Γεωργίου Ἰ. Βιλλιώτη
Ἡ ορθογραφία τῆς ἡμέρας
μάννα ἐξ οὐρανοῦ ἢ μάνα ἐξ οὐρανοῦ;
Τὸ σωστὸ εἶναι τὸ πρῶτο. Πρόκειται γιὰ τὴν τροφὴ ποὺ ἔριξε ὁ Θεὸς στοὺς Ἑβραίους ἀπὸ τὸν οὐρανό, κατὰ τὴν ἔξοδό τους ἀπὸ τὴν Αἴγυπτο, καθὼς περνοῦσαν τὴν ἔρημο τοῦ Σινᾶ. Μάννα μεταφορικὰ εἶναι καθετὶ πολύτιμο, ζωτικό: Ὁ ἅγιος Εὐστάθιος Θεσσαλονίκης ἔγραφε: «μάννα ῥητορείας ἐκεῖθεν ἔβρεξεν». Ὁ ἥλιος ἀποτελεῖ τὸ μάννα τῆς χώρας. Ἀπὸ τὴν ὑμνογραφία τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος κληρονομήσαμε τὴν φράση «ἀντὶ τοῦ μάννα χολήν, ἀντὶ τοῦ ὕδατος ὄξος»: γιὰ περιπτώσεις σκληρότητας ἢ ἀχαριστίας, ἐκεῖ ὅπου ἀναμένεται εὐεργεσία ἢ εὐγνωμοσύνη. Πασίγνωστο εἶναι τὸ μάννα ἐξ ουρανοῦ ποὺ τὸ λέμε γιὰ ἀπρόσμενη εὐεργεσία ἢ ἀγαθὸ ποὺ ἀποκτήθηκε τὴν κατάλληλη στιγμὴ χωρὶς προσπάθεια: Ἡ κληρονομιὰ ἦρθε σὰν μάννα ἐξ οὐρανοῦ. Τὸ μάννα προῆλθε ἀπὸ τὴν φράση: «μὰν-χού» (τί εἶναι αὐτό;).