Τό Σάββατο 26 Ἰουνίου τό πρωί ἔγινε συνάντηση μελῶν καί φίλων τῆς Ἑνωμένης Μυτιλήνης στόν μετόχι τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ὑψηλοῦ τοῦ Ἁγίου Νεομάρτυρος Λουκᾶ στά Πάφιλα Λέσβου. Ἦταν ἡ πρώτη συνάντησή μας μετά τήν «καραντίνα» λόγω τῆς Πανδημίας.
Ἡ συνάντηση ξεκίνησε μέ Θεία Λειτουργία στόν περίλαμπρο ναό τοῦ Ἁγίου Νεομάρτυρος Λουκᾶ τοῦ ἐξ Ἀνδριανουπόλεως. Ὁ ναός κατακλίστηκε ἀπό μέλη καί φίλους τῆς ΕΡΩ Μυτιλήνης ἀλλά καί ἀπό πολλούς προσκυνητές.
Μετά τό πέρας τῆς Θείας Λειτουργίας ἀκολούθησε παρουσίαση τοῦτοῦ βίου, τοῦ ἔργουτῆς διδασκαλίας τοῦ μακαριστοῦ παπᾶ – Φώτη Λαυριώτη, τοῦ γνωστοῦ καί ως «διά Χριστόν Σαλοῦ τῆς Λέσβου», τοῦ κτήτορα τοῦ μονηδρίου καί τοῦ ναοῦ τοῦ Ἁγίου Νεομάρτυρος Λουκᾶ. Οἱ πατέρες Σταῦρος Σακλαμάκης καί Δημήτριος Ἀφαλωνιάτης παρουσίασαν τῆς ἐναργώς πώς ἔζησαν ἀπό κοντά τήν ἀσκητική μορφή τοῦ ἁγιασμένου αὐτοῦ Γέροντα τῆς Λέσβου.
Στή συνάντηση προσφέρθηκε καφές καί κέρασμα στούς προσκυνητές.
Εὐχόμαστε ὁ Κύριος, μέ τίς εὐχές τοῦ Ὁσίου Γέροντα τοῦ παπᾶ Φώτη, νά εὐλογεῖ τίς συναντήσεις αὐτές τῶν μελῶν καί φίλων τῆς ΕΡΩ νά συνεχιστοῦν ἀπρόσκοπτα στό μέλλον.
ΠΑΠΑΦΩΤΗΣ ΛΑΥΡΙΩΤΗΣ – Σύντομο Βιογραφικό
ΓεννηθεῖςστάΠάμφιλαστίς 5 Ἰανουαρίουτοῦ 1913 ἀπότή Μαρία καίτόν Δημήτριο Σαρδέλλη πού δούλευε καμίνι φτιάχνοντας κεραμίδια καί τοῦβλα.
Ὁ νεαρός τότε Φώτιος ἀφοῦ δούλεψε σέ ἐπιπλοποιεῖο τῆς Μυτιλήνης, τόν Ἀπρίλιοτοῦ 1931 παρακινούμενος ἀπό τήν πίστη του στόν Θεό καί συνεπαρμένος ἀπό μελέτες χριστιανικῶν βιβλίων καί ἀκούσματα κηρυγμάτων, ἐγκαταλείπει τήν ματαιότητα τοῦ κόσμου καί ἀναχωρεῖ μαζί μέ τόν φίλο καί συγχωριανό του, μετέπειτα πατήρ Παχώμιο, γιά νά μονάσουν στόἍγιονὍρος.
Ἐπέλεξε τή Μονή Μεγίστης Λαύρας, ὅπουἔγινε καλόγερος καί ἔμεινε στό μοναστήρι περίπου 20 χρόνια, κάνοντας ὑπακοή στόν πνευματικό του πατέρα Παῦλο. Πρεσβύτερος χειροτονήθηκε τό 1936. Μέ ἰδιαίτερο ζῆλο μελετοῦσε τούς βίους τῶν Ἁγίων καί ἰδιαιτέρως τόν συνεπαίρνανε οἱ ἀθλήσεις τῶν Μαρτύρων, ὅπου ἀνάμεσά τους ἀνακαλύπτει πολλούς Λέσβιους Ἁγίους.
Τό 1994 ἀφοσιώθηκε στήν ἀποπεράτωση τῆς κατασκευῆς τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίου Λουκᾶ στά Πάμφιλα, πού ἀπό τό 1960 εἶχε ξεκινήσει μέ χρήματα ἀπό δωρεές πιστῶν, διότι ἀπό τόν τόπο ἐκεῖνονεἶχε περάσει ὁ Νεομάρτυρας Λουκᾶς πρίν ἀπαγχονιστεῖ ,ἀπό τούς Τούρκους στή Μυτιλήνη. Τήν μελέτη καίτά σχέδια τοῦ ναοῦ τά ἐμπνεύσθηκε μόνος του, ἐπιλέγοντας ἕνα πανέμορφο Ἱεροσολυμίτικο ρυθμό.
Τό σίγουρο εἶναι πώς πρόκειται γιά ἕναν ἄνθρωπο τοῦ Θεοῦ καί γιά μία ἀπό τίς πιό ξεχωριστές μορφές τοῦκαιροῦ μας, ὅσον ἀφορᾶ τόν τρόπο πού κινήθηκε πάνω στήγῆ.
Ξυπόλητος, μέ ἕνα τρύπιο ράσο, ἀπεκδυόμενος κάθε ἀνθρώπινη ἀνακούφιση καί παρηγορία σχετική μέ τό σαρκίο του, μέ μόνη ἔγνοια νά μαζεύει καλούδια γιά τούς ναούς πού ἔχτιζε καί γιά τούς ἀναγκεμένους πού προστάτευε αὐτός ὁ ἐνδεέστερος, σχεδόν, καί αὐτῆς τῆς ἴδιας της ἔνδειας!
ΚΕΙΜΕΝΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟΥ: Στρατής Ἀνδριώτης
