Από Βασίλειο Χ. Στεργιούλη
Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως η Τρίτη Κυριακή της νηστείας, της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Ημέρα αφιερωμένη στην τιμή και την προσκύνηση του Τιμίου Σταυρού του Χριστού.
Στη μέση της νηστείας της Μεγάλης Τεσσαρακοστής η Εκκλησία προβάλλει τον Σταυρό του Χριστού, για να ενισχύσει τους πιστούς στον πνευματικό αγώνα της νηστείας από τη χύτρα και τα πάθη.
Σαν τη στοργική μάνα που ενισχύει το μικρό παιδί στο ανηφορικό δρόμο λέγοντας του «Κουράγιο, λίγο ακόμη και θα ανεβούμε στην κορυφή», η Εκκλησία ενισχύει τους πιστούς στον δύσκολο πνευματικό αγώνα της Μεγάλης Τεσσαρακοστής.
Ο Σταυρός είναι η δοξασμένη σημαία του Χριστού. Το σύμβολο της θυσίας και το μέσον σωτηρίας του κόσμου. Φρίττουν και τρέμουν στην θέα του οι δαίμονες. Όπως εύστοχα ψάλλει ο υμνωδός «Κύριε όπλον κατά του διαβόλου του Σταυρόν Σου ημίν δέδωκας. Φρίττει γαρ και τρέμει μη φέρων καθοράν αυτού την δύναμιν».
Δεν προσκυνούμε τον Σταυρό ως όργανο αποτρόπαιας θανατικής καταδίκης, όπως όλως εσφαλμένως ισχυρίζονται οι αιρετικοί. Έτσι ήταν προ Χριστού. Ήταν το όργανο εκτέλεσης ειδεχθών εγκληματιών και κακούργων. Γι’ αυτό ήταν καταραμένος. Και όσοι σταυρώνονταν, όσοι εκτελούνταν δι’ αυτού, ήταν επικατάρατοι ως παραβάτες του νόμου.
Προσκυνούμε τον Σταυρό του Χριστού ως μέσον λύτρωσης και σωτηρίας του κόσμου. Το ξύλο του Σταυρού, από την στιγμή που βάστασε το πανσεβάσμιο Σώμα του Χριστού και βάφτηκε με το πανάγιο Αίμα Του, εξαγιάσθηκε και κατέστη τιμιώτατο. Έγινε ποθητό και αξιαγάπητο.
Επιτυχώς παρατηρήθηκε πως και μία μόνο σταγόνα από το τίμιο Αίμα του Χριστού, αν έρρεε, θα αρκούσε να καθαρίσει την γη από κάθε αμαρτία. Γιατί είναι το αίμα του Αθώου και του Αναμάρτητου Υιού του Θεού. Του «αμνού, που σηκώνει επάνω Του την αμαρτία του κόσμου» όπως είπε ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος και Βαπτιστής. Είναι το αίμα Αυτού που «ήλθε διακονήσαι και δούναι την ψυχήν αυτού λύτρον αντί πολλών».
Στον Σταυρό όμως δεν έρρευσε μία ρανίδα από το πανάγιο Αίμα του Θεανθρώπου, αλλά κρουνοί του ζωτικού Αίματος Του. Όλο το Αίμα Του. Αυτό έγινε κάθαρση της αμαρτίας του κόσμου. Όπως διακηρύσσει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης, «το αίμα Ιησού Χριστού καθαρίζει ημάς από πάσης αμαρτίας».
Βωμός και θυσιαστήριο παγκόσμιο ο Σταυρός του Χριστού. Επάνω του προσφέρθηκε η μοναδική ως προς την ουσία και τα αποτελέσματα της θυσία «υπέρ της του κόσμου ζωής και
σωτηρίας». Θυσία, που συγκλόνισε και αυτά ακόμη τα θεμέλια του Άδη. Και ελευθέρωσε «τους απ’ αιώνων δεσμίους» Όλες τις ψυχές που κρατούνταν εκεί δέσμιες από αιώνες.
Όλα αυτά καταδεικνύουν την σημασία του Τιμίου Σταυρού. Και δικαιολογούν την σχετική τιμή και προσκύνηση-όχι λατρεία- που αποδίδουμε οι Ορθόδοξοι στον Σταυρό του Χριστού.
Ο Σταυρός του Χριστού είναι για μας τους Ορθόδοξους ό,τι ήταν το χάλκινο φίδι που ύψωσε ο Μωϋσής στην έρημο για να φυλάσσει τους Ισραηλίτες από τα δηλητηριώδη φίδια. Είναι ο αχώριστος σύντροφος και βοηθός μας, το ιστίο για να διαπλεύσουμε της νηστείας, αλλά και της ζωής στο μέγα πέλαγος. Αυτού την σημείωση σχηματίζουμε σε κάθε χαρά και θλίψη της ζωής. Ο Σταυρός μας συντροφεύει και στον τάφο.