Πόσο ἀπροκάλυπτα πιά, δυστυχῶς ὅλες ἀνεξαιρέτως οἱ κυβερνήσεις μας καὶ τὰ ὑπάκουα παρακλάδια καὶ παπαγαλάκιά τους, μὲ τὸ πρόσχημα τῆς ἑορτῆς τῶν 200 χρόνων, προσπαθοῦν καὶ ἐκ’ δεξιῶν πιὰ τώρα, νὰ πληγώσουν καὶ νὰ γκρεμίσουν, ὅλα ὅσα εἴμαστε, πιστεύουμε καὶ ἀγαπᾶμε.
ΤΟΥ ΘΕΟΦΑΝΗ ΜΑΛΚΙΔΗ ΜΑΧΟΥ ΥΠΕΡ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΔΟΣ Ὁ Ἀλέξανδρος Ὑψηλάντης γεννήθηκε στήν Κωνσταντινούπολη τό 1792 καί ἦταν γιός […]
Στὴ νοτιοανατολικότερη ἐσχατιὰ τῆς Φυλῆς, τὴ μαρτυρικὴ σκλάβα Κύπρο, ἕνας ἀντίλαλος ἀντηχεῖ ἐπὶ τρεῖς Ἑλληνικὲς χιλιετίες: «Εἷς οἰωνὸς ἄριστος, ἀμύνεσθαι περὶ πάτρης»
Οἱ Ἕλληνες, οἱ ὁποῖοι πολέμησαν γιὰ πρώτη φορὰ κάτω ἀπὸ σωστὴ ὀργάνωση, πῆραν θάρρος συνειδητοποιώντας τὴν ἀνωτερότητά τους ἔναντί των Τούρκων, ἐνῶ οἱ δεύτεροι κατάλαβαν ὅτι ἡ ἐπανάσταση ἦταν κάτι σοβαρότερο ἀπὸ μία ἁπλὴ ἐξέγερση ὀλιγάριθμων Ἑλλήνων.
Ομιλία του Γιάννη Σπανού στο κατάμεστο θέατρο του Πολεμικού Μουσείου Αθηνών στις 23 Νοεμβρίου 2007, κατά την τελετή βράβευσης της ιστορικής μελέτης <<Οι Κύπριοι Εθελοντές στην Επανάσταση του 1821>>.
Μετὰ τὴν καταστροφὴ τῶν Ψαρῶν ὁ ἐχθρικὸς στόλος εἶχε ἀποσυρθεῖ στὴν Μυτιλήνη καὶ διέμεινε ἐκεῖ γιὰ περίπου ἕνα μήνα. Ὁ φόβος τῶν Ἑλλήνων ἦταν μεγάλος, ὅτι μετὰ ἀπὸ αὐτὸ θὰ κινδύνευε καὶ ἡ Σάμος.
Ἡ ναυμαχία τῆς Ἐρεσοῦ θεωρεῖται ἡ πρώτη κατά μέτωπο ναυμαχία πού ἔδωσαν οἱ Ἕλληνες ναυμάχοι στήν ἑλληνική ἐπανάσταση τοῦ 1821 μέ πλοῖο γραμμῆς, δίκροτο, τοῦ τότε αὐτοκρατορικοῦ ὀθωμανικοῦ στόλου, ἡ ὁποία καί διεξήχθη στόν ὅρμο Ἐρεσού τῆς Λέσβου.
Ἡ στρατηγικὴ ἐπιτυχία τῆς μάχης ἦταν μεγάλη. Ἐμπόδισε τὴν κάθοδο τοῦ Ὀμὲρ Βρυώνη στὴν Πελοπόννησο καὶ διευκόλυνε τὴ νίκη στὸ Βαλτέτσι ποὺ ἐμψύχωσε τὴν ἐπανάσταση.
Ἡ ἁρμόδια ἀρχὴ ἡ ὁποία χορηγοῦσε θέσεις ἐπαιτείας, εἶχε ὁρίσει μία ὁρισμένη μέρα στὸν ἥρωα, μία θέση, μία μέρα τῆς Ἑβδομάδας κοντὰ στὴν ἐκκλησία τῆς Εὐαγγελιστρίας καὶ τοῦ ἐπέτρεπε (!) νὰ ἐπαιτεῖ κάθε Παρασκευή.
Τό μεγάλο δράμα πού συγκλόνισε τό πανελλήνιο καί συγκίνησε τούς πολιτισμένους λαούς, εἶναι ἀπό τά ἄφταστα παραδείγματα ἡρωισμοῦ καί θυσίας καί συμβολίζει τό ἀνεξάντλητο καί ἀκατάπαυστο ἀγωνιστικό πάθος τῆς φυλῆς.
¨Κάθε χρόνο τέτοια ημέρα, ξαναψέλνονται τα τροπάρια, ξαναϋψώνεται η προσευχή, το ίδιο λιβάνι καίγεται, η χιλιοειπωμένη ακολουθία αναβρύζει και η φωνή κρατιέται καθαρόηχη, κατανυχτική, λειτουργική,¨ όπως είπε χαρακτηριστικά ο Κωστής Παλαμάς.
Ενώ η κατάσταση γινόταν κρισιμότερη πρότειναν στον Διάκο να διαφύγει, αυτός όμως απάντησε “ο Διάκος δεν φεύγει” και δεν εγκατέλειψε την θέση του.