Γράφει ο Λάρης Βραχίμης, δικηγόρος
Η Επίτροπος του Παιδιού «σόκαρε» λόγω των προσβλητικότατων δηλώσεων της για τους γονείς και παράλληλα της αμφισβήτησης των γονικών τους δικαιωμάτων και υποχρεώσεων επιδεικνύοντας μια βαθύτατη παρανόηση βασικών εννοιών του Δικαίου των Παιδιών.
Προφανώς και τα παιδιά δεν ανήκουν πουθενά γιατί δεν είναι αντικείμενο ιδιοκτησίας. Η μόνη όμως που αναφέρθηκε στα παιδιά ως πιθανό αντικείμενο ιδιοκτησίας είναι η κυρία Μιχαηλίδου, όχι οι γονείς.
Αυτό που έχουν οι γονείς, είναι τη μέριμνα των παιδιών τους που περιλαμβάνει και την ευθύνη και το δικαίωμα για την εκπαίδευση τους (1). Η οποία μέριμνα ο νόμος ορίζει είναι δικαίωμα και υποχρέωση των γονιών (2). Όχι της γειτονιάς, όχι του κάθε τυχαίου χρήστη των Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης, όχι της κυρίας Μιχαηλίδου και σίγουρα όχι οποιουδήποτε δημόσιου αξιωματούχου ή υπαλλήλου.
Είναι το καθήκον και το δικαίωμα για τη μέριμνα των παιδιών που ανήκει στους γονείς όχι τα παιδιά τα ίδια. Η όποια ευθύνη του κράτους είναι να στηρίξει τους γονείς στο έργο τους όχι να την υποκαταστήσει, σεβόμενο το γεγονός ότι «τα παιδιά δεν είναι παιδιά του κράτους» (3) και ότι «η ευθύνη για την ανατροφή του παιδιού και για την ανάπτυξη του ανήκει πρωταρχικά στους γονείς». (4)
Η έμμεση προσπάθεια της Επιτρόπου να διαστρεβλωθεί η θέση των γονιών που εκφράζουν επιφυλάξεις ως προς το νόμο για την σεξουαλική διαπαιδαγώγηση, σε μια προσπάθεια δαιμονοποίησης των απόψεων τους, είναι απαράδεκτη, πόσο μάλλον όταν προέρχεται από ένα δημόσιο αξιωματούχου. Tους προσβάλλει βαθύτατα και ορθά ενεργοποίησε τα υγιή γονικά αντανακλαστικά τους.
Ο νόμος που καταχρηστικά και κατά παράβαση των διατάξεων του Συντάγματος ψηφίστηκε από τη βουλή, όπως ξεκάθαρα αναφέρει η σχετική γνωμάτευση του Γενικού Εισαγγελέα (5), απαιτεί (και παραθέτω αυτούσιο το λεκτικό του νόμου) όπως το παιδί, από την ηλικία των πέντε ετών, αποκτήσει μέσω σχετικής διδασκαλίας «γνώσεις, δεξιότητες, στάσεις και αξίες που θα το ενδυναμώσει ώστε… να αναπτύσσει σεξουαλικές σχέσεις … και να χαίρεται τη σεξουαλικότητά του…». (6). Το παιδί των πέντε ετών. Να αναπτύσσει σεξουαλικές σχέσεις και να χαίρεται τη σεξουαλικότητα του. Η οποία διδασκαλία θα πρέπει να στηρίζεται στις κατευθυντήριες γραμμές του ΠΟΥ που έχουν ως υπόβαθρο την αρχή ότι «τα παιδιά είναι σεξουαλικά όντα από τη γέννηση» και έτσι θα πρέπει να γίνονται μαθήματα σεξουαλικότητας σε παιδιά του νηπιαγωγείου (στα δίχρονα και τα τρίχρονα δηλαδή) που να περιλαμβάνουν διδασκαλία «για τον παιδικό αυνανισμό» (7). Στα δίχρονα και τα τρίχρονα.
Δεν είναι όλοι οι γονείς οι ίδιοι. Κάποιοι μπορεί να δέχονται μια τέτοια διδασκαλία. Άλλωστε «μια ελεύθερη κοινωνία βασίζεται στο γεγονός ότι οι άνθρωποι είναι διαφορετικοί μεταξύ τους [και] σέβεται τις ατομικές διαφορές» (3). Οι περισσότεροι όμως όπως φαίνεται διαφωνούν και ορθά οργανώνονται με διάφορους τρόπους ώστε ασκήσουν όλα τα δικαιώματα που τους δίνει ο νόμος για να προστατεύσουν την παιδικότητα των παιδιών τους και να εμποδίσουν την πρόωρη και αυθαίρετη σεξουαλικοποίηση τους. Και καμιά συκοφαντία, καμιά επίθεση και καμιά προσπάθεια δαιμονοποίησης δεν θα τους κάνει να κάνουν πίσω.
——————————
(1) Άρθρο 9(1) του περί Σχέσεων Γονέων και Τέκνων Νόμος του 1990 (216/1990):
«9.-(1) Η επιμέλεια του προσώπου του τέκνου περιλαμβάνει ιδίως την ανατροφή και επίβλεψη, τη διαπαιδαγώγηση και εκπαίδευση του καθώς και τον προσδιορισμό του τόπου διαμονής του.»
(2) Άρθρο 5(1)(α) του περί Σχέσεων Γονέων και Τέκνων Νόμος του 1990 (216/1990):
«5.-(1)(α) Η μέριμνα για το ανήλικο τέκνο (“γονική μέριμνα”) είναι καθήκον και δικαίωμα των γονέων…»
(3) R (On the Application of Williamson v Secretary of State for Education and Employment [2005] 1 FCR 498:
«‘[T]he child is not the child of the state’ and it is important in a free society that parents should be allowed a large measure of autonomy in the way in which they discharge their parental responsibilities. A free society is premised on the fact that people are different from one another. A free society respects individual differences.»
(4) Άρθρο 18 της Σύμβασης του ΟΗΕ για τα Δικαιώματα του Παιδιού:
«… Parents … have the primary responsibility for the upbringing and development of the child.»
(6) Ο περί της Ολιστικής Σεξουαλικής Διαπαιδαγώγησης Νόμος του 2022 (205(I)/2022), Άρθρο 2 στον ορισμό της «ολιστικής σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης» http://cylaw.org/nomoi/enop/
(7) “0-4: Sexuality – Enjoyment and pleasure when
touching one’s own body, early childhood masturbation” https://www.icmec.org/wp-