Γεωργίου Ἰ. Βιλλιώτη
Ἡ ἐτυμολογία τῆς ἡμέρας
Ὑπάρχουν δύο ὁμόηχα ρήματα: τὸ γλείφω «κινῶ τὴν γλῶσσα μου πάνω σὲ κάτι» (γλείφω τὸ πιάτο) καὶ τὸ γλύφω «χαράσσω, λαξεύω». Ἀπὸ τὸ δεύτερο ρῆμα καὶ τὸ οὐσιαστικὸ τόκος σχηματίστηκε στὴν ἑλληνιστικὴ ἐποχὴ ὁ τοκογλύφος, ἀπὸ τὴν πρακτικὴ τῶν τοκιστῶν νὰ χαράσσουν στὸ ξύλινο τραπέζι τους, τὴν τράπεζα, τὸν τόκο, τὸ ἐπιπλέον ποσὸ ποὺ χρέωναν τοὺς πελάτες τους. Ἡ τράπεζα καὶ τὸ ἐτυμολογικό του ἀπότοκο τὸ τραπέζι, τὸ ἔπιπλο μὲ τὰ τέσσερα (τετρα-) πόδια (πεδ-) ἦταν τὸ τραπέζι τοῦ τοκογλύφου.
Δείτε ΕΔΩ όλα τα σχετικά άρθρα της Γωνιάς της Γλώσσας