Στέργιος Μπούγιας
Αυτές τις μέρες γιορτάζουμε και πανηγυρίζουμε την κοίμηση της Παναγίας μας ο μελωδός μας προσκαλεί και μας παρακινεί να πάμε στον τάφο της Θεομήτορος και να τον προσκυνήσουμε « ελάτε,λεγει,όσοι είστε εραστές και φίλοι της Αειπαρθένου να εναγκαλισθώμεν αυτόν(τον τάφον),νοερώς μετά θερμής αγάπης και ευλαβείας…μετά ειλικρινούς πίστεως» και να αντλήσουμε άφθονα χαρίσματα,που αναβλύζουν από τον σεπτόν Τάφον της Γεθσημανή. Στον τάφο που εναπετέθη « το Θεοδόχον κειμήλιον,των ιαμάτων το πέλαγος ,το πολυπόθητον Σώμα κηδεύτηκε μετά αγγελικής και αποστολικής υμνωδίας. Το Σώμα που δέχτηκε και εγαλούχησε τον Υιόν και Λόγον του Θεού « το ιερόν και Πανίερον και αξιόθεον σκήνωμα» έγινε το κατοικητήριο του Θεού. Αυτό το σκήνωμα,που δέχτηκε το Ζωαρχικό Σώμα,έγινε «της ευλογίας η πηγή και η δεξαμενή όλων των αγαθών». «Νους αγγελικός και ανθρώπινος δεν μπορεί να συλλάβει και εξηγήσει «πως το φθαρτό και χορταρένιο Σώμα εκείνης της πανένδοξης Γυναίκας δέχτηκε τη Θεοτική φωτιά και σαν χρυσάφι καθαρό (άντεξε) και αποδείχτηκε ακατάλυτο.Με του Θεού τη θέληση όλα αυτά έγιναν,γιατί όλα είναι δυνατά,όταν οΘεός το θέλει και αδύνατο να γίνουνε Εκείνος σαν δε θέλει»!
Εκεί στη, Γεθσημανή, οδηγήθηκαν θαυματουργικά οι άγιοι Απόστολοι και περικυκλούντες την κλίνην « τρόμω εώρων …και θάμβει συνείχοντο και μετά δέους ανυμνούσαν την υπέραγνον Θεού Μητέρα. « Επί τρείς ημέρας η των αγγέλων χορόστασία και υμνωδία διέμεινεν άπαυστος». Μετά την τρίτη μέρα, όταν έφτασε και θέλησε ,ένας ακόμη απόστολος , να προσκυνήσει το Θεοδόχον Σώμα,άνοιξαν τον Τάφο «και το μεν Σώμα Αυτής το πανύμνητον ουδαμώς ευρείν ηδυνήθησαν(δεν μπόρεσαν να το βρούν),μόνα δε Αυτής τα εντάφια κείμενα ευρόντες και της εξ αυτών ευωδίας εμφορηθέντες…».Μόνο τα σάβανα βρήκαν που τους γέμισαν ανείπωτη ευωδία !Έκπληκτοι μπροστά στο θαυμαστό μυστήριο μονάχα τούτο να σκεφτούν μπορούσαν,ότι Αυτός που ευδόκησε να σαρκωθεί ,να γεννηθεί από την Πανάχραντη Κόρη τώρα που έφυγε από τον κόσμο τούτο, θέλησε να την τιμήσει κάνοντας άφθαρτο το Σώμα της και μεταθέτοντάς το πρίν από την κοινή ανάσταση στα ουράνια δώματα! Η έμψυχη πόλη του Θεού μετατίθεται από την επίγεια Ιερουσαλήμ στην άνω Ιερουσαλήμ «τάφος και νέκρωσις ουκ εκράτησεν,ως γαρ ζωής Μητέρα προς την ζωήν μετέστησεν»! Αυτής την κοίμηση και μετάσταση εορτάζοντες ας την υμνύσουμε με άσματα ιερά και με προσευχές ολονύχτιες. Ας την ευφράνουμε με την αγνότητα του σώματος και της ψυχής ,με την σωφροσύνη ,την σεμνότητα ,την ευλάβεια την υπακοή στο θέλημα του Θεού,την υπομονή στις θλίψεις και προ παντός με την ταπεινοφροσύνη! Τότε θα κατέχουμε τη Χάρη Της παντοτινά μαζί μας. Μιμούμενοι τις αρετές Της, θα μας δίνει και τις Χάρες Της. Χαίρεται βλέποντάς μας να καλλιεργούμε τις αρετές Της ,ενώ απεχθάνεται τα ακόλαστα πάθη,τους αισχρούς και βρώμικους λογισμούς «αποστρέφεται τον όγκο της υπερηφάνειας και μισεί τη μνησικακία και με δυο λόγια στις κακίες όλες θλίβεται και στενοχωριέται και σε όλες τις αρετές ευφραίνεται.
Το Πανάγιο Πρόσωπο της Παναγίας Μητέρας του Θεού και Μητέρας όλων των Ορθοδόξων Χριστιανών είναι υπόδειγμα αρετής και αγιότητος.Η εποχή μας είναι δύσκολη και αλλοπρόσαλλη. Η αρετή και αγιότητα και η σωφροσύνη θεωρούνται από τους πολλούς αναχρονισμός ,σκοταδισμός και εμπόδιο στην αχαλίνωτη και ανήθικη ζωή.Η ζωή της Παναγίας μας στέκεται ορόσημο και φάρος των πιστών και Ορθοδόξων Χριστιανών! Ελέγχει την πεζότητα και δίχως ηθικούς φραγμούς συμπεριφορά και ζωή των συγχρόνων. Τονίζει πως η ζωή κάθε ανθρώπου έχει νόημα μόνο όταν βρίσκεται σε αρμονία και συνεργασία με το Δημιουργό Θεό. Διδάσκει πως ο Θεός είναι Νομοθέτης και Κυβερνήτης του Σύμπαντος κόσμου! Συμπεριφορές αυτονόμησης και περιφρόνησης της Τάξεως του Δημιουργού οδηγούν στον όλεθρο και την καταστροφή .Δεν απέχουμε πολύ, η κοινωνία μας δαιμονοκρατείται! Ανάγκη να γονατίσουμε και με δάκρυα να απευθύνουμε στην Κοσμοσώτειρα τα γεμάτα πίστη και ευλάβεια του αείμνηστου Φώτη Κόντογλου «Παναγία Θεοτόκε ,εσύ που δεν έπαυσες να μεγαλύνεις τον Κύριον ,βοήθησέ μας να μεγαλύνουμε τον Θεόν,να μακαρίζουμε το Όνομά σου, γιατί άλλαξες την γην εις Παράδεισον και την κατάραν της Εύας εις ευλογίαν…είσαι η Προστάτις των δυστυχισμένων, η ελπίδα των απελπισμένων, η άγκυρα των θαλασσοδαρμένων, το σεμνόν καύχημα των Ορθοδόξων Χριστιανών. Από την χάριν σου τα πτωχά σπίτια γεμίζουν χαρά, γίνονται παλάτια. Η στεριά και η θάλασσα αγάλλονται .Οι πτωχοί γίνονται πλούσιοι ,οι δυστυχισμένοι γίνονται χαρούμενοι …Σώζε ,αεί ,Θεοτόκε την πτωχή Χώρα μας ,που αγαπά το Σεπτό και άγιο Πρόσωπό Σου»! ( Το άρθρο γράφτηκε με βάση την ομιλία στην Κοίμηση της Θεοτόκου, του αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού).