«Όταν πήγα στο μοναστήρι, διηγούνταν ο Γέροντας Ιάκωβος (Τσαλίκης), λόγω παλαιοτέρας πυρκαγιάς, τα γύρω βουνά ήταν γυμνά και μόνο λίγα πεύκα και έλατα υπήρχαν. Καθώς λοιπόν πήγαινα στις διάφορες διακονίες, είχα στην τσέπη μου σπόρους από κουκουνάρια των πεύκων και τους έσπερνα σ’ όλη την περιοχή. Έκανα και προσευχή να διαφυλάσσεται το δάσος, κυρίως από τις πυρκαγιές, οι οποίες έχουν ως αιτία και τον φθόνο του διαβόλου, πού βάζει τα όργανα του να καταστρέφουν τα δάση».
(Από το βιβλίο «Διδαχές Γερόντων» του π. Δ. Τάτση)