Άγιος Εφραίμ ο Κατουνακιώτης
Εδώ, όταν ήρθα στα Κατουνάκια, όπου και να πήγαινες, συναξάρι διάβαζες. Πέντε – έξι χρόνια πριν έρθω εκοιμήθη ο διακριτικός, ο φωτισμένος ο παπα – Ιγνάτιος ο πνευματικός. Ο αόμματος – έτσι τον ονόμαζαν – γιατί ήταν τυφλός. Δεν έβλεπε αυτά που φαίνονται. Έβλεπε, όμως, αυτά που δεν φαίνονται. Η πνευματική του όραση έφτανε μέχρι το βάθος της ψυχής. Διέσχιζε την εσωτερική άβυσσο του ανθρώπου και εντόπιζε το τραύμα. Το εντόπιζε και το αντιμετώπιζε θεραπευτικά, δίνοντας τα κατάλληλα φάρμακα από το φαρμακείο, το Άγιο Ευαγγέλιο.
Ήταν υποτακτικός του γερο – Νεόφυτου.
Να σας πω τί του έκανε ο γέροντας, όταν πρωτοήρθε. Είχε το παιδί αρκετές οικονομίες από την εργασία του. Έδωσε λοιπόν στο γέροντα τριακόσιες λίρες.
Ο γερο – Νεόφυτος μειδίασε. «Τί να τα κάνουμε αυτά στην έρημο; Ειναι άχρηστα. Εάν θέλεις να μείνεις εδώ, θα τα μοιράσεις σε φτωχούς μοναχούς και ασκητές».
Μήνες ταλαιπωρήθηκε ο μικρός. Ποιός να τα πάρει; Τους παρακαλούσε με δάκρυα:
«Πάρτε σας παρακαλώ, αλλιώς πώς θα γυρίσω στο γέροντά μου;».
Έφυγε φτωχός με τριακόσιες λίρες και γύρισε πλούσιος, γιατί γνώρισε ανθρώπους του Θεού. Αυτός είναι πλούτος αδαπάνητος.
Από το βιβλίο « Έλα Φώς… », εκδ. Θεσβίτης