα μὲ τὸν συ­νέ­ται­ρό μου. Ἐ­κεῖ­νος δὲν ἄν­τε­ξε καὶ τὰ πα­ρά­τη­σε. Ἐ­γὼ συ­νέ­χι­σα. Ξα­να­φύ­τε­ψα ἐ­λι­ὲς καὶ σή­με­ρα ἔ­χω 7.000 ρί­ζες, οἱ ὁ­ποῖ­ες εἶ­ναι ἐν­ταγ­μέ­νες στὴν βι­ο­λο­γι­κὴ γε­ωρ­γί­α» ἀ­να­φέ­ρει ὁ ἴ­διος.

       Με­τὰ τὸ κτῆ­μα, ἦρ­θε τὸ ἐ­λαι­ο­τρι­βεῖ­ο καὶ ἔ­πει­τα τὸ τυ­πο­ποι­η­τή­ρι­ο. «Θέ­λω νὰ ἐ­λέγ­χω τὴ δι­α­δι­κα­σί­α ὣς τὸ τε­λευ­ταῖ­ο στά­δι­ο, νὰ εἶ­μαι ἐ­γὼ ὑ­πεύ­θυ­νος γι­ὰ τὴν ποι­ό­τη­τα τοῦ ἐ­λαι­ο­λά­δου» ση­μει­ώ­νει ὁ κ. Ξαν­θά­κης. Τὸ με­γα­λύ­τε­ρο πο­σο­στὸ τῶν προ­ϊ­όν­των, τὰ ὁ­ποῖ­α πω­λοῦν­ται μὲ τὴν ἐμ­πο­ρι­κὴ ὀ­νο­μα­σί­α «λα­κω­νι­κὸ λι­ο­τρί­βι», προ­έρ­χον­ται ἀ­πὸ ὀ­ρει­νούς, μὴ ἀρ­δευ­ό­με­νους ἐ­λαι­ῶ­νες. Οἱ πε­ρισ­σό­τε­ροι βρί­σκον­ται σὲ ρε­μα­τι­ὲς καὶ πλα­γι­ὲς ὅ­που φύ­ον­ται θυ­μά­ρι, ρί­γα­νη, φα­σκό­μη­λο, λε­βάν­τα, θρούμ­πι καὶ ἄ­γρι­α μέν­τα, ἀ­ρω­μα­τι­κὰ ποὺ δί­νουν ἕ­να μο­να­δι­κὸ ἄ­ρω­μα στὸ ἐ­λαι­ό­λα­δο. Ὁ κ. Ξαν­θά­κης πα­ρα­μέ­νει ἐ­κτὸς δι­κτύ­ου σου­περ­μάρ­κετ. Ὅ­πως λέ­ει, «τὸ λά­δι πω­λεῖ­ται ἀ­πευ­θεί­ας ἀ­πὸ ἐ­μᾶς καὶ ἔτ­σι κρα­τᾶ­με χα­μη­λὰ τὴν τι­μή. Ἀ­κό­μη καὶ τὸ ντε­λί­βε­ρι στὴν Ἀ­θή­να τὸ κά­νω ὁ ἴ­δι­ος ὥ­στε νὰ ἔ­χω ἐ­πα­φὴ μὲ τὸν κα­τα­να­λω­τή».
http://www.tovima.gr