Γεωργίου Ἰ. Βιλλιώτη
Ἀπὸ ποῦ κατάγεται τὸ παλληκάρι;
Τὸ παλληκάριον εἶναι ὑποκοριστικὸ τοῦ «πάλληξ». Ὁ πάλληξ ἦταν ὁ νεαρός, μικρότερος τοῦ ἐφήβου. Στὴν μεσαιωνικὴ ἐποχὴ ἀπέκτησε τὴν σημασία «νεαρὸς σύντροφος πολεμιστῆ» καὶ συνεκδοχικὰ γενναῖος. Τὸ παλληκάρι συνδέεται μὲ τὴν παλλακή, τὴν νεαρὴ δοῦλα ποὺ ἔχει στὸ πλευρό του ὁ ἀφέντης. Παλλὰς εἶναι τὸ ἐπίθετο τῆς θεᾶς Ἀθηνᾶς. Ἡ ἔννοια ποὺ συνδέει αὐτὲς τὶς λέξεις σὲ ἕνα κοινὸ σημασιολογικὸ πεδίο εἶναι αὐτὴ τῆς νεότητας ποὺ ταιριάζει στὴν Ἀθηνᾶ, στὰ νεαρὰ ἀγόρια, τὰ παλληκάρια καὶ τὰ νεαρὰ κορίτσια, τὶς παλλακίδες.