«…Κάποτε που ήμουν πολύ πνιγμένος από τον πόλεμόν μου αυτόν, πήγα να κοιμηθώ σχεδόν απελπισμένος και εις τον ύπνο μου βλέπω ότι πήγαινα προς το Κυριακόν της Σκήτεως. Όταν βρέθηκα σε κάποιο σημείο στενό, με τείχη δεξιά και αριστερά, αισθάνθηκα φόβον πολύν και βλέπω έξαφνα μπροστά μου στο δρόμο, ένα τεράστιο σκύλο σε μέγεθος υπερφυσικό, ως λέοντα με άγριο βλέμμα και διάθεσιν εναντίον μου. Τότε τα έχασα κυριολεκτικά: και άρχισα να παρακαλώ τους Αγίους μου [Αναργύρους] να με σώσουν. Δεν πρόλαβα σχεδόν να παρακαλέσω, και στην στιγμήν παρουσιάστηκαν δύο παλληκάρια όλο φως και δόξα· άρπαξαν το θηρίο αυτό, το έδεσαν με χονδρή αλυσίδα και μου είπανε: ‘Βλέπεις πώς τον δέσαμε και δεν μπορεί να σε βλάψει; Μη φοβάσαι λοιπόν, αλλά γύρισε στην καλύβη σου και ησύχαζε’. Ταυτοχρόνως μου έδωσαν και ένα όμορφο κάτασπρο ψωμάκι, και αμέσως ξύπνησα και ήμουν όλος χαρά…»
Μακαριστός Γέρων Θεοφύλακτος Νεοσκητιώτης (4 Ιουλίου 1897 – 15/28 Ιουλίου1986)