Γεωργίου Ἰ. Βιλλιώτη
Τὰ ἄνθη τοῦ λόγου
ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΟΥΖΟΣ
Ο ΑΚΕΡΑΙΟΣ ΚΥΡ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
Θαμνώδη ρήματα καὶ φύλλα καταπράσινα τῆς γλώσσας.
Μεγάλος ἄνθρωπος κι ἀνέσπερος ἕλληνας ποὺ κράτησε
τὸν πόνο στὸ σωστό του τὸ ὕψος
ἀγνοῶντας καὶ δημοτικισμοὺς καὶ ἐξελικτισμοὺς καὶ μόδες
ἀγνοῶντας τὰ ἑκάστοτε μορμολύκεια
τὴν ἀσίγαστη γενικότητα τῶν πιθήκων
ἀγνοῶντας τὸν αἰῶνα τῆς καλπάζουσας ἐξυπνάδας
ὁ ἀνοξείδωτος.
Ἤδη τὰ θύματα τῆς Προόδου ποὺ πρόωρα σκουριάζει
πᾶνε στὴν πατρίδα του τὴ Σκιάθο
κι ἀγοράζουν ἐλπίζοντας οἰκόπεδα
πᾶνε γιὰ λίγο ἀεράκι λίγη θάλασσα καὶ φρέσκο φεγγάρι.
Μὰ εἶν’ ἀδύνατο νὰ κοροϊδέψουμε τὴ ρημαγμένη φύση
μὲ ξιπόλητα Σαββατοκύριακα καὶ μὲ τροχόσπιτα.
Ὁ ἀκέραιος κυρ Ἀλέξανδρος
ἐκεῖνος ὁ περιούσιος Παπαδιαμάντης
καὶ τὸ κεράκι μας ἀκόμη δὲν τὸ θέλει.
Νῖκος Καροῦζος
Ἀπὸ τὴ συλλογή: ΧΟΡΤΑΡΙΑΣΜΕΝΑ ΧΑΣΜΑΤΑ, Ἐγνατία, 1974
μορμολυκεῖον ἢ μορμολύκειον: φόβητρον ἢ προσωπίδα ποὺ χρησιμοποιοῦσαν στὴν ἀρχαία Ἑλλάδα γιὰ ἐκφοβισμὸ τῶν παιδιῶν.
Μορμώ: καὶ Μορμών τρομακτικὸ τέρας, ποὺ τὸ ἐποκαλοῦνταν οἱ τροφοὶ γιὰ νὰ τρομάξουν τὰ παιδιά. Στὴν παράδοση εἶναι γνωστὴ ἐπίσης ὡς Λάμια.
Δείτε ΕΔΩ όλα τα σχετικά άρθρα της Γωνιάς της Γλώσσας