Γράφει ο Κωνσταντίνος Βαθιώτης, πρ. Αναπλ. Καθηγητής Ποινικού Δικαίου Νομικής Σχολής ΔΠΘ
Στην Πανούκλα του Αλμπέρ Καμύ υπάρχει η εξής φράση:
«Όμως έρχεται πάντα μια ώρα μέσα στην Ιστορία που εκείνος που τολμά να πει πως δύο και δύο κάνουν τέσσερα τιμωρείται με θάνατο».
Η αλλοίωση της βασικής μαθηματικής εξίσωσης 2 + 2 = 4 αποτελεί διακαή πόθο κάθε ολοκληρωτικού καθεστώτος, στο μέτρο που αυτό διεξάγει προπάντων πνευματικό πόλεμο εναντίον του λαού.
Η διαπίστωση αυτή ισχύει, φυσικά, και για κάθε ιατροφασιστικό καθεστώς που κατευθύνεται από τις ολιγάριθμες ελίτ της Νέας Τάξης Πραγμάτων
Κλασικό παράδειγμα αυταρχικής επιβολής της εξίσωσης 2 + 2 = 5 αποτελεί η αξιοποίηση των διαγνωστικών ράπιντ τεστ ως δήθεν προστατευτικού μέτρου, πρωτογενώς για τους ίδιους τους ανεμβολίαστους (ο πατερΚούλης νοιάζεται ξαφνικά για την υγεία των “απόκληρων” της κοινωνίας!) και δευτερογενώς για όλους τους άλλους.
Ας δούμε πώς λειτουργεί η αλλοίωση της θεμελιώδους μαθηματικής εξίσωσης στην περίπτωση του “εκπληκτικού αντιδότου” της πανδημίας, δηλ. των ράπιντ τεστ.
2 + 2 =4 σημαίνει ότι το ράπιντ τεστ είναι μια “υγειονομική φωτογραφία” τύπου polaroid, ως εκ τούτου σ τ ι γ μ ι α ί α ς και όχι διαρκούς δράσεως.
Από τη φύση του το αποτέλεσμα μιας διαγνωστικής ιατρικής πράξης αφορά το παρόν και το παρελθόν, μη δυνάμενη να εγγυηθεί την εγκυρότητα του αποτελέσματός της και για το μέλλον.
Άρα, ένα δευτερόλεπτο μετά τη διενέργεια του τεστ, ο ελεγχθείς πολίτης μπορεί ανά στιγμή να κολλήσει τον ιό, ο οποίος, όπως είθισται να λέγεται σε μιλιταριστική ορολογία, είναι ένας αόρατος εχθρός που βρίσκεται παντού.
Εν τούτοις, το ιατροφασιστικό σύστημα του υγειοναζισμού υιοθετεί την λογική της αλλοιωμένης βασικής μαθηματικής εξίσωσης.
Στη γλώσσα των υγειοναζιστών, η αλλοιωμένη εξίσωση 2 + 2 = 5 σημαίνει ότι το αρνητικό αποτέλεσμα ελέγχου μέσω ράπιντ τεστ εγγυάται την αρνητικότητα και για το μέλλον, σε κάποιες περιπτώσεις ακόμη και για 72 ώρες μετά την διενέργεια του τεστ!
Πόση παράνοια κρύβει αυτή η παραδοχή, προκύπτει από τον παραλληλισμό με τα τεστ εγκυμοσύνης:
Ποιος νομοθέτης θα διενοείτο να θεωρήσει ως δεδομένο ότι ένα αρνητικό τεστ εγκυμοσύνης διατηρεί την αποδεικτική του δύναμη για 24, 48 ή 72 ώρες μετά τον έλεγχο μιας γυναίκας, η οποία μέσα σε μία, δύο ή τρεις ημέρες αφότου υπεβλήθη στο τεστ, μπορεί να ήλθε σε ερωτική επαφή μία ή περισσότερες φορές με τον ίδιο ή με διαφορετικούς συντρόφους;
Αν ίσχυε κάτι τέτοιο, τότε θα έπρεπε, εκτός από τεστ εγκυμοσύνης πρώιμης ανίχνευσης, να διαφημίζονται και τα προφητικού τύπου αρνητικά τεστ εγκυμοσύνης. Το διαφημιστικό σλόγκαν θα ήταν το εξής:
Βγήκατε αρνητικές στο τεστ; Απολαύστε ελεύθερα τον έρωτα για 3 ημέρες, η εταιρεία μας σας εγγυάται ότι δεν κινδυνεύετε να συλλάβετε!
Όποιος είναι ακόμη προσκολλημένος στην Παλιά Εποχή και θέλει να υποβαθμίσει τη σοβαρότητα του πράγματος, θα ισχυρισθεί ότι το μέτρο αυτό επιτελεί έναν άλλο, πονηρό ρόλο:
Τιμωρεί τον ανεμβολίαστο που παραμένει ανένδοτος, σκληρό καρύδι, εν τέλει “ξεροκέφαλος”. Μάλιστα, στην μοντέρνα γλώσσα των Συμπεριφορικών Οικονομικών δεν πρόκειται για τιμωρία, αλλά για (δήθεν) θεμιτό σκούντημα (nudging): Το κράτος επιχειρεί να ωθήσει τον “ξεροκέφαλο” σε μια πράξη που θα κάνει (δήθεν) καλό τόσο στον ίδιο όσο και στην κοινωνία (για την θεωρία του σκουντήματος βλ. Βαθιώτη, Από την τρομοκρατία στην πανδημία. Υποχρεωτικές ιατρικές πράξεις στον πόλεμο κατά του αόρατου εχθρού, εκδ. Αλφειός, Αθήνα 2021, σελ. 109). Με άλλα λόγια, μέσω του testing το κράτος επιχειρεί απεγνωσμένα να γυρίσει ανάποδα τα μυαλά των ανένδοτων (στον θαυμαστό ανάποδο κόσμο, άλλο ένα επικίνδυνο αναποδογύρισμα)! Τα τεστ λοιπόν θα επιβάλλονται μέχρι τελικής πτώσεως των ξεροκέφαλων. Είναι τα δεκανίκια, άλλως: η ατμομηχανή του τρυπήματος!
Η ερμηνεία αυτή, όμως, δεν μπορεί να εξηγήσει πλήθος άλλων παραλογισμών που έχει επιβάλει κατά το διάστημα της υγειονομικής κρίσης το ιατροφασιστικό καθεστώς του πατερΚούλη. Δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα:
– Όρθιος κολλάει, καθιστός όχι!
– Απαγορεύεται η μουσική γιατί το παίξιμό της συμβάλλει στην διάδοση του κορωνοϊού!
Αν λοιπόν η διαστρέβλωση της φύσης μιας διαγνωστικής ιατρικής πράξης ενταχθεί στο ίδιο πεδίο βιασμού της κοινής λογικής, όπου ανήκουν και οι λοιπές παραδοξολογίες, τότε το συμπέρασμα καθίσταται ζοφερό:
Η παντοκρατορία του testing αποτελεί ένα ακόμη σοβαρό τεκμήριο ότι ζούμε σε ένα ολοκληρωτικό καθεστώς που είναι απλώς δυσδιάκριτο για την συμπαγή πλειοψηφία, επειδή χρησιμοποιεί τεχνηέντως υγειο-προπαγανδιστικές μεθόδους.
Καθήκον όλων εκείνων που μέχρι στιγμής έχουν αποφύγει τη διανοητική μόλυνση είναι να διατηρούν και να διαδίδουν σε όλους τη μνήμη της κοινής λογικής. Αλλιώς είναι ζήτημα χρόνου η παντοκρατορία του testing να μετατραπεί σε παντοκρατορία υγειοναζιστών!
ΥΓ: Δεν είναι τυχαίο ότι και το απολυταρχικό καθεστώς της οργουελικής Ωκεανίας προσπαθούσε με βασανιστήρια να εξαναγκάσει τον Ουίνστον Σμιθ να ομολογήσει ότι 2 + 2 = 5. Η αλλοιωμένη ισότητα της βασικής αριθμητικής πράξης 2 + 2 = 4, ως βιασμός της κοινής λογικής, απαντά και στο θεατρικό έργο του Μπέρτολτ Μπρεχτ, Η ζωή του Γαλιλαίου!