Ἡ ὕπαρξη τοῦ ἀτομικισμοῦ στὴν ἐποχή μας καὶ σὲ κάθε ἐποχή, δείχνει ὅτι ὁ ἄνθρωπος δὲν αίσθάνεται τὴν φυσικὴ ἀνάγκη νὰ εἶναι ἑνωμένος μὲ τοὺς «ἄλλους», ἀποκαλύπτοντας ἔτσι τὴν ἄβυσσο καὶ τὴν ἀποξένωση ποὺ ἔχει φυτέψει μέσα του ἡ κακία καὶ ἡ ἐμπάθεια.
Ὁ ἀτομικισμὸς ὡς ἀκύρωση, τοῦ ἐνδιαφέροντος πρὸς τὸν πλησίον.
