Ἴωνες. Τὸ ἐθνωνύμιο τῶν Ἰώνων ἀπαντᾶ μὲ τρεῖς τύπους: Ἰάονες, Ἴωνες, Ἰᾶνες. Στὴν Ἰλιάδα (Ν 685) τὸ Ἰάονες ἀποδίδεται στοὺς Ἀθηναίους. Οἱ μεθομηρικοὶ Ἕλληνες, ὅταν ἀνέφεραν ἢ ἄκουγαν τὸ ὄνομα Ἴωνες, ἐννοοῦσαν τοὺς πολῖτες τῶν πόλεων μιᾶς περιοχῆς, στὸ Ἀνατολικὸ Αἰγαῖο. Μὲ εὐρύτερη σημασία, ὁ ὅρος Ἴωνες κάλυπτε τοὺς πολῖτες τῶν κυκλαδικῶν πόλεων (πλὴν Μήλου, Θήρας καὶ Ἀνάφης), τῶν πόλεων τῆς Εὔβοιας (πλὴν Καρύστου) καὶ τῶν Ἀθηνῶν. Πιθανώτατα τὸ ἐθνωνύμιο Ἴωνες προέρχεται ἀπὸ τὸ θεωνύμιο Ἴων ποὺ ἀποδίδεται σὲ ἰαματικοὺς θεοὺς ἐντοπιζόμενους στὴν Πισάτιδα καὶ τὴν Ἀττική. Εἶναι λοιπὸν εὔλογο νὰ ὑποθέσουμε ὅτι τὸ ἐθνονύμιο τῶν Ἰώνων ἄρχισε ὡς ὄνομα μιᾶς φυλετικῆς ὁμάδας, ἡ ὁποία λάτρευε τὸν ιαματικὸ θεὸ Ἴωνα. Ἡ ἐτυμολογικὴ συγγένεια τοῦ θεωνυμίου μὲ τὸ ἰᾶσθαι «θεραπεύω», ἴαση, ἰατρός ἐνισχύουν αὐτὴν τὴν ὑπόθεση (βλ. περισσότερα Μιχαὴλ Σακελλαρίου, Πορίσματα ἐρευνῶν γιὰ τὰ ἑλληνικὰ φῦλα κατὰ τὴν ἐποχὴ τοῦ Χαλκοῦ, Πρακτικὰ τῆς Ἀκαδημίας Ἀθηνῶν, ἔτος 2001, τόμος 76ος, σελ. 182-186)
Δείτε ΕΔΩ τα προηγούμενα άρθρα