Στη καρδιά και τον νου μας έχει αποτυπωθεί βαθιά ένα προσκύνημα πριν μερικά χρόνια, στη Μονή Αγάθωνος, όπου ό μακαριστός άγιος Γέροντας μας Κύριλλος, μπροστά από τη λάρνακα του αφθάρτου Γέροντα Βησσαρίωνος , με την απλότητα που τον διέκρινε, μας διηγήθηκε ένα θαυμαστό γεγονός.
Παρόντες ήταν, ο Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Αγάθωνος μακαριστός Γέροντας Δαμασκηνός.
Επίσης, ο Γέροντας Γαβριήλ, Ηγούμενος, πλέον, της Μονής Οσίου Δαβίδ, τότε ως ο συνοδός και υποτακτικός του Γέροντα Κυρίλλου, ο Ιερέας της Υπάτης, πατήρ Δημήτριος Καραγιάννης ο αδελφός μου Γεώργιος με την σύζυγό του και εγώ με τον σύζυγό μου Κωνσταντίνο και τον υιό μας.
Λίγο νωρίτερα είχαμε τελέσει, όλοι μαζί Θεία Λειτουργία στο μετόχι του Μεγάλου Μετεώρου, στην Υπάτη, στον Ι.Ν Αγίου Αθανασίου του Μετεωρίτου και είχαμε μαζί μας την Αγία Κάρα του Οσίου Δαυίδ, καθόσον την είχε φέρει ο Γέροντας μαζί με τους πατέρες στη Λαμία.
Εκεί μπροστά στο ιερό σκήνωμα του Οσίου Βησσαρίωνος, ο Γέροντας μας διηγήθηκε ότι λίγα χρόνια, όχι μακριά από το χρόνο της ανακομιδής του άφθαρτου λειψάνου του Οσίου Βησσαρίωνος, είχε την επιθυμία και προσήλθε στη Μονή Αγάθωνος για να προσκυνήσει το ιερό λείψανο.
Την εποχή εκείνη το σκήνωμα του Οσίου ήταν μέν στο ίδιο σημείο στο αριστερό παρεκκλήσι του Καθολικού , αλλά χωρίς τη μεταγενέστερη γυάλινη κάλυψη προθήκη του ξύλινου κουτιού, όπου αρχικά εναποτέθηκε. Έτσι μπορούσε κάποιος να ασπαστεί απευθείας το σκήνωμα χωρίς την παρεμβολή της γυάλινης προθήκης.
Όπως μας είπε ο Γέροντας Κύριλλος, ήθελε να ασπαστεί το χεράκι του Οσίου που κρατάει σφιχτά το μικρό Ευαγγέλιο, ήδη από το χρόνο της ταφής του. Πλησίασα, λέει, λοιπόν, με ευλάβεια πρός το ιερό λείψανο και με πίστη είπα παρακλητικά προς τον Όσιο:
– Άγιε Βησσαρίων, δεν φτάνω να σε ασπαστώ (ο Γέροντας Κύριλλος ήταν κοντός και δυσκίνητος και το σκήνωμα τοποθετημένο ψηλά γι ‘ αυτόν).
Δως μου, σε παρακαλώ, το χεράκι σου να το φιλήσω.
Ό Όσιος άνοιξε το χέρι του, άφησε το Ευαγγέλιο, και ο πατήρ Κύριλλος, εντελώς φυσικότατα, έλαβε το χέρι του με το δικό του χέρι. Το σήκωσε στο ύψος του στόματός του σαν να ήταν ένα σώμα ζωντανό με ελαστικότητα, το ασπάσθηκε με σεβασμό και το άφησε στην αρχική του θέση.
Ό Όσιος ξανάπιασε το Ευαγγέλιο και έκτοτε εξακολουθεί να το κρατάει σφιχτά.
Ο παριστάμενος στη σκηνή αυτή ό πατήρ Δημήτριος Καραγιάννης, εφημέριος του Αγίου Νικολάου Υπάτης, ώς δόκιμος υμνογράφος, δεν παρέλειψε να εξιστορήσει το θαυμαστό αυτό γεγονός, κατά το οποίο οφθαλμοφανώς κατελύθησαν οί φυσικοί νόμοι, στην Ιερά Ασματική Ακολουθία που πρόσφατα συνέθεσε πρός τιμήν του Οσίου Βησσαρίωνος.
Στο Μεγάλο Εσπερινό σε ένα από τα προσόμοια αναφέρει τα εξής:
“Ώφθη θαύμα φρικτόν διά σού, ότε τήν χείρα τώ Κυρίλλω προσέφερες τού Θείου σκηνώματός σου χαριτοβρύτου, σεπτού, ευλαβείας χάριν του ασπάσασθαι και νύν επληρώθησαν τα ψαλμών θεία λόγια τά τού Προφήτου, α εν Πνεύματι έφησεν ότι δίκαιοι τού θανάτου ού γεύσονται. Όθεν τήν χαριτόβρυτον κυκλούντες, μακάριε, λάρνακα πάντες αιτούμεν των πρεσβειών σου τάς χάριτας καί γάρ ή δικαίου εξισχύει μεσιτεία πολλά πρός Κύριον “.
ΕΝΑ ΑΚΟΜΗ ΠΡΟΣΦΑΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΒΗΣΣΑΡΙΩΝΟΣ ΤΟΥ ΑΓΑΘΩΝΙΤΟΥ