ΕΝΟΤΗΤΑ Β’ – ΘΑΥΜΑΣΤΑ ΚΑΙ ΔΙΔΑΚΤΙΚΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ
Ζοῦσε παλαιά στό χωριό Ἄνω Περίθεια Κερκύρας μία εὐλαβής γυναῖκα παντρεμένη μέ παιδιά. Αὐτή ἡ εὐλογημένη ψυχή ἔμαθε ἀνάγνωση καί ἀγαποῦσε πολύ νά διαβάζη τό Εὐαγγέλιο. Ὅταν εὕρισκε λίγο χρόνο ἀπό τίς δουλειές της μελετοῦσε τήν Ἁγία Γραφή.
Κάποια ἡμέρα πῆρε τό ἀγαπημένο της Εὐαγγέλιο, βγῆκε λίγο ἔξω ἀπό τό χωριό καί ἐκεῖ στήν ἡσυχία τό μελετοῦσε ἀμέριμνη.
Ξαφνικά παρουσιάστηκαν μπροστά της πειρατές καί δέν μπόρεσε νά κρυφθῆ καί νά τούς ξεφύγη.
Μόνο πρόλαβε καί ἔκρυψε τό Εὐαγγέλιο στήν ρίζα ἑνός θάμνου γιά νά μήν τό βεβηλώσουν οἱ ἄπιστοι. Τήν ἴδια τήν ἔπιασαν καί τήν πῆραν μαζί τους μέ ὅ,τι ἄλλα πράγματα εἶχαν ἁρπάξει ἀπό τό χωριό.
Ἔκανε πολλά χρόνια στήν σκλαβιά. Ἦταν νέα καί ὅταν κατώρθωσε νά ξεφύγη καί νά γυρίση στό χωριό της εἶχε πιά γεράσει. Κανείς δέν τήν ἀναγνώρισε. Τούς εἶπε ποιά εἶναι, μέ ποιόν ἦταν παντρεμένη καί ποιά ἦταν τά παιδιά της.
Τούς διηγήθηκε πῶς τήν συνέλαβαν. Ἀνέφερε γιά τήν Ἁγία Γραφή καί ὅτι τήν ἔκρυψε στήν ρίζα τοῦ θάμνου. Πῆγαν μαζί της, ἀνακάλυψαν πραγματικά τόν θάμνο πού εἶχε μεγαλώσει πολύ καί βρῆκαν μετά ἀπό τόσα χρόνια τό Εὐαγγέλιό της. Συγκινημένη τό πῆρε καί εἶδε ὅτι διετηρεῖτο σέ καλή κατάσταση, καίτοι στά μέρη ἐκεῖνα βρέχει πολύ, διότι τό χωριό βρίσκεται στούς πρόποδες τοῦ βουνοῦ Παντοκράτορος. Ἦταν μόνο λίγο καψαλισμένο στήν ἄκρη.
Τότε διηγήθηκαν οἱ βοσκοί ὅτι σ᾽ ἐκεῖνο τό μέρος ἔβαζαν φωτιές κάθε χρόνο γιά νά καοῦν οἱ θάμνοι, νά βγάζη χόρτο γιά τά πρόβατά τους, ἀλλά ὅταν ἡ φωτιά ἔφθανε σ᾽ ἐκεῖνον τόν θάμνο, πάντα ἔσβηνε.
Τό Εὐαγγέλιο αὐτό κατά τήν μαρτυρία τοῦ εὐλαβεστάτου ἱερομονάχου Εὐδοκίμου, πού εἶχε διατελέσει Ἡγούμενος στήν Ἱερά Μονή τοῦ Ὑψηλοῦ Παντοκράτορος, πρίν ἀπό πολλά ἔτη τό εἶχαν πάρει στήν Μητρόπολη καί μέχρι πρό τινος διεσώζετο. Τώρα δέν γνωρίζει κανείς ποῦ βρίσκεται.
[1]. Μαρτυρία τοῦ παπποῦ Θρασυβούλου ἀπό τό χωριό τῆς Ἄνω Περίθειας Κερκύρας (Βόρειο συγκρότημα) στόν γέροντα Εὐφρόσυνο, ἁγιορείτη.
Διαβάστε ΕΔΩ τα προηγούμενα σχετικά άρθρα
ΤΟ ΤΑΜΑ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ. Ο ΝΑΟΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ.
Ἡ Δ΄ Ἐθνικὴ τῶν Ἑλλήνων Συνέλευσις.
Νομίζει ἑαυτὴν εὐτυχῆ γενομένη ὄργανον, δι᾿ οὗ τὸ Ἔθνος ἐκπληροῖ τὸ πλέον ἐφετὸν τῶν χρεῶν του, δηλαδὴ τὸ νὰ ἀναπέμψῃ τὴν εὐγνωμοσύνην του πρὸς τὸν Θεόν, Ὅστις ἔδειξε τοσαῦτα θαύματα διὰ νὰ τὸ σώσῃ.
Κατὰ συνέπειαν, ἡ Δ΄ Ἐθνικὴ τῶν Ἑλλήνων Συνέλευσις ψηφίζει:
Α΄. Ὅταν ἡ τοπικὴ περιφέρεια τῆς Ἑλλάδος καὶ ἡ καθέδρα τῆς Κυβερνήσεώς της κατασταθῶσιν ὁριστικῶς, οἱ δὲ οἰκονομικοὶ πόροι τοῦ κράτους τὸ ἐπιτρέψωσιν, ἡ Κυβέρνησις θέλει διατάξει νὰ ἐγερθῇ εἰς τὴν καθέδραν εἷς Ναὸς ἐπ᾿ ὀνόματι τοῦ Σωτῆρος.
(ΑΡΧΕΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΑΛΙΓΓΕΝΕΣΙΑΣ, τόμος 4ος. Δ΄ ἐν Ἄργει Ἐθνικὴ Συνέλευσις 1828-1829,
-Δεύτερος τῶν Ἐθνοσυνελεύσεων, σελ. 116)
Ὅταν οἱ ὑπεύθυνοι ἐνθυμηθοῦν νά πραγματοποιήσουν τό λησμονημένο καί ἀνεκπλήρωτο τάμα τοῦ Ἔθνους καί ἀρχίση ἡ ἀνοικοδόμηση τοῦ Ναοῦ, τά ἔσοδα ἀπό τήν διάθεση τοῦ παρόντος βιβλίου θά διατεθοῦν γιά ἕνα λιθαράκι στό Ναό τοῦ Σωτῆρος μας Χριστοῦ.