Στό χωριό λιτανεῖες ἔκαναν σέ ἔκτακτες περιπτώσεις, π.χ. σέ περίπτωση ἐπιδημικῆς θανατηφόρου νόσου καί μεγάλης ἀνομβρίας. Στήν τελευταία περίπτωση ὁ ἱερέας βλέποντας τήν μεγάλη ἀνάγκη καί ἀκούγοντας πολλές παροτρύνσεις γιά λιτανεία, ἀνακοίνωνε ὅτι τήν τάδε ἡμέρα θά γίνη ἡ λιτανεία. Πολλοί προετοιμάζονταν μέ νηστεία καί προσευχή. Τήν ἡμέρα πού γινόταν ἡ λιτανεία, χτυποῦσε ἡ καμπάνα καί συγκεντρωνόταν ὅλο τό χωριό στήν Ἐκκλησία. Σχηματιζόταν μία ἱεροπρεπής πομπή. Μπροστά ὁ σταυρός, τά ἑξαπτέρυγα, τά εἰκονίσματα, οἱ ψάλτες, ὁ ἱερέας ντυμένος τά ἄμφια καί πίσω ὅλος ὁ λαός. Ἀκολουθοῦσαν ἕνα ὁρισμένο δρομολόγιο, ἀρκετά μεγάλο. Ἀνέβαιναν στίς «Γκουγκοῦσες», πήγαιναν μέχρι τόν Σταυρό καί γύριζαν στό χωριό. Ἔψαλλαν τόν κανόνα καί ὅταν ἔκαναν στάσεις, ὁ παπᾶς διάβαζε τίς εὐχές γιά τήν λύση τῆς ἀνομβρίας. Στίς αἰτήσεις ὅλοι ἀπαντοῦσαν μέ τό «Κύριε ἐλέησον». Τήν λιτανεία ἀκολουθοῦσαν καί τά μικρά παιδιά γιά νά ἀκούση τήν φωνοῦλα τους μέ εὐσπλαχνία ὁ Πανάγαθος καί νά βρέξη. Καί πράγματι, ὅπως διηγοῦνται οἱ παλαιοί , ἔβρεχε. Καί στά χρόνια τοῦ π. Ἀποστόλου ἔγιναν 3-4 λιτανεῖες καί μετά πάντοτε ἔβρεχε.
Ἀπόσπασμα ἀπό τό βιβλίο «Παράδοση -λατρεία σέ ἕνα ἑλληνικό χωριό (στήν Αὔρα Καλαμπάκας)» σελ.80-81.