ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
Έπειτα, αφού είπε αυτό, πρόσθεσε· «γιατί ένας είναι ο Θεός και ένας ο μεσίτης μεταξύ του Θεού και των ανθρώπων». Είπε, «για να γνωρίσουν την αλήθεια», για να δείξει ότι η οικουμένη δε βρίσκεται στην αλήθεια. Είπε πάλι, «γιατί ένας είναι ο Θεός», για να δείξει ότι δεν είναι πολλοί, όπως νομίζουν μερικοί. Είπε ότι έχει στείλει και μεσίτη και Υιό, για να δείξει ότι θέλει όλοι να σωθούν. Τι λοιπόν; ο Υιός δεν είναι Θεός; Και πάρα πολύ είναι.
Πως λοιπόν λέγει «ένας»; Προς αντιδιαστολή από τα είδωλα, όχι προς τον Υιό, καθόσον ο λόγος του ήταν για αλήθεια και πλάνη.
Ο μεσίτης οφείλει να βρίσκεται σε σχέση και με τους δύο, στους οποίους είναι μεσίτης· γιατί το έργο του μεσίτη είναι αυτό, το να έχει σχέση και κοινωνία και με τους δύο, των οποίων είναι μεσίτης· εάν όμως κοινωνεί με τον ένα, αλλ’ αποχωρίζεται από τον άλλο, δεν είναι μεσίτης. Εάν λοιπόν δεν μετέχει της φύσεως του Πατρός, δεν είναι μεσίτης, αλλ’ απεσχίσθη απ’ αυτόν. Όπως ακριβώς λοιπόν μετέχει της φύσεως των ανθρώπων, επειδή ερχόταν προς ανθρώπους, έτσι μετέχει και της φύσεως του Θεού, επειδή ερχόταν από το Θεό.
Επειδή δηλαδή γεννήθηκε ανάμεσα σε δύο φύσεις, πρέπει αυτός να βρίσκεται πλησίον των δύο φύσεων. Γιατί, όπως ακριβώς το μέσον ενός τόπου είναι πλησίον και των δύο τόπων που τους χωρίζει, έτσι και το μέσον των δύο φύσεων οφείλει να είναι πλησίον των δύο φύσεων. Όπως ακριβώς λοιπόν έγινε άνθρωπος, έτσι ήταν και Θεός.
Άνθρωπος δε θα μπορούσε να γίνει μεσίτης· γιατί έπρεπε να συνομιλεί και με το Θεό· Θεός δε θα μπορούσε να γίνει μεσίτης· γιατί δε θα τον δέχονταν εκείνοι για τους οποίους μεσίτευε. Όπως ακριβώς εκεί λέγει, «ένας Θεός ο Πατέρας, και ένας Κύριος Ιησούς Χριστός», έτσι και εδώ, «ένας» και «ένας». Δεν λέγει δύο· επειδή δηλαδή μιλούσε για πολυθεΐα, για να μην εκλάβει κανείς τον αριθμό δύο σαν πολυθεΐα, είπε, «ένας» και «ένας». Βλέπεις πως η Γραφή χρησιμοποιεί το λόγο με πολλή ακρίβεια; Γιατί το «ένας» και «ένας», είναι δύο, αλλά δε θα το πούμε αυτό, αν και ο λογισμός το υποβάλλει. Εδώ δε λες, «ένας» και «ένας», δύο· λες αυτό που ούτε ο λογισμός υποβάλλει, εάν δηλαδή γέννησε, έπαθε. «Ένας λοιπόν», λέγει, «είναι ο Θεός, ένας και ο μεσίτης Θεού και ανθρώπων, ο Ιησούς Χριστός, ο οποίος έδωσε τον εαυτό του αντίλυτρο για όλους, το μαρτύριο στους ίδιους καιρούς». Τι λοιπόν; Πες μου, και για τους Έλληνες το έδωσε; Ναι. Και ο Χριστός βέβαια και πέθανε για τους ειδωλολάτρες, και εσύ δεν ανέχεσαι να προσευχηθείς;
ΙΩΑΝΝΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ- ΑΠΑΝΤΑ ΤΑ ΕΡΓΑ 23 – ΠΑΤΕΡΙΚΑΙ ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΠΑΛΑΜΑΣ» ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 1986 – ΥΠΟΜΝΗΜΑ ΣΤΗΝ Α’ ΠΡΟΣ ΤΙΜΟΘΕΟΝ (ΟΜΙΛΙΑ Ζ’) – σελ. 233- 235– ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ- ΜΟΡΦΟΠΟΙΗΣΗ: Ι.Ν.ΑΓΙΩΝ ΤΑΞΙΑΡΧΩΝ ΙΣΤΙΑΙΑΣ