εισερχόμουν στον Πανάγιο Τάφο, προσευχόμουν γονατιστός κρατώντας τις δέσμες των λαμπάδων που, όπως και το καντήλι, άναβαν μόνα τους, ποτέ δεν έψαξα το «πως» και το «γιατί», ζούσα το Γεγονός και το θαύμα της Αναστάσεως του Κυρίου με φόβο Θεού και δέος όπως όλοι οι παλιοί και σύγχρονοι γνήσιοι Αγιοταφίτες Πατέρες και κάθε πιστός Ορθόδοξος Χριστιανός.
Δεν ξέρω τι λένε οι άλλοι, δεν ξέρω αν τα είπαν ή πως τα είπαν εγώ εκείνο που ξέρω είναι αυτό που έζησα όσες φορές με αξίωσε ο Θεός να τελέσω την Ακολουθία του Αγίου Φωτός.