Ὁ περισσότερος κόσμος τῆς ἐποχῆς μᾶς εἶναι μορφωμένος κοσμικά καὶ τρέχει μὲ τὴν κοσμική μεγάλη ταχύτητα. Ἐπειδή ὅμως τοῦ λείπει ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ –«ἀρχή σοφίας φόβος Κυρίου»1–, λείπει τὸ φρένο, καὶ μὲ ταχύτητα, χωρίς φρένο, καταλήγει σὲ γκρεμό.
Κατ᾿ ἀρχὴν τόνισε ὅτι, ἀποτελεῖ μέγα ἁμάρτημα ἡ παραθεώρηση τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, πρᾶγμα ποὺ συναντᾶται δυστυχῶς στὶς μέρες μας, καὶ μάλιστα, χειρότερο καὶ ἀπὸ αἵρεση, ἀφοῦ δὲν διαστρεβλώνει ἁπλῶς κάποια τμήματά της, ὅπως οἱ αἱρέσεις ἀλλά, τὴν ἀπορρίπτει ἐξ ὁλοκλήρου.
Μέσα στήν Βίβλο, καί ἐν προκειμένῳ στήν Παλαιά Διαθήκη, ἐντοπίζουμε τήν παρακμή τῆς κοινωνίας στήν ἐποχή πού ἀναφέρονται ἤ γράφτηκαν τά κείμενα, πού εἶναι ὅμως σχεδόν ὁλόιδια μέ τήν σημερινή ἐποχή. Διαβάζουμε στόν προφήτη Ἡσαΐα γιά τήν κατάσταση τοῦ ἀνθρώπου: «Στρέφεται πρός τά δεξιά (νά φάγη) γιατί πεινάει∙ τρώγει καί πρός τά ἀριστερά καί δέν χορταίνει.