Τέκνα μου, ἀγωνίζεσθε τον καλόν ἀγῶνα· ἡ ἀγάπη μενέτω· ἡ ἀγάπη νά εἶναι τό κέντρον ὅλων τῶν κινήσεων ἐν τῷ μέσῳ τῆς ἀδελφότητος· ὁ ἐγωϊσμός μακράν ἀπό τόν λογισμόν καί ἀπό τό στόμα.
“Ὁ θέλων γενέσθαι πρῶτος, ἔσται πάντων δοῦλος” (Μαρκ. 10,44), λέγει ὁ Κύριος· καί ἐάν δέν γίνωμεν ὡς τά μικρά παιδιά εἰς τήν ἀκακίαν καί ἁπλότητα, οὐ μή εἰσέλθωμεν εἰς τήν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν.
Ἡ ἀγάπη ὅταν διέπῃ μίαν ἀδελφότητα, τότε ἀοράτως ὁ Χριστός εὐλογεῖ τά πάντα. Ἡ χαρά, ἡ εἰρήνη, ἡ θυσία ὑπέρ τῶν ἀδελφῶν, πυρπολεῖται εἰς τά στήθη ἑκάστου ἀδελφοῦ· ἀλλά καί ἡ προσευχή τότε γιγαντώνεται καί ὅσον πλεονάζει, τόσον καί ἡ ἐν Χριστῷ ἀγάπη καί θυσία πλουτίζει τάς ψυχάς καί ὁ Χριστός δοξάζεται καί λατρεύεται καί γινόμεθα ταπεινά ὄργανα νά δοξάζεται καί το ἅγιον ὄνομα τοῦ Θεοῦ.
Ἡ γνησία ἀγάπη δέν φθονεῖ τά καλά χαρίσματα τοῦ ἀδελφοῦ· δέν χαίρει, ὅταν ἀκούῃ ταπεινωτικά λόγια, κατηγορίας διά τόν ἀδελφόν· δέν ἐγκρατεύεται εἰς τό νά ἐπαινῇ πάντοτε τήν προκοπήν τοῦ ἀδελφοῦ. Ἡ ἀγάπη οὐ ζηλοῖ, οὐ περπερεύεται, οὐκ ἀσχημονεῖ, οὐ ζητεῖ τό ἰδικόν της συμφέρον, ἀλλά τοῦ ἀδελφοῦ· δέν θυμώνει, δέν σκέπτεται τό κακόν· πάντα στέγει, πάντα ὑπομένει. Ὅποιος ἔχει γνησίαν ἀγάπην, οὐδέποτε πίπτει ἁμαρτάνοντας εἰς τόν ἀδελφόν του.
Λοιπόν εὔχεσθε, τέκνα, ἵνα ἡ αὐτοαγάπη, ὁ Θεός μας, μᾶς δώσῃ τό χάρισμα τῆς ἐν Χριστῷ ἀγάπης. Ὅταν αὕτη ἡ ἀγάπη θά βασιλεύσῃ εἰς τάς καρδίας μας, εἰς τούς λόγους καί εἰς τά ἔργα μας, τότε νά ἐλπίζωμεν δι᾿ ἕνα αὐριανόν μέλλον συγκροτήσεως ἐν Χριστῷ ἀδελφότητος μέ πνεῦμα Χριστοῦ, μέ αἴγλην πνευματικήν, μέ βάσεις ἀδιασείστους, μέ συμπαγῆ συγκρότησιν ἀδελφότητος ἡνωμένης εἰς τήν γνώμην, μέ μίαν ψυχήν εἰς πολλά σώματα.
2α. Τέκνα μου ἠγαπημένα. Εὔχομαι ὁ Θεός τῆς ἀγάπης νά σᾶς ἐνισχύῃ εἰς τήν εἰς ἀλλήλους ἀγάπην καί νά σᾶς δίδῃ ἐκείνην τήν ἀγάπην, πού δέν πονηρεύεται, πού δέν δημιουργεῖ σκάνδαλα, ἀλλ᾿ ἡ ὁποία μᾶλλον τά διασκεδάζει μέ τήν σοφίαν πού γεννᾷ.
Εὔχομαι ὁ Κύριος νά δώσῃ ἀγάπην ἁγνήν, ἀγάπην, ἡ ὁποία κλείει τό στόμα τοῦ ἔχοντος ταύτην καί δέν τόν ἀφήνει νά γκρεμισθῇ εἰς τό βάραθρον τῆς κατακρίσεως, τῆς καταλαλιᾶς, τῆς συκοφαντίας, τοῦ ψέμματος, τῆς ὑποκρισίας καί τῶν ἀμετρήτων ἄλλων κακῶν, πού γεννᾷ διά τῆς γλώσσης ἡ ἔλλειψις τῆς γνησίας αὐτῆς κατά Θεόν ἀγάπης.
Ὁ ἔχων ἀγάπην ἐν τῷ Θεῷ μένει καί ὁ Θεός ἐν αὐτῷ καί αὕτη ἐστίν ἡ μαρτυρία, ὅτι εἴμεθα τοῦ Θεοῦ καί ἀγαπῶμεν Αὐτόν, ὅταν ἔχωμεν γνησίαν καί ἀνόθευτον ἀγάπην εἰς ἀλλήλους.
“Πᾶς ὁ μισῶν τόν ἀδελφόν αὐτοῦ ἀνθρωποκτόνος ἐστί” (Α΄ Ἰωάν. 3,15) καί ἐν τῇ πνευματικῇ σκοτίᾳ εὑρίσκεται καί οὐκ οἶδε ποῦ ὑπάγει.
Ἐντολήν σοβαρωτάτην ἔχομεν λάβει ἀπό τόν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν, ὅπως ἀγαπῶμεν ἀλλήλους· καί ὁ διάβολος ἐντολήν ἔδωκεν εἰς τούς ὑπακούοντας αὐτόν ὅπως μισοῦν ἀλλήλους. Ἄρα Ὁποίου ἐντολήν φυλάσσομεν, Ἐκείνου καί μαθηταί καί ὑπήκοοι εἴμεθα.
Φοβηθῶμεν, τέκνα μου, τήν κατά τοῦ ἀδελφοῦ ψυχρότητα καί ἔχθραν καί τούς μετ᾿ αὐτῆς διαφόρους λογισμούς, πού ὀλίγον κατ᾿ ὀλίγον ὁδηγοῦν τήν ψυχήν εἰς τό δαιμονικόν μῖσος· διότι ὡς εἰς κύριον θά ὑποταχθῶμεν εἰς τόν ἐχθρόν τῆς σωτηρίας ἡμῶν διάβολον καί τότε ἀναρίθμητα κακά θά ἐπισωρεύσωμεν εἰς τήν ταλαίπωρον ψυχήν μας!
Ἡ ἀγάπη εἶναι ἡ βάσις, τό θεμέλιον καί ἡ σκέπη τῆς ψυχῆς ἐκείνης, πού κατέχει αὐτήν· καί ἡ ψυχή αὐτή ἔχει μέσα της ἔνοικον τόν Θεόν τῆς ἀγάπης καί εὐφραίνεται κάθε στιγμήν λαμπρῶς.
Μέσα εἰς ἕνα κοινόβιον ὑπάρχει ἄμεσος ἀνάγκη, διά τήν σύστασιν καί διατήρησίν του, νά ὑπάρχῃ ἡ ἀμοιβαία ἀγάπη μεταξύ τῶν μελῶν αὐτοῦ· διότι ἡ ἀγάπη θά εἶναι ὁ χρυσοῦς κρίκος, πού θά ἑνώνῃ καθ᾿ ὅλα τούς ἀδελφούς εἰς ἕν συμπαγές σῶμα, τό ὁποῖον θά ἀνθίσταται εἰς τά σκάνδαλα, πού ἀείποτε θά δημιουργῇ ὁ κύριος τῆς ἔχθρας καί τοῦ μίσους, ὁ διάβολος. Ἡ ἀγάπη θά εἶναι ἡ ἀνίκητος ἐκείνη δύναμις, πού θά συγκρατῇ τά μέλη εἰς ἕν σῶμα, μέ κεφαλήν τόν προεστῶτα· καί ἡ δύναμις αὐτή θά ὑπερμαχῇ κάθε φοράν, ὅταν θά παρίσταται ἀνάγκη, ἐναντίον τῆς ἄλλης, τῆς τελείως ἀντιθέτου δυνάμεως τοῦ κακοῦ, πού θά ἀγωνίζεται νά ἀποσπάσῃ τά μέλη ἀπό τήν ἑνότητα.
Εἰς περίπτωσιν ἐλαστικῆς καί χαλαρᾶς ἀγάπης, ἡ ἐναντία δύναμις τοῦ διαβόλου ἀναλόγως μέ τήν ἐλαστικότητα, τήν ὁποίαν θά ὑποστῇ ἡ θερμότης τῆς δυναμικῆς ἀγάπης, θά ἔχῃ καί τά ὑπέρ αὐτῆς τρόπαια. Ποῖα τά τρόπαια τῆς ἐναντίας δυνάμεως; Τά σκάνδαλα μέσα εἰς τήν ἀδελφότητα, ὡς ἀντιλογίαι, ὡς παρακοή, ὡς φιλονεικίαι, ὡς ὑπερηφάνεια, ὡς καυχήσεις, ὡς φθόνος, ὡς μῖσος καί τέλος ὡς λιποταξία ἀπό τό κοινόβιον!
Ἄς σκεφθῶμεν, τέκνα, ἆράγε εἰς τόν οὐρανόν οἱ ἄγγελοι ἀντιλογοῦν, παρακούουν, ποιοῦν τό θέλημά των, ἐχθρεύονται, μισοῦν, λιποτακτοῦν ἀπό τόν τόπον τῆς παραστάσεώς των ἀπέναντι τοῦ θρόνου τοῦ Θεοῦ; Ὄχι βέβαια.
Τοῦτο τό ἔκανε ὁ πρώην ἀνατέλλων ἑωσφόρος καί κατερρίφθη καί γέγονε Σατανᾶς!
Οὕτω καί ἡμεῖς, ἀφ᾿ ὅσον ἀγγελικόν σχῆμα ἐνεδύθημεν, ἄρα οὐχί καί κατά τρόπον ἀγγελικόν, χρεωστικῶς ὀφείλομεν νά περιπατῶμεν; Πῶς ἀγγελικός βίος λογισθήσεται ἐν ὑμῖν, ὅταν θά βλέπω μεταξύ σας ἀντιλογίας, μεμψιμοιρίας, φιλονεικίας, θελήματα, ἔχθρας καί τό χείριστον πάντων παρακοάς; Οὐχί τό ἀντίθετον οὕτω θά διαπράττετε καί θά ἐργάζεσθε ὅσων θά νουθετῆσθε ἐκ τῆς ταπεινότητός μου; Καί οὐχί περισσότερον κρῖμα λήψεσθε, κατά τό ἁγιογραφικόν λόγιον, ποιοῦντες τά ἐναντία, ὅτι “ὁ γνούς καί μή ποιήσας, δαρήσεται πολλάς” (Λουκ. 12,47), δηλαδή θά τιμωρηθῆ αὐστηρῶς μετά πολλῶν καί δεινῶν πληγῶν καί τιμωριῶν;
Φοβηθῶμεν, τέκνα, τήν παρακοήν εἰς τάς νουθεσίας, διότι πᾶσα παράβασις καί παρακοή λαμβάνει ἀναποφεύκτως τιμωρίαν καί ἄς ἀγωνισθῶμεν πρός ταῦτα. Πειθαρχήσατε λοιπόν εἰς ὅ,τι παραγγέλλεσθε, ὅπως τόν ἀμάραντον στέφανον τῆς ἀγάπης καί ὑπακοῆς λάβετε τότε, ὅταν τά βραβεῖα καί οἱ στέφανοι θά δίδωνται ἀπό τόν ἀγωνοθέτην Ἰησοῦν Χριστόν.
ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΕΦΡΑΙΜ
ΚΑΘΗΓΟΥΜΕΝΟΥ
ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΦΙΛΟΘΕΟΥ
ΠΑΤΡΙΚΑΙ ΝΟΥΘΕΣΙΑΙ
ΕΚΔΟΣΙΣ:ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΦΙΛΟΘΕΟΥ
ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ