Μετά το χειρουργείο της αυριανής μέρας και το καταλάγιασμα από το τρέξιμο κάθισα σε μια καρέκλα απέναντι από το κρεβάτι του Γιώργου και τον κοίταξα…ένοιωθα το φευγαλέο βλέμμα του γεμάτο ενδιαφέρον για τη δική μου υπόθεση. Έτσι πήρα το θάρρος και αυτοσυστήθηκα και αρχίσαμε δειλά δειλά να μιλάμε κάτι που δεν έκανε με ευκολία ο Γιώργος. Αμέσως τη κουβέντα την έφερε με ενδιαφέρον στο θέμα το δικό μου θέλοντας να μάθει λεπτομέρειες…
Ο Γιώργος….. με τη μεγάλη εν Χριστώ καρδιά!