Το βάρος της εθνικής ήττας που σημειώθηκε το 1974, με την παράνομη κατοχή της Κύπρου από τους Τούρκους, μοιραία επισκίασε και όσους ηρωικά πολέμησαν εκείνες τις ημέρες. Ένας από αυτούς ήταν και ο Ελευθέριος Χανδρινός.
Το ημερολόγιο έγραφε 11 Αυγούστου 1996 όταν ο Κύπριος διαδηλωτής Τάσος Ισαάκ έχασε την ζωή του, όταν ένας όχλος από Τουρκοκύπριους και Γκρίζους Λύκους, δηλαδή Τούρκοι ακροδεξιοί, εθνικιστές φασίστες επιτέθηκαν στην ομάδα των διαδηλωτών που είχε εισέλθει στη λεγόμενη «Πράσινη ζώνη» με αφορμή την διαμαρτυρία κατά της τουρκικής εισβολής της νήσου.
Η αείμνηστη κ. Λέλλα Χριστοδουλίδου (1923 μέχρι 3 Απριλίου 2020) περιγράφει τις συγκλονιστικές εμπειρίες που είχε την περίοδο του Πραξικοπήματος και της Τουρκικής Εισβολής στην Κύπρο, το 1974. Η κ. Λέλλα εκείνη την περίοδο, ήταν Προϊστάμενη (Matron) στο Νοσοκομείο Κερύνειας.
Η απάντηση που πήρε ο λοχίας απο τον Σταυριανάκο, ήταν ξεκάθαρη. «Άκουσε να σου πω Λοχία. Είμαστε Έλληνες Στρατιώτες, εδώ είναι Ελλάδα και είμαστε υποχρεωμένοι να πέσουμε μέχρι ενός. Τα άρματα θα περάσουν από πάνω μας!»
Ο Μανώλης Μπικάκης δεν σκέφτηκε καν να εγκαταλείψει τον λόφο και να σωθεί, καθώς έβλεπε απέναντι του να πλησιάζει μια Ίλη τουρκικών αρμάτων Μ48 και να την ακολουθεί ένα τάγμα πεζικού. Άφησε τα άρματα να πλησιάσουν και με το πρώτο βλήμα καταστρέφει το πρώτο κάνοντας το πλήρωμα να το εγκαταλείψει και να τρέχει πανικόβλητο. Επειδή η θέση του από τη βολή έγινε αντιληπτή από τους Τούρκους…
«Βασικά Κύπρος ίσον Ουκρανία όσον αφορά τι τους έχει συμβεί σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο καθώς και τα δύο κράτη δέχτηκαν εισβολή από άλλο κράτος» σχολιάζει ο αυτοεξόριστος στον Καναδά πολιτικός επιστήμονας Μεχμέτ Εφέ Τσαμάν, που αποτελεί «κόκκινο πανί» για την κυβέρνηση Ερντογάν