Μία φράση συνθηματική, γηπεδική – οπαδική, πολύ καλά μετρημένη από τους λογογράφους, η οποία χειρουργικά έπληξε το συναίσθημα, την επιπόλαιη παρόρμηση, την απουσία κριτικής-λογικής σκέψης και την ανάγκη για επιβίωση και έκλεψε την ψήφο των Ελλήνων εξαπατώντας τους άλλη μία φορά.
Δυστυχώς όμως ένα συγκεκριμένο απόσπασμα της ομιλίας αυτής είναι ιστορικά ανακριβές, καταθλιπτικό στην ουσία του και διεπόμενο από την ορθολογιστική αυτολατρεία του ουμανισμού της Δύσης, ενώ συγχρόνως αποτυγχάνει παταγωδώς να δικαιολογήσει το θέμα της απόλυτης και αυταρχικής απαγορεύσεως της Ορθόδοξης θρησκευτικής λατρείας στην χώρα μας
Ο Θρασύβουλος ήταν Αθηναίος στρατηγός και ηγέτης των δημοκρατικών. Μετά την ήττα της Αθήνας στον Πελοποννησιακό Πόλεμο, ο Θρασύβουλος ηγήθηκε της δημοκρατικής αντίστασης ενάντια στη νέα ολιγαρχική κυβέρνηση, γνωστή ως οι Τριάκοντα Τύραννοι, την οποία οι νικητές του πολέμου, Σπαρτιάτες, είχαν επιβάλει στην Αθήνα.