Γεωργίου Ἰ. Βιλλιώτη
εὐδοκία
Οἱ πιστοὶ εἶναι ἐξοικειωμένοι μὲ τὴν λέξη «εὐδοκία» εἴτε ἐπειδὴ τὴν ἔχουν συναντήσει στὴν Καινὴ Διαθήκη εἴτε τὴν ἔχουν ἀκούσει σὲ κάποια ἀκολουθία. Γνωστὸν τοῖς πᾶσιν εἶναι τὸ τροπάριο «Σήμερον τῆς εὐδοκίας Θεοῦ τὸ προοίμιον, καὶ τῆς τῶν ἀνθρώπων σωτηρίας ἡ προκήρυξις ἐν Ναῷ τοῦ Θεοῦ, τρανῶς ἡ Παρθένος δείκνυται, καὶ τὸν Χριστὸν τοῖς πᾶσι προκαταγγέλλεται. Αὐτῇ καὶ ἡμεῖς μεγαλοφώνως βοήσωμεν, Χαῖρε τῆς οἰκονομίας τοῦ Κτίστου ἡ ἐκπλήρωσις» ποὺ ψάλλουμε στὴν ἑορτὴ τῶν Εἰσοδίων καὶ ὁ ἀγγελικὸς ὕμνος: «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία» (Κατὰ Λουκᾶν 2, 14). Τί σημαίνει ὅμως ἡ λέξη «εὐδοκία»; Ἡ εὐδοκία, θέληση καὶ ἀρέσκεια εἶναι, ὅπως εὔστοχα παρατηρεῖ ὁ Ἅγιος Θεοφύλακτος Βουλγαρίας (ἑρμηνεία εἰς τὰ τέσσερα ἱερὰ Εὐαγγέλια, Ματθ. 11), ἡ θέληση ποὺ συνοδεύεται ἀπὸ ἱκανοποίηση.