Ποιο είναι το ύψιστο ανθρώπινο αγαθό; Κάποιοι βάζουν πρώτα τον λογικό νου, όμως πλείστες όσες φορές χρησιμοποιείται για το κακό. Επίσης, συνήθως ακούμε “πρώτα από όλα η υγεία”, όμως και τα θηρία της ζούγκλας χαίρουν άκρας υγείας μέχρι την ώρα του αλληλοσπαραγμού τους. Το ύψιστο επί γης ανθρώπινο αγαθό, αυτό που μας σώζει από τα δεινά που προαναφέραμε, είναι αυτό ακριβώς που μας κάνει ανθρώπους: η ίδια η ανθρωπιά. Η αλληλεγγύη, ο σεβασμός στον συνάνθρωπο, στην προσωπικότητα και στην ελευθερία του.
Η παρούσα υγειονομική κρίση είναι πρωτίστως ανθρωπιστική, καθώς, ανεξάρτητα από το αν κάποιος νοσεί ή όχι, οι σχέσεις όλων των ανθρώπων δοκιμάζονται αναπόφευκτα και ποικιλοτρόπως. Φτάσαμε στο σημείο να χαιρόμαστε με την δυστυχία του άλλου, επειδή διαφωνούμε με τις απόψεις του! Αλήθεια, εάν μέσα στα επόμενα πέντε λεπτά εξαφανιζόταν η πανδημία, σε τί κατάσταση θα βρισκόταν η κοινωνία μας; Όταν κάποτε επιστρέψουμε στην πολυπόθητη “κανονικότητα” θα μας είναι αρκετό που θα μπορούμε πάλι να διαβιούμε όπως πριν, αλλά ασύγκριτα πιο μόνοι και αποξενωμένοι από πριν;
Πόσο “υγιείς” θα είμαστε, οταν θα έχουμε ως κοινωνία πληγές τόσο βαθιές και δυσθεράπευτες;
Η στοιχειώδης ανθρωπιά επιβάλλει σε όλους μας, ως χρέος ιερό, να στεκόμαστε στο πλευρό του κάθε συνανθρώπου μας με την προσευχή μας, τον σεβασμό μας και την κάθε απαραίτητη στήριξη: τώρα στην εποχή μας, ιδιαίτερα σε ασθενείς και στις οικογένειές τους, σε γιατρούς και νοσηλευτές που αγωνίζονται καθημερινά, σε ανθρώπους που διώκονται λόγω της επιλογής τους (όπως είναι οι υγειονομικοί σε αναστολή εργασίας), σε αδελφούς μας που φοβούνται, δυσκολεύονται, είναι μόνοι.
Εξαιρέτως, σε αδελφούς μας που αποτελούν πρότυπα ανθρωπιάς με το παράδειγμά τους, όπως ο ταπεινός, φιλάνθρωπος, ενωτικός και ακέραιος μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ.κ. Κοσμάς. Η αναίτια επίθεση που δέχεται την ώρα της δοκιμασίας του είναι άλλη μία ένδειξη ότι η κοινωνία μας νοσεί με τρόπους που δεν φαίνονται σε αριθμητικούς δείκτες, σε στατιστικές ή στα πορίσματα ειδικών επιτροπών.
Δεν είμαστε όλοι γιατροί ή νοσηλευτές, όμως όλοι μας είμαστε άνθρωποι και είμαστε εξίσου υπεύθυνοι να γιατρεύουμε τις μεταξύ μας πληγές. Είναι στο χέρι μας.