Παρακολουθείστε τήν Ποιμαντορική Εγκύκλιο τοῦ Μητροπολίτου Αἰτωλίας καί Ἀκαρνανίας κ. Κοσμά γιά τήν πρώτη ἡμέρα τοῦ νέου ἔτους 2021.
«…τέξῃ υἱόν, καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν» [1]
Ἀγαπητοὶ πατέρες καὶ ἀδελφοί,
Ἡ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπὴ μᾶς μιλάει γιὰ τὰ ὀνομαστήρια τοῦ ἐνανθρωπήσαντος Κυρίου. Συμπληρώθηκαν, μᾶς λέει ὁ Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς, ὀκτὼ ἡμέρες ἀπὸ τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ καὶ ἔκαναν στὸ παιδὶ περιτομὴ καὶ τοῦ ἔδωσαν τὸ ὄνομα Ἰησοῦς. Τὸ ὄνομα Ἰησοῦς δὲν τὸ ἔδωσαν αὐτοὶ ποὺ ἔκαναν τὴν περιτομή, ἀλλὰ τὸ ἔδωσε ὁ οὐράνιος Πατέρας διὰ τοῦ ἀρχαγγέλου Γαβριήλ, κατὰ τὸν Εὐαγγελισμὸ τῆς Θεοτόκου. Εἶπε τότε ὁ ἀρχάγγελος∙ «ἰδοὺ συλλήψει ἐν γαστρὶ καὶ τέξῃ υἱόν, καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν»[2].
Ποιὰ εἶναι ἡ σημασία, τὸ νόημα, ἡ ἑρμηνεία τοῦ ὀνόματος Ἰησοῦς;
Ἰησοῦς σημαίνει Σωτῆρας. Σημαίνει Ἐκεῖνον ποὺ ἦλθε στὴ γῆ καὶ ἔργο ἔχει νὰ μᾶς σώση, νὰ μᾶς ἀπελευθερώση, νὰ μᾶς λυτρώση.
Ἰησοῦς σημαίνει ὅτι τὸ ὀκταήμερο βρέφος, ποὺ πῆρε τὸ ὄνομα αὐτό, θὰ γινόταν ὁ Σωτήρ, ὁ Λυτρωτής, ὄχι μόνο τῶν Ἰσραηλιτῶν ἀλλὰ ὅλου τοῦ κόσμου, ὅλων τῶν ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι θὰ πιστεύουν στὸν Τριαδικὸ Θεό. Αὐτὴν τὴν ἀλήθεια ἀπεκάλυψε ἀργότερα ὁ Κύριος στὸν κρυφὸ μαθητὴ Του Νικόδημο, ὅταν εἶπε: «οὕτω γὰρ ἠγάπησεν ὁ Θεὸς τὸν κόσμον, ὥστε τὸν υἱὸν αὐτοῦ τὸν μονογενῆ ἔδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν μὴ ἀπόληται, ἀλλ’ ἔχει ζωὴν αἰώνιον»[3].
Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ὀνομάζει τὸν Κύριο «ἀρχηγὸν τῆς σωτηρίας»[4], «αἴτιον σωτηρίας αἰωνίου»[5] καὶ «σωτῆρα πάντων ἀνθρώπων, μάλιστα πιστῶν»[6].
Ὁ δὲ Ἀπόστολος Πέτρος ὁμολογεῖ καὶ διακηρύσσει: «οὐκ ἔστι ἐν ἄλλῳ οὐδενὶ ἡ σωτηρία»∙ δὲν ὑπάρχει ἄλλο ὄνομα κάτω ἀπὸ τὸν οὐρανὸ δοσμένο ἀπὸ τὸν Θεὸ στοὺς ἀνθρώπους παρὰ μόνο τοῦ Ἰησοῦ, διὰ τοῦ ὁποίου μποροῦμε νὰ σωθοῦμε[7].
Ἀγαπητοὶ, εἰσήλθαμε ἤδη στὸ νέο ἔτος 2021. Μᾶς προσφέρει ὁ Κύριος μία νέα πίστωσι χρόνου∙ μᾶς τὴν προσφέρει μὲ τὴν πατρική Του ἀγάπη γιὰ νὰ τὴν ἀξιοποιήσουμε. Εὐχόμαστε τὸ νέο ἔτος νὰ τὸ διέλθουμε μὲ ὑγεία, μὲ ἐπιτυχίες, μὲ πρόοδο, μὲ χαρά, μὲ εὐτυχία. Εὐχόμαστε νὰ εἶναι ἀπρόσκοπτη ὅλη ἡ πορεία τῆς ζωῆς μας κατὰ τὸ νέο ἔτος.
Ὅμως, μὴ λησμονήσουμε, μὴν παραθεωρήσουμε, μὴν ἀμελήσουμε αὐτὸ τὸ νέο εὐλογημένο ἔτος τὴν φροντίδα γιὰ τὴν σωτηρία μας, τὸν ἀγῶνα γιὰ τὴν προσωπικὴ μας σωτηρία. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ποὺ γνώριζε τί θὰ πῆ σωτηρία ἀνθρώπων καὶ σωτηρία ψυχῆς, ἔγραφε πρὸς Φιλιππησίους νὰ ἐργάζονται γιὰ τὴ σωτηρία τους: «…μετὰ φόβου καὶ τρόμου τὴν ἑαυτῶν σωτηρίαν κατεργάζεσθε»[8].
Ἡ σωτηρία μας δὲν ἐπιτυγχάνεται ἂν δὲν γνωρίσουμε, ἄν δὲν ὑπακούσουμε τὸν Χριστό, ἐὰν δὲν ἑνωθοῦμε ἀξίως στὴν πρόσκαιρη αὐτὴ ζωὴ μὲ τὸν Χριστὸ καὶ Σωτῆρα μας. Ὁ Χριστὸς εἶναι «ὁ πάντων ἐξουσιαστής, πάντων κριτής, πάντων βασιλεύς, ποιητὴς φωτὸς καὶ ζωῆς Κύριος» κατὰ τὸν ἅγιο Συμεὼν τὸν νέο Θεολόγο. Αὐτὸ τὸ νέο ἔτος, ἄς θελήσουμε νὰ στηρίξουμε ἐπάνω στὸν Χριστὸ τὸν ἑαυτό μας, τὴν οἰκογένειά μας, τὰ παιδιά μας, τὴν πατρίδα μας.
Τί μᾶς θυμίζει τὸ ἔτος 2021, κατὰ τὸ ὁποῖο θὰ ἑορτάσουμε τὴν ἐπέτειο τῶν διακοσίων ἐτῶν ἀπὸ τὴν ἔναρξι τῆς ἁγίας Ἐπαναστάσεως τοῦ 1821, τῆς Ἐθνικῆς μας Παλιγγενεσίας;
Τὸ 1821 μαρτυρεῖ καὶ βεβαιώνει ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ Θεὸς καὶ Σωτῆρας. Ὅσο κι ἂν οἱ διαστρεβλωτὲς τῆς ἀληθινῆς ἱστορίας ἀγωνίζονται νὰ μὴν τὸ δεχθοῦν καὶ νὰ τὸ ὁμολογήσουν, ἂν ὁ Χριστός δὲν βοηθοῦσε τὴν πατρίδα μας μὲ τὴν ἀγάπη Του, μὲ τὶς πρεσβεῖες τῆς Παναγίας καὶ τῶν Ἁγίων, μὲ τὴν προσφορὰ τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῶν ἁγίων διδασκάλων τοῦ Γένους, ἀκόμα οἱ Ἕλληνες μπορεῖ νὰ φοροῦσαν τουρκικὸ φέσι.
Ὅπως ὁ Χριστὸς ἔσωσε τότε τὴν Ἑλλάδα, ἔτσι καὶ τώρα∙ μόνο μὲ τὴν Παντοδυναμία καὶ τὴν Χάρι Του μποροῦν νὰ σωθοῦν σήμερα οἱ Ἕλληνες.
Ἀπὸ σήμερα 1η Ἰανουαρίου, ἀγαπητοί, μὲ πίστι, μὲ τάπεινωσι, μὲ σοβαρότητα, μὲ ὑπακοὴ στὸ ἱερὸ Εὐαγγέλιο, μὲ συνέπεια στὴν ὀρθόδοξο ἐκκλησιαστική ζωὴ, ἄς φέρουμε τὸν Σωτῆρα Χριστὸ στὴν καρδιά μας καὶ στὴν καρδιὰ τῶν καλῶν μας παιδιῶν, γιὰ νὰ γίνῃ καὶ ἡ δική μας ζωὴ ὅλη φῶς, ὅλη δημιουργία, ὅλη χαρά. Καὶ τὸ ἔτος αὐτό, νὰ γίνῃ ἔτος ἐλευθερίας, ἔτος ἀρετῶν καὶ ἁγιότητος!
Τὸ εὔχομαι ὁλόψυχα.
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ο ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ ΚΟΣΜΑΣ
[1] Λουκ. α’, 31.
[2] Λουκ. α’, 31.
[2] Ἰωάνν. γ’, 16.
[3] Ἑβρ. β’, 10.
[4] Ἑβρ. ε’, 9.
[5] Α’ Τιμ. δ’, 10.
[6] Πράξ. δ’, 12.
[7] Φιλιπ. β’, 12.