Σε λίγο η αχνή του φιγούρα περιφερόταν στους διαδρόμους και τις αυλές του σκοτεινού σπιτιού. Στο ένα χέρι τον φακό και το τριακοσιάρικο κομποσχοίνι με τα μαρτυρικά (μικρές χάνδρες για το μέτρημα των κομποσχοινιών) να κρέμονται από τον σταυρό, και στο άλλο χέρι το ναυτικό σκαμνάκι. Πήγαινε και καθόταν σε μία συγκεκριμένη άκρη της αυλής. Έστρωνε μπρος του και ένα τσουβαλάκι για τις μετάνοιες. Ένα άστρο από τα πολλά του ξάστερου ουρανού ανέτελλε απ’ τα βράχια. Όταν αργότερα μεσουρανούσε, θα σήμαινε το τέλος της προσευχής του.
Μια βραδιά στην έρημο με τον Γέροντα Εφραίμ Κατουνακιώτη