ΑΣΚΗΤΕΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ Α’ – Ἐμφάνιση τῆς Παναγίας στό Ἀλβανικό Μέτωπο

   Όπως εἶ­ναι γνω­στό ἡ Πα­να­γί­α μας ἐμ­φα­νί­στη­κε σέ πολ­λούς στρα­τι­ῶ­τες στό Ἀλ­βα­νι­κό Μέ­τω­πο. Ἕ­νας ἀπ᾽ αὐ­τούς ἦ­ταν καί ὁ εὐ­λα­βέ­στα­τος Ἀν­θυ­πα­σπι­στής τό­τε κ. Νι­κό­λα­ος Γκάτ­ζα­ρος. Μέ δά­κρυ­α συγ­κι­νή­σε­ως δι­η­γεῖ­το τό θαυ­μα­στό πε­ρι­στα­τι­κό. Πα­ρα­τίθεται ἡ ἀ­να­φο­ρά του γιά τήν ἐμ­φά­νι­ση τῆς Πα­να­γί­ας:

 

Ἐν Τ.Τ. 712 τῇ 3η Μαρ­τί­ου 1941

Ἀν­θυ­πα­σπι­στής Γκάτ­ζα­ρος Νι­κό­λα­ος

Πρός

τό 1/40 Τά­γμα Εὐ­ζώ­νων

Ἐ­νταῦ­θα.

 

Πε­ρί ἐμ­φα­νί­σε­ως τῆς Πα­να­γί­ας καί τῶν δο­θει­σῶν μοι ὑπ᾿ Αὐ­τῆς ἐντο­λῶν.

 

  Λαμ­βά­νω τήν τι­μή νά ἀ­να­φέ­ρω ὑ­μῖν ὅ­τι χθές τήν Κυ­ρια­κήν 2 Μαρ­τί­ου ἐ.ἔ. καί πε­ρί ὥ­ραν 8ην μ.μ. με­τέ­βην εἰς τό πα­ρα­κεί­με­νον τοῦ κα­ταυ­λι­σμοῦ 2ου Λό­χου τοῦ Τάγ­μα­τος ἡ­μῶν μι­κρόν ὕ­ψω­μα ἀ­πέ­χον πε­ρί τά 300 μέ­τρα, χά­ριν πε­ρι­πά­του, αἰ­σθαν­θείς τήν ἀ­νάγ­κην κι­νή­σε­ως.

  Μί­α μυ­στη­ρι­ώ­δης δύ­να­μις ὡ­σάν νά μέ ὤ­θη πρός ἐ­κεῖ. Ὁ ἀ­ήρ εἶχε παύ­σει ἤ­δη νά φυ­σᾶ καί ὁ οὐ­ρα­νός ἦ­το ἀ­στε­ρό­εις. Κα­τά τήν ἐ­πι­στρο­φήν μου εἰς τήν σκη­νήν δέν εἶ­χον ἀ­ριθ­μή­σει δέ­κα βή­μα­τα, ὅ­τε αἰφ­νι­δί­ως ἐ­νε­φα­νί­σθη ἐμπρός μου καί μοῦ ἀ­νέ­κο­ψε τόν δρό­μον μί­α γυ­νή μαυ­ρο­φό­ρα ἔ­χου­σα σε­μνήν τήν ἐμ­φά­νι­σίν της. Τό πρό­σω­πό της δι­ε­κρί­νε­το χα­ρα­κτη­ρι­στι­κῶς εἰς τό βρα­δι­νόν ἡ­μί­φως. Εἰς τό θέ­α­μα τοῦ­το κα­τα­λη­φθείς ἐξ ἀ­προ­ό­πτου κατ᾿ ἀρ­χάς ἐ­ξε­πλά­γην, κα­τό­πιν ὅ­μως αὐ­το­στιγ­μεί συ­νῆλ­θον ἐκ τοῦ τρό­μου, ἐ­πει­δή ἐ­γνώ­ρι­ζον ὅ­τι πολ­λά­κις ἡ Πα­να­γί­α ἐ­νε­φα­νί­σθη εἴ­τε εἰς ὅ­ρα­μα εἴ­τε καθ᾿ ὕ­πνον κα­τά τάς πο­λε­μι­κάς ἐ­πι­χει­ρή­σεις τοῦ Στρα­τοῦ μας. Ἐ­γώ ὅ­λως μη­χα­νι­κῶς ἔ­λα­βον θέ­σιν ἡ­μι­γο­νυ­πε­τῆ, ἵ­να ἀ­σπα­σθῶ τήν δε­ξιάν της. Ἐκ τῆς συγ­κι­νή­σε­ως οἱ ὀ­φθαλ­μοί μου ἐ­δά­κρυ­ζον, οἱ πό­δες καί τά χεί­λη μου ἔ­τρε­μον ἐ­πί πολ­λήν ὥ­ραν.

Ἤ­κου­σα νά ὁ­μι­λῆ: «Εἶ­μαι ἡ Πα­να­γί­α. Μή φο­βᾶ­σαι, παι­δί μου. Ἐ­γώ ἐ­νε­φα­νί­σθην νά σοῦ εἰ­πῶ τρεῖς λό­γους, τούς ὁ­ποί­ους νά μή λη­σμο­νή­σῃς.

1) »Ὁ πα­ρών πό­λε­μος ἐ­κη­ρύ­χθη ἀ­προ­κα­λύ­πτως καί ἀ­ναι­τί­ως ὑ­πό τῆς Ἰ­τα­λί­ας ἐ­ναντί­ον τῆς Ἑλ­λά­δος, ἀλ­λά θε­λή­μα­τί μου ἡ Ἑλ­λάς θά ἐ­ξέλ­θῃ τού­του νι­κη­φό­ρος.

2) »Ὁ πό­λε­μος οὗ­τος ἐ­κη­ρύ­χθη ἐ­ναντί­ον τῆς Ἑλ­λά­δος, ἵ­να γνω­ρί­σῃ ὁ κό­σμος ὅ­τι ἀ­φορ­μή τού­του εἶ­ναι ἡ ἀ­πο­μά­κρυν­σίς του ἐκ τῆς χρι­στι­α­νι­κῆς θρη­σκεί­ας, καθ᾿ ἥν ὕ­βρι­ζεν, ἐ­βλα­σφή­μει τά θεῖ­α της καί ἔρ­ρε­πε πρός τόν ἐκ­φυ­λι­σμόν καί τήν ἀ­κο­λα­σί­αν, καί οὕ­τω συμ­μορ­φω­θῇ, ἵ­να μά­θῃ ὅ­τι ὑ­πάρ­χει καί προ­ΐ­στα­ται μί­α ἀ­νω­τέ­ρα δύ­να­μις κυ­βερ­νῶ­σα καί δι­έ­που­σα τά πάντα καί τούς νό­μους τοῦ Σύμ­παντος, ὁ Θε­ός, τρα­νό­τα­τα δέ τε­κμή­ρια τῆς ὑ­πάρ­ξε­ως ταύ­της εἶ­ναι τά συ­χνά θαύ­μα­τα τῶν Ἁ­γί­ων τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας τοῦ Χρι­στοῦ.

3) »Ἔ­δει νά μά­θῃ ὁ κό­σμος ὅ­τι τό δί­και­ον πά­ντο­τε ὑ­πε­ρι­σχύ­ει τῆς βί­ας.

»Ἀ­νά­φε­ρε λοι­πόν ταῦ­τα καί ἐγ­γρά­φως εἰς τόν Δι­οι­κη­τήν σου, ἵ­να μή πτο­η­θῇ πρό οὐ­δε­νός κω­λύ­μα­τος, κα­θό­τι ὑ­πό τήν προ­στα­σί­αν Μου ὁ Ἑλ­λη­νι­κός Στρα­τός θά νι­κή­σῃ».

Μεθ᾿ ὅ ἐν τῇ ἐ­ξα­φα­νί­σει Της οἱ ὀ­φθαλ­μοί μου ἐ­θαμ­βή­θη­σαν. Ἐν τέ­λει συ­νῆλ­θον ἐν μέ­ρει καί κα­τηυ­θύν­θην ἀ­μέ­σως εἰς τήν σκη­νήν, ὅ­που ἔ­ξω­θεν ταύ­της ἀ­νέ­φε­ρον ὑ­μῖν τό συμ­βάν προ­φο­ρι­κῶς.

 

 

Ἀν­θυ­πα­σπι­στής Γκάτ­ζα­ρος Νι­κό­λα­ος.

 

 

Στήν συ­νέ­χεια πα­ρα­τί­θε­ται ἡ κοι­νο­ποί­η­ση τοῦ Στρα­τη­γοῦ:

 

ΤΜΗΜΑ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΥ

ΑΡΙΘΜ. ΠΡΩΤ. 7448

 

Ἐν Τ.Τ. 718 τῇ 10 η  Μαρτίου 1941

 

Η

ΧΙΙΙ ΜΕΡΑΡΧΙΑ

ΠΡΟΣ

ΤΟ Α΄ ΣΩΜΑ ΣΤΡΑΤΟΥ

(Γραφεῖον 1ον)

 

Τ.Τ. 825

 

Πε­ρί ἀ­νε­γερ­θη­σο­μέ­νου ἱ­ε­ροῦ Να­οῦ τῆς ΠΑΝΑ-ΓΙΑΣ εἰς θέ­σιν πα­ρά τῷ Χω­ρί­ῳ Γκο­λέ­μι.

 

   Λαμ­βά­νω τήν τι­μήν νά ὑ­πο­βά­λω προ­σαρ­τη­μέ­νως ἀλ­λη­λο­γρα­φί­αν μετ᾽ ἀ­να­φο­ρᾶς τοῦ Ἀνθ/στοῦ Πε­ζι­κοῦ τοῦ 1/40 Τάγ­μα­τος εὐ­ζώ­νων Γκατ­ζά­ρου Νι­κο­λά­ου καί ν᾽ ἀ­να­φέ­ρω ὅ­τι, κα­τό­πιν καί τοῦ αὐ­θορ­μή­του ἐ­ρά­νου με­τα­ξύ τῶν Ἀ­ξι­ω­μα­τι­κῶν καί ὁ­πλι­τῶν διά τήν ἀ­νέ­γερ­σιν Ἐκ­κλη­σί­ας[1], ἐ­ξέ­δω­κα τάς ὑπ᾿ ἀ­ριθμ. 6188/6341 καί 6948/15341 δι­α­τα­γάς μου, ὧν ἀντί­γρα­φον ὑ­πο­βάλ­λω, πε­ρί ἐγ­κρί­σε­ως τοῦ ἐ­νερ­γου­μέ­νου ἐ­ρά­νου καί ἐ­πε­κτά­σε­ως τού­του ἐφ᾽ ὅλων τῶν Μο­νά­δων καί Σχη­μα­τι­σμῶν τῆς Με­ραρ­χί­ας. Τό προ­ϊ­όν τού­του, μή πε­ραι­ω­θέντος, ἀ­νῆλ­θεν ἤ­δη εἰς τό πο­σόν τῶν ἑ­κα­τόν χι­λιά­δων δραχ­μῶν.

   Ἐ­πει­δή ἔ­χω τήν γνώ­μην ὅ­τι ἡ εὐρεῖ­α κοι­νο­ποί­η­σις τοῦ γε­γο­νό­τος καθ᾽ ἅ­παν τό Στρά­τευ­μα ἡ­μῶν θέ­λει ἑ­δραι­ώ­σει ἔ­τι μᾶλ­λον τήν πί­στιν του ἐ­πί τήν Νί­κην, πα­ρα­κα­λῶ ὅ­πως, εὐ­α­ρε­στού­με­νοι, ἐ­νερ­γή­ση­τε κα­τά τήν Ὑ­με­τέ­ραν κρί­σιν καί ἀντί­λη­ψιν.

 

ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΙΣ

Τ. Διοικητικοῦ

 

ΧΑΡΑΛ. ΚΑΤΣΙΜΗΤΡΟΣ

Ὑποστράτηγος

 

[1]. Τε­λι­κά τό Ἐκ­κλη­σά­κι μέ τόν ἔ­ρα­νο τῶν στρα­τι­ω­τῶν κτί­σθη­κε στήν θέ­ση πού ἐμ­φα­νί­στη­κε ἡ Πα­να­γί­α, στό χω­ριό Γκο­λέ­μι βο­ρεί­ως τοῦ Ἀρ­γυ­ρο­κά­στρου. Σή­με­ρα εἶ­ναι κα­τε­δα­φι­σμέ­νο. Ἐλ­πί­δα καὶ εὐ­χή ὅ­λων εἶ­ναι ἡ ἐ­πα­νέ­γερ­ση καὶ λει­τουρ­γί­α του.

 

Διαβάστε ΕΔΩ τα προηγούμενα σχετικά άρθρα

 

ΤΟ ΤΑΜΑ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ. Ο ΝΑΟΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ.

Ἡ Δ΄ Ἐθνικὴ τῶν Ἑλλήνων Συνέλευσις.

Νομίζει ἑαυτὴν εὐτυχῆ γενομένη ὄργανον, δι᾿ οὗ τὸ Ἔθνος ἐκπληροῖ τὸ πλέον ἐφετὸν τῶν χρεῶν του, δη­λα­δὴ τὸ νὰ ἀναπέμψῃ τὴν εὐγνωμοσύνην του πρὸς τὸν Θε­όν, Ὅστις ἔδειξε τοσαῦτα θαύματα διὰ νὰ τὸ σώσῃ.

 Κατὰ συνέπειαν, ἡ Δ΄  Ἐθνικὴ τῶν Ἑλλήνων Συνέλευσις ψηφίζει:

Α΄. Ὅταν ἡ τοπικὴ περιφέρεια τῆς Ἑλλάδος καὶ ἡ καθέ­δρα τῆς Κυβερνήσεώς της κατασταθῶσιν ὁρι­στι­κῶς, οἱ δὲ οἰκονομικοὶ πόροι τοῦ κράτους τὸ ἐπιτρέ­ψω­σιν, ἡ Κυβέρνησις θέλει διατάξει νὰ ἐγερθῇ εἰς τὴν κα­θέ­δραν εἷς Ναὸς ἐπ᾿ ὀνόματι τοῦ Σωτῆρος.

(ΑΡΧΕΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΑΛΙΓΓΕΝΕΣΙΑΣ, τόμος 4ος. Δ΄ ἐν Ἄργει Ἐθνικὴ Συνέλευσις 1828-1829,

-Δεύτερος τῶν Ἐθνοσυνελεύσεων, σελ. 116)

Ὅταν οἱ ὑπεύ­θυ­νοι ἐνθυ­μη­θοῦν νά πραγ­μα­το­ποι­ή­σουν τό λη­σμο­νη­μένο καί ἀνεκ­πλή­­ρω­το τάμα τοῦ Ἔθ­νους καί ἀρχίση ἡ ἀνοικο­δό­μη­ση τοῦ Ναοῦ, τά ἔσοδα ἀπό τήν διάθεση τοῦ παρόντος βι­­βλί­­ου θά διατεθοῦν γιά ἕνα λιθαράκι στό Ναό τοῦ Σω­τῆ­ρος μας Χριστοῦ.