30η. Παιδευόμεθα, ἵνα γίνωμεν ἄξιοι τῶν οὐρανῶν· μᾶς παιδεύει ὁ οὐράνιος Πατήρ παντοιοτρόπως, ἵνα μορφωθῇ ἐν ἡμῖν πνευματικός χαρακτήρ, ἵνα ὁμοιάσωμεν ὡς τέκνα πρός τόν Πατέρα τόν οὐράνιον· πρέπει νά φέρωμεν χαρακτηριστικά, πού νά φανερώνουν τήν γνησιότητά μας πρός τόν Θεόν. Νά διακρινώμεθα ἐν ὑπομονῇ, ἐν πραότητι, ἐν ἀγάπῃ, ἐν φιλαδελφίᾳ κλπ, χαρακτηριστικά τῶν τέκνων τοῦ Θεοῦ, πού μέλλουν νά κληρονομήσουν μέ τόν Χριστόν, τόν ἄπειρον πνευματικόν πλοῦτον τοῦ οὐρανίου Πατρός.
Ἀνδρίζου, παιδί μου, εἰς τόν ἀγῶνα· διά πολλῶν θλίψεων θά ἀνέλθωμεν εἰς τόν οὐρανόν· ὁ δρόμος τῆς σωτηρίας μας εἶναι σπαρμένος μέ ἀγκάθια καί πονοῦμεν καί ματώνομεν· ἀλλά ὑπομονή καί θά ἔλθῃ ἡ ὥρα ἡ εὐλογημένη, πού οἱ πόνοι καί τά αἵματα θά γράψουν τά ὀνόματά μας εἰς τήν βίβλον τῆς ζωῆς! Τότε θά εὐλογοῦμεν τόν Θεόν, πού μέ τήν ἄπειρον σοφίαν εὗρε τόν πόνον καί τάς θλίψεις ὡς μέσα μεγάλης σωτηρίας.
Μή κουρασθῇς νά φωνάζῃς τόν Χριστόν, ἐάν θέλῃς νά ἁγιασθῇ τό στόμα σου.
Διά τούς πειρασμούς πού βλέπεις εἰς τόν ὕπνον σου, μή τούς σκέπτεσαι, ἀλλά καταφρόνησέ τους, διότι δέν ἔχουν αὐτά καμμίαν οὐσίαν· ὅταν τούς καταφρονῇς, δέν ἔρχονται νά σέ πειράξουν.
31η. Εὐλογημένο μου παιδί… Χαρά καί εἰρήνη εἰς τήν ψυχούλα σου.
Οἱ πειρασμοί πάντα ὠφελοῦν ὅταν τούς ὑπομένωμεν. Φεύγοντας οἱ πειρασμοί, ἀφήνουν ὀπίσω των τήν πεῖραν εἰς τόν πειρασθέντα καί καρπόν ἀνάλογον μέ τήν ὑπομονήν καί τήν ἐπιδεξιότητα, πού ἔδειξε εἰς τήν πάλην.
Ἐφ᾿ ὅσον οὐκ ἔστιν ἄλλη ὁδός πού σώζει, πάρεξ οἱ πειρασμοί, ἆράγε τί πρέπει νά κάμνωμεν; Ὑπομονήν μέχρις αἵματος. Ἔτσι ἠγωνίσθησαν καί οἱ πατέρες μας καί ἡγίασαν.
Καί εἰς ἡμᾶς ἁρμόζουν οἱ πειρασμοί, ὅπως ταπεινωθῶμεν, ἄν καί εἴμεθα φύσει ταπεινοί, δηλαδή εἴμεθα ἀπό χῶμα φτιαγμένοι καί τά ἔργα μας καί αὐτά εἶναι δίκην σκυβάλων καί ἀχύρων.
Μή λησμονῇς, παιδί μου, ἐκεῖνο, πού εἶπε τό μυρίπνοον στόμα τοῦ Ἰησοῦ. «Θλῖψιν ἕξετε ἐν τῷ κόσμῳ· θαρσεῖτε· ἐγώ γάρ νενίκηκα τον κόσμον» (Ἰωάν. 16,33). Ἄρα καί ὅποιος ἔχει τόν Χριστόν μαζί του, θά νικήσῃ τόν κόσμον τῶν παθῶν του.
Μή σέ τρομάζῃ τό μέγεθος τῶν πειρασμῶν, ἀλλά πρόσεχε νά μή σέ κλέπτῃ ὕπουλα ὁ ἐχθρός εἰς τούς λογισμούς καί δέν τούς καταλαβαίνεις καί παραχωρεῖσαι ἔτι νά σέ πιέζουν οἱ κακοί λογισμοί.
Μία εἶναι πάντως ἡ ἀλήθεια· ἡ ἁγιωτάτη ταπείνωσις εἶναι τό σωτηριωδέστατον φάρμακον. Ταπεινώσου ἐν πᾶσι καί χωρίς ἐλαχίστην ἀμφιβολίαν θά τύχῃς ὁπωσδήποτε τῆς τελείας ἐλευθερίας ἤ ἱκανοποιητικῆς ἐλευθερίας τῶν παθῶν.
32α. Κάμνε ὑπομονήν εἰς ὅλα, ὅσα σοῦ ἔρχονται· λέγε τήν εὐχήν καί βίαζε εἰς τά πνευματικά τόν ἑαυτόν σου. Διά τῶν θλίψεων θά σωθῶμεν· χωρίς κόπον δέν ἀποκτῶνται τά ἀγαθά· ὅσα καί ἐάν ὑποφέρωμεν, τίποτε δέν εἶναι ἀπέναντι τῶν αἰωνίων ἀγαθῶν, πού μᾶς ἔχει ἑτοιμάσει ὁ Θεός.
Πάντοτε νά ἐλπίζῃς καί ποτέ νά μήν ἀπογινώσκῃς τόν ἑαυτόν σου, ὅσον καί ἄν τόν βλέπῃς ἀδιόρθωτον· διότι βλέποντες τά τραύματά μας, μόλις κατορθώνομεν νά ταπεινωθῶμεν καί πόσον μᾶλλον ἐάν εἴμεθα καί κάτι.
33η. Τό ὀλίγον τῆς θλίψεως, παιδί μου, πού γίνεται ἐν τῇ στερήσει τῶν ἡδέων τοῦ κόσμου, κατεργάζεται αἰώνιον βάρος δόξης!
Δριμύς ὁ χειμών τῶν λογισμῶν τῆς ἁμαρτίας, ἀλλά γλυκύς ὁ παράδεισος τοῦ Θεοῦ. Ἀνήφορος ὁ δρομίσκος πρός τόν Γολγοθᾶ, ἀλλά κατόπιν, ὅταν τόν ζωοδόχον τάφον καταλάβωμεν καί τόν χαροποιόν ἄγγελον ἴδωμεν, ὅστις θά μηνύσῃ τήν ἀνάστασιν τῆς ψυχῆς μας, καί ὅταν ἀγαλλομένῳ ποδί τούς οὐρανούς εἰσπεράσωμεν, ὅπου θά συμμετάσχωμεν εἰς τό κροτούμενον αἰώνιον Πάσχα τῶν ἁγνῶν ψυχῶν, εἰς τήν ἄνω Ἱερουσαλήμ, τότε λοιπόν θά τρυγᾶται ὁ ἀθάνατος καρπός τῶν σημερινῶν κόπων.
34η. Εὔχομαι, παιδί μου, νά ἔχῃς εἰρήνην κατ᾿ ἄμφω διότι τί ὡραιότερον εἰρήνης ψυχῆς καί ὑγείας σώματος! Ἀμφότερα ποιοῦν εὐχάριστον τήν ζωήν τοῦ ἀνθρώπου· ἐν τῇ ἀπουσίᾳ των ὅμως, κλύδων βαρύς χειμάζει καί τό πλοιάριον πελαγίζει μέσα εἰς τά ἀφρισμένα κύματα. Πόσες προσευχές δέν ἀναπέμπονται τότε! Ἀλλά ὁ Κύριος, ὅταν ἦτο εἰς τήν παροῦσαν ζωήν, παρομοίαν τρικυμίαν συνήντησε: «καί ἐπετίμησε τῷ ἀνέμῳ καί τῇ θαλάσσῃ καί γέγονε γαλήνη μεγάλη» (Μαρκ. 4,39). Αὐτόν τόν εἰρηνοποιόν Κύριον καί Δεσπότην ἄς ἐπικαλούμεθα, ὅταν μᾶς καταλαμβάνῃ κλύδων πνεύματος, τέκνον, καί πιστεύω, ὅταν μετά πίστεως τόν ἐπικαλεσθῶμεν, θά σπεύσῃ εἰς βοήθειά μας καί θά εἴπῃ: «Ἰδού ἐγώ, πάρειμι».
35η. Εὐλογημένη κόρη…, ὁ Κύριος ἔστω μετά σοῦ…
Ἔλαβα τό γραμματάκι σου· μή λυπῆσαι τόσον πολύ, παιδί μου· μέτρον χρειάζεται εἰς ὅλα, διότι ἀπό τό πολύ κλάμα χειρότερα θά γίνεσαι· διότι τά νεῦρα δέν ἀντέχουν πολλήν λύπην καί στενοχωρίαν.
Πρόσεχε νά εἶσαι ταπεινή καί προσεκτική, καί νά μή λυπῇς τήν Γερόντισσαν· ἀλλά ὅ,τι σοῦ εἴπῃ κάνε το μέ πίστιν, καί θά ἴδῃς θαυματουργικά τό χέρι τοῦ Θεοῦ νά σέ θωπεύῃ!
Μή ξεφεύγῃς ἀπό τόν ἴσιον δρόμον, διά νά μήν ἔχῃς τούς ἐλέγχους τῆς συνειδήσεώς σου νά σέ βασανίζουν.
Προσπάθησε, καλό μου παιδί, λίγο νά διορθωθῇς, κόπτουσα πᾶν θέλημά σου καί πρόσεχε νά μή κάνῃς πράγματα χωρίς εὐλογίαν, ἀλλά νά ἐρωτᾷς τήν Γερόντισσαν εἰς ὅ,τι θέλεις καί ἄν εἰς μερικά δέν σοῦ ἐπιτρέπῃ, κάνε ὑπομονήν, διότι τότε φαίνεται ἡ γνησία ἀγάπη σου πρός τόν Χριστόν. Διότι ἄν ὅλα τά θελήματα μᾶς κάνουν οἱ προεστῶτες, τότε ποῖον εἶναι ἐκεῖνο, πού λέγεται ἐκκοπή θελήματος;
Ναί, παιδί μου, βίαζε τόν ἑαυτόν σου· γνωρίζω ἀπό τί ὑποφέρεις καί πόσον ὑποφέρεις, ἀλλά χρειάζεται ὑπομονή· διότι καί ὁ Χριστός μας ὑπομονήν ἔκαμνε, ὅταν ἁμαρτάναμε ἐμπρός Του καί μᾶς ἐπερίμενε εἰς μετάνοιαν.
Εὔχομαι ἡ Παναγία μας νά σέ παρηγορῇ πάντοτε καί νά δροσίζῃ τήν ψυχούλα σου. Ἀμήν.
36η. Εὐλογημένον μου τέκνον…, ὁ Θεός τῆς ἀγάπης μαζί σου.
Ὑπόμεινον τά πάντα, διότι ἐκ πάντων πρόκειται νά κομίσῃς ὠφέλειαν.
Σέ ἀγαπᾶ ὁ Χριστός μας, διά τοῦτο καί σέ ἐπισκέπτεται τόσον πολύ καί συνεχῶς. Ἄν δέν σέ ἠγάπα, θά σέ ἐγκατέλειπε καί θά ἐχάνεσο, ἐνῷ τώρα ζῇς καί ἀγωνίζεσαι. Ἄσχετα ἄν ὑποφέρῃς πρόσκαιρα· σύ τά αἰώνια σκέψου καί μελέτα καί αὐτά θά σέ ἀνακουφίζουν καί θά σέ δροσίζουν εἰς τό καῦμα τῆς σκληρᾶς δοκιμασίας.
Περνᾶς τό καμίνι, πού λαμπικάρει τάς ψυχάς πού ἔχουν ἀφιερωθῆ. Λοιπόν θάρσει καί χαῖρε, ὅτι δι᾿ αὐτοῦ θά καθαρισθῇ ἡ ψυχή σου, ὅπως δέξηται τόν ἁγνότατον Κύριον. Ταπεινώσου καί ἀγάπα τούς πάντας δι᾿ ἀγάπην Χριστοῦ καί οὕτω σώζεσαι.
Σέ ἀφήνω εἰς τήν εἰρήνην καί τήν ἀγάπην τοῦ Θεοῦ. Μέ ἀγάπην πατρός. Γέροντας.
37η. Βασανισμένο μου παιδί…, εἰρήνη καί γαλήνη εἰς τήν ψυχούλα σου νά χαρίσῃ ἡ Παναγία μας.
Ἔλαβα τό γράμμα σου· σέ ἐπόνεσα πολύ· κάμνε ὑπομονήν, παιδί μου· ὁ Θεός δέν θά σέ ἀφήσῃ. Θά ἀλλάξῃ ἡ κατάστασίς σου· ἀλλοίωσις εἶναι· ἔτσι ἔχει χαράξει ὁ Θεός τόν βίον ἑκάστου ἀνθρώπου, τό νά ὑποφέρῃ εἰς αὐτόν τόν κόσμον, διά νά εὕρῃ εἰς τόν ἄλλον, τόν μακάριον κόσμον, ἀνάπαυσιν καί χαράν.
Ἐδῶ, τέκνον μου, ἄς πληρώσωμεν τά χρέη τῶν ἁμαρτιῶν μας ἐν ὑπομονῇ καί καρτερίᾳ· καί μετά τόν θάνατον γενικῆς ἐλευθερίας νά ἀξιωθῶμεν.
Μή στενοχωρῆσαι· μή τά βάζῃς μέσα σου· τά νεῦρα σου δημιουργοῦν αὐτάς τάς ἀλλοιώσεις καί σέ πλανοῦν πώς δέν ἔχεις στοργήν κλπ. Θά περάσουν καί τότε μέ δάκρυα θά ἀναγνωρίζῃς πόσον λανθασμένα ἔκρινες τά πράγματα. Εὔχομαι ὁ Θεός νά σοῦ χαρίσῃ ὑπομονήν μέχρι τέλους.
ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΕΦΡΑΙΜ
ΚΑΘΗΓΟΥΜΕΝΟΥ
ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΦΙΛΟΘΕΟΥ
ΠΑΤΡΙΚΑΙ ΝΟΥΘΕΣΙΑΙ
ΕΚΔΟΣΙΣ:ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΦΙΛΟΘΕΟΥ
https://www.panagiaglykofilousa.com