Γεωργίου Ἰ. Βιλλιώτη
Τὸ γελαστὸ παιδὶ
«Τὸ γελαστὸ παιδὶ μπῆκε μέσα». «Τὸ παιδὶ μπῆκε μέσα γελαστό». «Τὸ παιδὶ ποὺ μπῆκε μέσα ἦταν γελαστό». Τὸ μόνο σίγουρο εἶναι ὅτι καὶ στὶς τρεῖς προτάσεις τὸ παιδὶ εἶναι γελαστό. Τὸ ἐπίθετο γελαστὸς ἐπι-τίθεται (μπαίνει πάνω) τοῦ οὐσιαστικοῦ «παιδὶ» καὶ τοῦ ἀποδίδει μιὰ ἰδιότητα. Στὴν πρώτη περίπτωση: «Τὸ γελαστὸ παιδὶ μπῆκε μέσα» τὸ παιδὶ εἶναι πάντα γελαστό (μόνιμη ἰδιότητα, ἐπιθετικὸς προσδιορισμός), στὴν δεύτερη περίπτωση: «Τὸ παιδὶ μπῆκε μέσα γελαστό» τὸ παιδὶ ἦταν ἐκείνη τὴν ὥρα γελαστό (προσωρινὴ ἰδιότητα, κατηγορηματικὸς προσδιορισμός). Στὴν τρίτη περίπτωση: «Τὸ παιδὶ ποὺ μπῆκε μέσα ἦταν γελαστὸ» ἡ ἰδιότητα προβάλλεται στὸν μέγιστο βαθμό (κατηγορούμενο).
ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΟΛΑ ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΤΗΣ ΓΩΝΙΑΣ ΤΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ