Toυ Αρχιμ. Κυρίλλου Κωστοπούλου, Ιεροκήρυκος Ι. Μ. Πατρών, Δρος Θεολογίας
Πολλά παρόμοια περιστατικά έχουν συμβεί τους τελευταίους χρόνους στην πολύπαθη Ελλάδα μας, προξενώντας ερωτηματικά για το βαθύτερο αίτιο αυτών των πράξεων. Και διερωτάται κανείς: Ποια είναι η αιτία που οδηγεί τον Ορθόδοξο Έλληνα στις αποτρόπαιες αυτές πράξεις;
Εμφανίζεται πληθώρα κοινωνιολόγων και ψυχολόγων να ασχολούνται και να αναλύουν τα αίτια προτείνοντας λύσεις, οι οποίες, όμως, δεν είναι ικανές να θεραπεύσουν αυτές τις καταστάσεις και να απαντήσουν στο «γιατί». Αντίθετα παρατηρούμε όχι μόνον να πυκνώνουν αυτά τα τραγικά γεγονότα, αλλά να γίνονται και φρικωδέστερα.
Καθημερινώς επιβεβαιούται ότι η σύγχυση των φρενών υπερτερεί της νηφαλιότητος, το ανικανοποίητο «εγώ» μας απομακρύνει την αγαπητική ανεκτικότητα και την υπομονή, ενώ τα ανθρώπινα πάθη με την έλλειψη συνέσεως και ταπεινώσεως εξοβελίζουν την φιλαδελφία και διασπούν κάθε αγαπητική κοινωνία.
Αποτέλεσμα είναι η αμαύρωση του προσώπου, η διάλυση της οικογενείας και τελικώς η καταστροφή της κοινωνίας και του Έθνους.
Που βρίσκεται τελικώς η λύση για την αναστροφή αυτής της καταστάσεως; Μη-πως πρέπει να διαγράψουμε από τον νου μας και την εν γένει ζωή μας τις ξενόφερτες φιλοσοφίες περί αυθυπαρξίας και άρα αυτοδιαθέσεως του ανθρώπου καθώς και περί διεστραμμένης «ελευθερίας», η οποία στο βάθος είναι εγωισμός και καταδυνάστευση του συνανθρώπου;
Διαγράφοντας όλα τα προαναφερθέντα, τα οποία μας οδήγησαν σε αυτά τα τραγικά φαινόμενα, οδηγούμαστε πλέον στην μοναδική και σωτήρια λύση και απόφαση να ανατρέξουμε στον Δημιουργό μας Θεό, για να δυνηθούμε να γνωρίσουμε την απάντηση στο ερώτημα ποιος είναι και γιατί μας δημιούργησε.
Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης μας αποκαλύπτει το «τι» του Τριαδικού Θεού. «Ο Θεός αγάπη εστί» (Α´ Ιωάν. 4, 8). Ο Θεός, ο Οποίος είναι η αγάπη, δημιούργησε τον άνθρωπο από αγάπη, ώστε να ζη με αγάπη.
Το δημιούργημα του Θεού, ο άνθρωπος, όταν ζη «εν τω Θεώ», τότε αποκτά το χάρισμα της αγάπης πρώτα προς τον Πατέρα του, τον Θεό και κατόπιν προς τον συνάνθρωπο. Και τούτο γιατί η αγάπη είναι η συνεκτική εκείνη δύναμη, η οποία συγκρατεί και οδηγεί τα πάντα σε μία αρμονική συμπόρευση και κοινωνία. Ο Ιερός Χρυσόστομος μας λέγει: «Το γαρ πάντων αίτιον των κακών, το μη είναι αγάπην» (PG 62, 497).
Η πηγή της αγάπης είναι Αυτός ο Τριαδικός Θεός. Ο άνθρωπος λαμβάνει την αγαπητική ιδιότητα από την πηγή της αγάπης. Κάθε τι που ονομάζεται αγάπη, χωρίς να πηγάζει από την πηγή της αγάπης, είναι ένα απλό ουμανιστικό συναίσθημα, το οποίο χειρίζεται το αγαπώμενο πρόσωπο ως αντικείμενο εγωιστικής ικανοποιήσεως, με ημερομηνία λήξεως, ακολουθούμενη από απρόβλεπτες και πολλές φορές οδυνηρές συνέπειες.
Η εν Χριστώ αγάπη, όμως, μεταμορφώνει τον άνθρωπο, καταργεί τα σύνορα, τα φύλα, τις φυλές, τον χρόνο, τον χώρο, τους υπολογισμούς, τις ιδιοτέλειες και κάθε τι, το οποίο ξεχωρίζει και διασπά.
Όπου απουσιάζει η αγάπη, εκεί εμφανίζεται το μίσος, ο φθόνος και η αλόγιστη κυριαρχική προσπάθεια επί του συνανθρώπου, η οποία πολλές φορές καταλήγει στον φόνο. Εκείνος που αγαπά, ακόμη κι αν υποστεί βλάβη από τον συνάνθρωπο, παραμένει απρόσβλητος και δεν ανταποδίδει μίσος, γιατί κοινωνεί με την άπειρη αγάπη, τον Τριαδικό Θεό.
Στον χώρο της οντολογικής αγάπης εξαφανίζονται οι εναντιότητες της διανοίας. Και τούτο γιατί ο αγαπών έχει εκκόψει τις ρίζες των παθών και με αυτόν τον τρόπο έχει απαλλαγεί από τους καρπούς τους.
Ο Μ. Αθανάσιος τονίζει: «Τας ρίζας γαρ των αμαρτημάτων εκκόπτειν παραγγέλλει η ευαγγελική διδασκαλία, ήπερ τους καρπούς• της ρίζης γαρ του θυμού εκκοπείσης από της καρδίας, ούτε μίσος, ούτε φθόνος εις έργον προαχθήσεται• και γαρ ο μισών τον αδελφόν αυτού ανθρωποκτόνος εστί, φονεύων αυτόν εν τη διαθέσει του μίσους» (PG 28, 896A).
Η αγάπη διευρύνει την καρδίαν και τον νου του ανθρώπου, διεγείρει δε την όλη πνευματική του υπόσταση προς τον άλλον, προς το σύνολο, προς την κοινωνία προσώπων.
Και τούτο για τον λόγο ότι ο άνθρωπος της αγάπης, απαλλαγμένος από τα πάθη του μέσω του εκκλησιαστικού αγώνος, περνά από τον χώρο της εγωπάθειας και του ατομισμού, στον χώρο της εν Χριστώ κοινωνίας και φιλαδελφείας, στον παραδείσιο χώρο, ο οποίος αρχίζει να υπάρχει από την ζωή αυτή.
Επομένως, αν θέλουμε να εκλείψουν από την Ορθόδοξη Ελληνική κοινωνία τα παντός είδους εγκλήματα, δεν έχουμε παρά να επιστρέψουμε στην γνώση του Δημιουργού μας Θεού και να επιδιώξουμε όλοι με πάθος την αληθινή αγάπη, η οποία πηγάζει από Αυτόν.