Γράφει ὁ Μητροπολίτης Κισάμου καὶ Σελίνου Ἀμφιλόχιος
Λέξεις, ὅροι καὶ ἐπιχειρήματα ποὺ ἐπιστρατεύτηκαν, τὸ τελευταῖο διάστημα, γιὰ τὴν «ἐπίτευξη τοῦ στόχου». Ὁ τρόπος καὶ οἱ μέθοδοι αὐτῆς τῆς ἐπίτευξης, τὸ ἀποτέλεσμα, οἱ διαρροές, οἱ συμφωνίες, οἱ διαφωνίες, ὡς καὶ ἄλλα πολλά, ἀξιολογοῦνται, ἑρμηνεύονται καὶ διαβάζονται, μέσα ἀπὸ πολλὲς ὀπτικὲς καὶ παράθυρα, κυρίως ὅμως θὰ δοκιμαστοῦν, θὰ κριθοῦν, στὶς κοινωνίες καὶ τῶν Ἑλλήνων τὶς Κοινότητες.
Μιλῶντας ὅμως γιὰ «χρήσιμα», «ἀναγκαῖα», «σύγχρονα» καὶ «περήφανα» ἐπιτακτικὰ τίθεται ἡ ἀνάγκη ἐρωτημάτων σὲ ἐκείνους/ἐκεῖνες πού, μὲ τόσο μένος καὶ πάθος, ὑπερασπίστηκαν τὴν ἐπίτευξη τοῦ στόχου αὐτοῦ. Τί εἴδους ἐρωτήματα; Γιατί, ἄραγε, δὲν πράττουν τὸ ἴδιο, σὲ ὅ,τι ἀφορᾶ θέματα, προβλήματα καὶ δυστοκίες πού, χρόνια τώρα, ταλανίζουν καὶ συνθλίβουν τὶς πολύτεκνες καὶ ὑπερ-πολύτεκνες οἰκογένειες; Προβλήματα καὶ δυσκολίες ποὺ ὑψώνουν τείχη ἀπαγορευτικὰ… σὲ ὅσες οἰκογένειες ἐπιθυμοῦν τὴν ἀπόκτηση περισσοτέρων τοῦ ἑνός, ἢ δύο παιδιῶν, ἐξ΄ αἰτίας τῆς ἀναλγησίας καὶ σκληροκαρδίας τῆς Πολιτείας.
Καταγράφω μερικὰ ἀπὸ τὰ πολλά, μήπως καὶ ἔχουν διαφύγει τῆς προσοχῆς τῶν ἁρμοδίων ἢ μήπως, τοὐλάχιστον, ὑπάρξει ἡ ἀνάλογη εὐαισθητοποίηση καὶ ἀνάληψη πρωτοβουλιῶν ποὺ εἴδαμε τὸ τελευταῖο διάστημα γιά τήν, ἐπί τέλους, δίκαιη, ἀναγκαῖα καὶ ἀπαραίτητη διευθέτησή τους.
α) Ἡ ἰδιοκτησία καὶ ἡ χρήση αὐτοκινήτου ἀπὸ πλευρᾶς ὑπερ-πολύτεκνης οἰκογένειας, γιὰ παράδειγμα τύπου βάν, 9/θέσιου, ἀπαραίτητου γιὰ τὴν ἀσφαλῆ μετακίνηση τῆς ὑπερ-πολύτεκνης οἰκογένειας, θεωρεῖται ἀπὸ τὴν Πολιτεία «εἶδος πολυτελείας», μὲ ἀποτέλεσμα ἡ ὑπερ-πολύτεκνη αὐτὴ οἰκογένεια νὰ πληρώνει «φόρο πολυτελείας» λόγῳ «πολυτελοῦς διαβιώσεως»!, μὲ τραγικὴ συνέπεια, ἐπίσης, ἡ οἰκογένεια αὐτὴ νὰ ἀποκλείεται καὶ ἀπὸ τὰ κοινωνικὰ ἐπιδόματα καὶ τιμολόγια! Ἐπιπροσθέτως, τὰ πολυτεκνικὰ αὐτοκίνητα πληρώνουν καὶ τέλη κυκλοφορίας !
β) Πολύτεκνη ἢ ὑπερ-πολύτεκνη οἰκογένεια ποὺ καὶ οἱ δύο γονεῖς τυγχάνει νὰ εἶναι δημόσιοι ὑπάλληλοι, κανένα ἀπὸ τὰ παιδιὰ τῆς πολύτεκνης ἢ ὑπερ-πολύτεκνης αὐτῆς οἰκογένειας δὲν δικαιοῦται νὰ φοιτήσει σὲ δημόσιο Παιδικὸ σταθμό, ὁπότε οἱ πολύτεκνοι ἢ οἱ ὑπερ-πολύτεκνοι ἐργαζόμενοι γονεῖς ὑποχρεοῦνται νὰ καταφύγουν στὴν ἐναλλακτικὴ τοῦ ἰδιωτικοῦ σταθμοῦ !
γ) Σύμφωνα μὲ τὴν ἰσχύουσα Νομοθεσία στὸ σύνολο τοῦ οἰκογενειακοῦ εἰσοδήματος, πολύτεκνης ἢ ὑπέρ-πολύτεκνης οἰκογένειας προστίθεται ὄχι τὸ πραγματικὸ τυχὸν εἰσόδημα ποὺ προκύπτει ἀπὸ εὐκαιριακὴ ἐργασία προστατευόμενου παιδιοῦ τῆς οἰκογένειας αὐτῆς (μαθητῆ ἢ φοιτητῆ), ἀλλὰ τεκμαρτὸ εἰσόδημα 3.000€! Δηλαδὴ ἐὰν ἕνα παιδὶ πολύτεκνης ἢ ὑπέρ-πολύτεκνης οἰκογένειας ἐργάζεται κατὰ τὶς θερινὲς διακοπὲς του σὲ ἀσφαλὲς ἐργασιακὸ περιβάλλον, εἴτε γιὰ παιδαγωγικοὺς λόγους, εἴτε γιὰ ἐνίσχυση τῆς οἰκογένειας, γιὰ τὰ ἐλάχιστα εὐρὼ ποὺ θὰ πάρει, θὰ τιμωρηθεῖ ὅλη ἡ οἰκογένεια μὲ στέρηση τοῦ ἐπιδόματος τῶν παιδιῶν! Γιὰ παράδειγμα: ἐὰν τὸ παιδὶ αὐτὸ πληρωθεῖ γιὰ τὴ θερινὴ περίοδο π.χ. μὲ 600€, ἡ οἰκογένεια θὰ στερηθεῖ ἐπίδομα παιδιῶν 6.000€, ἀφοῦ ἡ Πολιτεία προσθέτει στὸ οἰκογενειακὸ εἰσόδημα τὸ τεκμαρτὸ καὶ ὄχι τὸ πραγματικὸ εἰσόδημα τοῦ παιδιοῦ (3.000€ ἀντὶ τὰ 600 €)! Τί πρέπει νὰ κάνουν, ἀλήθεια, οἱ πολύτεκνες καὶ ὑπερ-πολύτεκνες οἰκογένειες; Μήπως νὰ ἀφήνουν τὰ παιδιά τους ἐκτὸς ἐργασίας καὶ ἐγρήγορσης ἢ μήπως πρέπει νὰ ἀναζητοῦν «μαύρη» ἐργασία γιὰ νὰ μὴν τιμωροῦνται μὲ ἕνα τόσο ἄδικο μέτρο;
Ἀτελείωτος ὁ κατάλογος τῶν δυσκολιῶν καὶ προβλημάτων τῶν πολύτεκνων καὶ ὑπερ-πολύτεκνων οἰκογενειῶν. Τὸ ἐρώτημα βέβαια πού, διαχρονικά, τίθεται εἶναι ἐὰν ἡ ἐπίλυση ὅλων αὐτῶν ποὺ γίνονται αἰτία – τροχοπέδη στὴν ὅποια σκέψη, ὄνειρο, ἐπιθυμία μιᾶς οἰκογένειας νὰ εὐλογηθεῖ μὲ πολλὰ παιδιά, ἐὰν ὅλα αὐτὰ τὰ προβλήματα καὶ οἱ δυσκολίες, θεωροῦνται ἀπὸ τοὺς ἁρμόδιους ὡς «χρήσιμα», «ἀναγκαῖα», «σύγχρονα» καὶ «περήφανα» νὰ ἐπιλυθοῦν; Μὲ ἄλλα λόγια, τί εἴδους στόχοι ἔχουν τεθεῖ «πρὸς ἐπίτευξη» ἐπίλυσης τῶν ὑπαρκτῶν καὶ οὐσιαστικῶν αὐτῶν προβλημάτων ποὺ ταλανίζουν καὶ ἐγκλωβίζουν τὶς πολύτεκνες καὶ ὑπερ-πολύτεκνες οἰκογένειες τῆς Χώρας; Οἰκογένειες, οἱ ὁποῖες μὲ φρόνημα ἡρωικὸ καὶ ταπεινό, ἀλλὰ καὶ μὲ περισσὴ ἀξιοπρέπεια καὶ χωρὶς φανφαρισμοὺς καὶ φληναφήματα ἀγωνίζονται ὄχι μόνο νὰ ἀναθρέψουν τὰ παιδιά τους καὶ νὰ στήσουν τὶς οἰκογένειες τους, ἀλλά, κυρίως, νὰ κρατήσουν ζωντανὴ τὴν Ἑλλάδα.
Κλείνω, τὸν φτωχὸ αὐτὸ προβληματισμό, μὲ λόγια τῆς Ἑλένης Γλύκατζη-Ἀρβελέρ, τῆς κορυφαίας αὐτῆς ἱστορικοῦ καὶ Βυζαντινολόγου ποὺ χαίρει διεθνοῦς κύρους καὶ ἀναγνωρίσεως, ἀπάντηση καὶ στὸ ἐπίκαιρο ἐρώτημα, ποὺ ἀνήκουμε; «Ἂν χωρὶς γλῶσσα καὶ Ὀρθοδοξία ὑπῆρχε Νεοελληνικὸ κράτος, αὐτὸ πρέπει νὰ μοῦ τὸ ποῦνε γιὰ νὰ τὸ πιστέψω!»
Μητροπολίτης
Κισάμου καὶ Σελίνου
Ἀμφιλόχιος