Γεωργίου Ἰ. Βιλλιώτη
Οἱ χριστιανοὶ τῶν γραμμάτων, Ἁγίου Ἰσαὰκ τοῦ Σύρου, Ἀσκητικά, Λόγος Β΄ 132-133
Οὗτινος ἡ διάνοια μεμολυσμένη ἐν τοῖς τῆς ἀτιμίας πάθεσι καὶ τρέχει τοῦ φαντασθῆναι ἐν τῇ διανοίᾳ αὐτοῦ τὰς φαντασίας τῶν λογισμῶν, ἐπιτιμίῳ ἐπιστομίζεται, διὰ τὸ μὴ πρότερον καθαρεῦσαι τὴν διάνοιαν ἐν θλίψεσι καὶ ὑποτάξαι τὰς ἐπιθυμίας τῆς σαρκός, ἀλλ’ ἐκ τῆς ἀκοῆς τῶν ὤτων καὶ τοῦ μέλανος τῶν γραμμάτων ἔδραμε κατὰ πρόσωπον ἑαυτοῦ τοῦ πορευθῆναι ἐν ὁδῷ πεπληρωμένῃ γνόφων καὶ αὐτὸς τυφλὸς τοῖς ὄμμασι.
Ὅποιου ὁ νοῦς εἶναι μολυσμένος ἀπὸ τὰ πάθη τῆς ἀτιμίας καὶ τρέχει νὰ φαντασθῇ μὲ τὴν διάνοια τὶς θεῖες ἔννοιες ἀποστομώνεται μὲ ἐπιτίμιο, διότι δὲν καθάρισε πρῶτα τὴν διάνοιά του μὲ τὶς θλίψεις, οὔτε ὑπέταξε τὶς ἐπιθυμίες τῆς σάρκας, ἀλλὰ ἔτρεξε νὰ βαδίζῃ μία ὁδό, ἡ ὁποία εἶναι γεμάτη ἀπὸ γνόφο, ἀπὸ τὴν ἀκοὴ τῶν αὐτιῶν καὶ τὰ μαῦρα γράμματα τῶν βιβλίων, καὶ ἐνῷ αὐτὸς ἀκόμα εἶναι τυφλὸς κατὰ τοὺς νεαροὺς ὀφθαλμούς.
τὸ ἐπιτίμιον, κυρίως στὸν πληθυντικό, ἐπιτίμια: ἀξία, τιμὴ ἢ ἐκτίμηση ἀξίας πράγματος, δηλ.: 1. τιμὲς ποὺ ἀποδίδονται σὲ κάποιον 2. ὑπολογισμός, ἐκτίμηση ζημιῶν ἢ ποινῶν