Θά ἦτον ὥρα τέσσαρες τῆς νυκτός. Καί ἡρπάγη ὁ νοῦς μου εἰς τήν φωνήν. Καί ἠκολούθουν ὀπίσω νά ἰδῶ ποῦ εἶναι αὐτό το πουλί. Καί προσεκτικά παρετήρουν ἐδῶ καί ἐκεῖ. Ὅπου ἐρευνώντας εἰσῆλθον εἰς ἕνα ὡραῖον λιβάδι. Καί προχωρῶν, ἦτον χιονόλευκος δρόμος μέ ἀδαμάντινα καί κρυστάλλινα τείχη.
Ὅπου ὁ νοῦς μου ὅλος αἰχμαλωτίσθη εἰς τήν θεωρίαν τοῦ Παραδείσου ἐκείνου