Ο μακαριστός γέροντας Δωρόθεος Τζεβελέκας, με αφορμή την ημέρα της Πεντηκοστής, μας μιλά για το τρίτο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, το Άγιο Πνεύμα. Μέσα από την θεολογία της εκκλησίας μας, αλλά και από παραδείγματα της καθημερινότητας, μας εξηγεί πώς μπορούμε να προσελκύσουμε τη χάρη του Αγίου Πνεύματος και πώς θα αισθανθούμε έτσι την παρουσία του Θεού μέσα στην καρδιά μας:
“…Προκειμένου να κατοικήσει το Άγιο Πνεύμα μέσα μας, αδέλφια, θα πρέπει να καθαρίσουμε και το σώμα και την ψυχή μας…Για αυτό και μέλημά μας θα πρέπει να είναι το πώς εμείς θα ετοιμάσουμε τον τόπο για να κατοικήσει το Άγιο Πνεύμα μέσα στην καρδιά μας. Ένας σύγχρονος Άγιος-ο Άγιος Σεραφείμ του Σαρώφ- έτσι έλεγε: Η ζωή του ανθρώπου σε αυτό τον κόσμο είναι η προσπάθειά του για να προσελκύσει τη χάρη του Αγίου Πνεύματος. Για αυτό ζούμε, όλες μας οι κινήσεις, όλες μας οι σκέψεις, όλες οι προσευχές, οτιδήποτε κάνουμε σκοπό έχει να προσελκύσει τη χάρη του Αγίου Πνεύματος.
Ο Θεός θέλει να μπει στην καρδιά μας, αλλά εμείς του κλείνουμε την πόρτα όταν αγαπάμε τον εαυτό μας παραπάνω από οτιδήποτε άλλο και δεν δίνουμε χώρο στο Θεό. Ο Θεός θέλει να μπει μέσα στην καρδιά μας, αλλά εμείς του κλείνουμε την πόρτα όταν δεν αγαπούμε τους αδελφούς μας παρά μόνο τον εαυτούλη μας. Ο Θεός θέλει να μπει μέσα στην καρδιά μας και εμείς του κλείνουμε την πόρτα, όταν δεν Τον αγαπάμε το Θεό, αλλά θέλουμε μόνο να Τον χρησιμοποιήσουμε. Ο Θεός θέλει να μπει στην καρδιά μας, αλλά εμείς δεν αγαπάμε ούτε την κτίση, ούτε τη φύση, είμαστε μόνο στραμμένοι στον εαυτό μας και νομίζουμε ότι με αυτό τον τρόπο θα κάνουμε Θεό τον εαυτό μας.
Πείτε μου εάν αξίζει κάτι στον κόσμο αδέλφια… Τα χρήματα; Η δόξα; Η ομορφιά; Οι απολαύσεις; Τί έχει να μας δώσει αυτός ο κόσμος άραγε; Που να μπορεί να πληρώσει το ίδιο αντίτιμο, για να χάσουμε το Θεό; Και είναι ανόητο να μην πασχίζουμε κάθε στιγμή της ζωής μας να προσελκύσουμε τη χάρη του Αγίου Πνεύματος. Για αυτό και ο κυριότερος τρόπος για να προσκαλέσουμε το Θεό να μείνει μέσα μας είναι η μετάνοια. Έτσι έρχεται ο Θεός….Το δάκρυ της μετανοίας, η συντριβή, το συντετριμμένο πνεύμα είναι αυτό που καθαρίζει την ψυχή…
…Όταν ένα απόγευμα ήσασταν μόνοι στο σπίτι και μετά την προσευχή είχατε μία συντριβή στην καρδιά και είχατε πολλά δάκρυα που πλημύρισαν τα μάτια σας και δεν θέλατε τίποτα, ούτε επιδιώκατε τίποτα, μα τίποτα… Και όταν αισθάνεσαι ότι μέσα στη μοναξιά, κατάμονος στο σπίτι, είσαι ο τελευταίος στον κόσμο, είναι τότε που έχει έρθει ο Παρηγορητής-έτσι μεταφράζεται ο Παράκλητος-και είναι δίπλα σου… και για να σε παρηγορήσει θα πρέπει να αισθάνεσαι ότι είσαι ο τελευταίος…Γιατί το Άγιο Πνεύμα- αδέλφια- είναι ευαίσθητο, και στέκεται μακριά και δεν μας πλησιάζει όταν έχουμε ρύπο στην ψυχή μας, όταν κάνουμε σαν μανιακοί να κάνουμε κακό στον εχθρό μας, όταν αγαπάμε μόνο τον εαυτό μας. Για αυτό όταν αυτός που σου κάνει κακό εσύ δεν του ανταποδόσεις κακό, τότε προσκαλείς τον Παράκλητο στην ψυχή σου. Τότε, όταν περάσεις μία μέρα δύσκολη όπου όλοι σε αμφισβητούνε και σε βάζουνε κάτω, αλλά εσύ όπως λέει και ο Άγιος Προφήτης Δαυίδ “ἐγὼ δὲ ὡσεὶ κωφὸς οὐκ ἤκουον καὶ ὡσεὶ ἄλαλος οὐκ ἀνοίγων τὸ στόμα αὐτοῦ”…αν ζήσεις μία μέρα και προσπαθήσεις να επιδιώξεις την αρετή έτσι, για την αγάπη του Χριστού, τότε θα αισθανθείς το βράδυ στην προσευχή σου την παράκληση, τότε θα αισθανθείς την παρηγοριά που μας δίνει το Άγιο Πνεύμα. Να μην χάσουμε αυτό τον θησαυρό…Ο Παράκλητος είναι…ο αέρας που αναπνέουμε, το οξυγόνο που κάνει την ψυχή να ζει. Για αυτό να μην Του κλείνουμε την πόρτα. όπως λέγει ο Απόστολος Παύλος: «Τό Πνεῦμα μή σβέννυτε», να μην του σβήνεις αυτή τη φωτίτσα που πάει να ανάψει στην καρδιά σου, αλλά να συνεχίζεις την προσπάθειά σου, κυρίως με μετάνοια, για να αξιωθείς αυτό το ύψιστο αγαθό, να αισθανθείς την παρουσία του Παρακλήτου στην ψυχή σου…”.