Ενα τάμα του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη. Όταν είχε πάει στα Κύθηρα και είχε δει το μοναστήρι κατεστραμμένο, έκανε τάμα στην Παναγία και αν τους βοηθούσε για την απελευθέρωση, θα το ξανά έφτιαχνε. Όπως και έγινε.
(από τα απομνημονεύματά του)
…..Επήγαμε τέλος πάντων εις το Τζηρίγο με μια μεγάλη φουρτούνα και αράξαμε εις ένα χωριό, Ποταμό λεγόμενον. Εκεί ευρήκαμεν έναν από τους Πατρακαίους και μας είπε ότι δεν κάμνει να φανερωθήτε μέσα εις την χώραν ως Κολοκοτρώνης. Επήγαμεν εις τον διοικητήν του Τζηρίγου, Αρβανιτάκην λεγόμενο. Ένα παιδί μας εγνώρισε από τον Πύργον, και εκαθήσαμε εκεί, την μεγάλην Πέμπτην εφθάσαμε. Ο Πρύτανης μας εμάλωσε, διατί είμεθα αρματωμένοι. Επήγα εις τον κομαντάτε τον Ρώσο του εδιηγήθηκα με την αλήθεια ποίοι είμεθα, πως εκαταντήσαμεν, και έτσι διέταξε να μας περιποιηθούν και να μας δώσουν απ’όλα.
Μια φορά επήγα εις το πανηγύρι της Αγίας Μονής. Αυτό το μοναστήρι ήταν μεγάλο και εχαλάσθη εις την πρώτη Τουρκιά. Όταν επέρασα, ήτο μια μάνδρα χαλασμένη και σκεπασμένη η εκκλησία με κλάδους δένδρων. Τότε έταξα, ότι: <<Παναγία μου βοήθησε μας να ελευθερώσωμεν την Πατρίδα μας από τον τύραννο, και θα σε φκειάσω καθώς ήσουν πρώτα (1803)>>. Με εβοήθησε, και εις τον δεύτερον χρόνον της επαναστάσεως μας επλήρωσα το τάμα μου και την έφκειασα. Εἰς τήν ἀνατολική πλευρά τῶν Κυθήρων ἐκτείνεται ὀροσειρά μέ δύο κορυφές 300 καί 500 μέτρων περίπου. Σύμφωνα μέ τό ἱστορικό τῆς κτίσεως τοῦ προσκυνήματος τῆς Ἁγίας Μόνης, τό ὁποῖον εὑρίσκεται εἰς τόν Κώδικα τοῦ ἐπισκόπου Κυθήρων Νικηφόρου Μόρμορη καί ἐγράφη τό 1767¹, σέ μία ἀπό τίς δύο κορυφές βρισκόταν παλαιότατον ἐξωμόνιον τιμώμενον ἐπ’ ὀνόματι τῆς Θεοτόκου τήν ὁποίαν ἀπεκάλουν Ἁγία Μόνη λόγῳ τοῦ ἀπομενωμένου τῆς τοποθεσίας. Στίς 23 Σεπτεμβρίου 1766 ἕνας βοσκός ὀνόματι Βιάρος βρήκε μέσα σ’ ἕνα σκίνο μιά ἀμφιπρόσωπη εἰκόνα τῆς Θεοτόκου μέ τήν ἐπιγραφή «Ἡ Μόνη τῶν πάντων ἐλπίς» καί ἀπό τήν ἄλλη πλευρά τήν εἰκόνα τοῦ Ἁγίου Γεωργίου. Εἰς τό σημεῖο πού εὐρέθη ἡ εἰκόνα εἶχε πέσει ἀστροπελέκι, τό ὁποῖον ἄφησε ἄθικτη τήν εἰκόνα ἐνῶ περιέκαυσε γύρω γύρω καί ὁ καπνός ὁδήγησε τόν νεαρό Βιάρο στήν ἀνεύρεση τῆς εἰκόνας. Ὁ τότε ἐπίσκοπος Κυθήρων Νικηφόρος Μόρμορης μέ συνοδεία ἐπεσκέφθη τόν τόπο τῆς εὐρέσεως καί εἶδε τά ἐρείπια τοῦ παμπάλαιου ναοῦ καί τῶν κελλίων, τά ὁποῖα ἄλλοτε λειτουργούσαν ὡς κοινόβιον μοναχῶν. Ἀμέσως, ὁ Νικηφόρος ἀνέλαβε πρωτοβουλία καί ἐφοδίασε ἐπιτρόπους καί ἱερεῖς μέ συστατικές ἐπιστολές γιά τήν ἀνακαίνιση τοῦ παλαιοῦ ναοῦ, ἀπευθύνοντας ἔκκληση πρός ὅλους τούς Κυθηρίους καί πιστούς χριστιανούς νά συντρέξουν τό ἔργο κατά τίς δυνάμεις του ὁ καθένας.
Τό 1803 ὁ Θεόδωρος Κολοκοτρώνης κατέφυγε στά Κύθηρα μέ τά ὁποῖα ὁπωσδήποτε εἶχε ἐπαφή καί ἀλληλογραφία μέ τήν οἰκογένεια Ἀλβανάκη. Εἰς τά ἀπομνημονεύματα του ἀναφέρει μεταξύ ἄλλων καί τά ἐξῆς : «… Μιά φορά ἐπῆγα εἰς τό πανηγύρι τῆς Ἁγίας Μόνης. Αὐτό τό μοναστήρι ἦταν μεγάλο καί ἐχαλάσθη εἰς τήν πρώτη τουρκιά. Ὅταν ἐπέρασα, ἦτο μιά μάνδρα χαλασμένη καί σκεπασμένη ἡ ἐκκλησιά μέ κλάδους δένδρων. Τότε ἔταξα ὅτι «Παναγία μου βοήθησέ μας νά ἐλευθερώσωμεν τήν Πατρίδα μας ἀπό τόν Τύραννο καί θά σέ φκειάσω καθώς ἤσουν πάντα (1803)». Μέ ἐβοήθησε, καί εἰς τόν δεύτερον χρόνον τῆς ἐπαναστάσεώς μας ἐπλήρωσα τό τάμα μου καί τήν ἔφκειασα…» .²
Ἐκτός αὐτοῦ οἱ ἐπίτροποι ἀνακαίνισαν τό ναό, ἔκαναν οἰκήματα καί δεξαμενές νεροῦ γιά τούς προσκυνητές, καθώς καί ἔπιπλα τοῦ ναοῦ, ὀρειχάλκινα μανουάλια καί δύο μεγάλες καμπάνες.
ΗΡΞΑΤΟ Η ΑΝΑΚΑΙΝΙΣΙΣ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΤΟΥΤΟΥ ΝΑΟΥ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΕΠΟΝΟΜΑΖΟΜΕΝΗΣ ΑΓΙΑΣ ΜΟΝΗΣ ΚΑΤΑ ΤΟ ΕΤΟΣ 1840 ΑΠΟ ΕΞΟΜΟΝΙΟΝ ΟΠΟΥ ΗΤΟ ΠΡΟΤΕΡΟΝ ΔΙ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑΣ ΚΑΙ ΔΙΕΥΘΥΝΣΕΩΣ ΤΟΥ ΠΑΝΙΕΡΩΤΑΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΥΡ ΠΡΟΚΟΠΙΟΥ ΚΑΛΛΟΝΑ ΩΣ ΑΝΗΚΟΝΤΟΣ ΕΚ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΘΡΟΝΟΝ ΤΗΣ ΕΠΑΡΧΙΑΣ ΤΟΥ, ΔΙΑ ΣΥΝΔΡΟΜΗΣ ΔΕ ΚΑΙ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΤΩΝ ΕΥΣΕΒΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΤΗΣ ΝΗΣΟΥ ΤΑΥΤΗΣ ΚΑΙ ΔΙ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑΣ ΚΑΙ ΦΡΟΝΤΙΔΟΣ ΤΩΝ ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΕΚΛΕΧΘΕΝΤΩΝ ΕΠΙΤΡΟΠΩΝ, ΩΝ ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ ΚΑΤΑΓΕΓΡΑΜΜΕΝΑ ΕΙΣ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟΝ ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΕΞΗΚΟΛΟΥΘΕ ΔΕ ΚΑΙ ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΜΕΧΡΙ ΤΟΥ ΠΑΡΟΝΤΟΣ ΕΤΟΥΣ Η ΤΕΙΝΟΥΣΑ ΠΡΟΣ ΚΑΛΛΩΠΗΣΜΟΝ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΕΠΑΥΞΗΣΙΣ.
ΤΟ 1855
ΑΝΙΔΡΥΤΕ ΜΕΝ Ο ΠΕΡΙΚΑΛΛΗΣ ΟΥΤΟΣ ΝΑΟΣ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΑΓΙΑΣ ΜΟΝΗΣ ΜΕΤΑ ΤΩΝ ΠΕΡΙ ΑΥΤΟΝ ΟΙΚΗΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΔΕΞΑΜΕΝΩΝ ΖΗΛΩ ΘΕΟΠΡΕΠΕΙ ΤΩΝ ΣΕΠΤΩΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΩΝ ΚΥΘΗΡΩΝ ΤΟΥ ΤΕ ΕΝ ΜΑΚΑΡΙΑ ΤΗ ΛΗΞΕΙ ΠΑΝΙΕΡΩΤΑΤΟΥ ΠΡΟΚΟΠΙΟΥ ΚΑΛΛΟΝΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΠΑΞΙΩΣ ΑΥΤΟΝ ΔΙΑΔΕΞΑΜΕΝΟΝ ΠΑΝΙΕΡΟΤΑΤΟΥ ΕΥΓΕΝΙΟΥ ΜΑΧΑΙΡΙΩΤΟΥ ΚΕΚΟΣΜΗΤΑΙ ΔΕ ΚΑΙ ΚΑΘΩΡΑΪΣΤΑΙ ΔΙ ΕΥΠΡΕΠΩΝ ΣΚΕΥΩΝ ΤΗ ΦΙΛΟΤΙΜΩ ΤΩΝ ΕΥΣΕΒΩΝ ΤΗΣ ΝΗΣΟΥ ΤΗΣΔΕ ΟΙΚΗΤΟΡΩΝ ΣΥΝΔΡΟΜΗ ΚΑΙ ΠΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΕΙΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΙΝ ΤΗΣ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΥ ΕΙΚΟΝΟΣ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΕΝ ΑΥΤΩ ΠΡΟΣΙΟΝΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΚΑΙ ΤΗ ΑΚΑΜΑΤΩ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΤΩΝ ΕΠΙΤΡΟΠΩΝ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΤΑΥΤΗΣ. ΘΕΟΥ Δ’ Η ΜΗΤΗΡ ΑΠΑΝΤΑΣ ΔΙΑΣΩΖΟΙ
ΕΤΕΙ ΣΩΤΗΡΙΩ 1868
Ἀπό τό πρωτόκολλο τοῦ Κων/νου Στρατούλη, ὁ ὁποῖος ἀρχιεράτευσε εἰς τό θρόνο τῶν Κυθήρων ἀπό 1882-1892, πληροφορούμεθα ὅτι ἡ Ἁγία Μόνη ἐτέθη ὑπό τήν δικαιοδοσίαν τοῦ Δήμου Κυθηρίων καί Ποταμίων καί ὅτι «…τό ἵδρυμα τοῦτο διατελεῖ κυβερνώμενον πρό τινων ἐτῶν εἰσέτι ὑπό τεσσάρων ἐπιτρόπων προσκληθέντων ἐσχάτως ὑπό τοῦ Δημοτικοῦ Συμβουλίου Κυθηρίων νά δώσωσι λόγον εἰς αὐτό …».⁵ Τόν ἐφημέριο διώριζε ὁ Ἐπίσκοπος πότε ἀπό τό Δήμο Κυθηρίων, πότε ἀπό τό Δήμο Ποταμίων. Οἱ Δήμαρχοι ἐνεργοῦσαν μέ πρωτόκολλο τήν παράδοση καί παραλαβή σκευῶν, ἀμφίων κ.τ.λ. κατά τήν ἀλλαγή τοῦ ἐφημερίου.
Τό 1886 ὑπῆρχε ἕνας ἐφημέριος, ἕνας μοναχός καί 4 ἡλικιωμένες «ἱδίαις δαπάναις συντηρούμεναι». Ὁ Στρατούλης ἀναφέφρει ἐπίσης ὅτι κατά τήν περίοδο ἐκείνη ἡ εἰκόνα ἐλιτάνευε 7 μῆνες σέ ὅλα τά χωριά τῶν Κυθήρων.
Τό 1889 οἱ ἐπίτροποι Σπυρίδων Κορωναῖος ἀπό τόν Ποταμό, Παναγιώτης Τριάρχης ἀπό Λειβάδι καί Ἀνδρέας Δ. Φατσέας ἀπό Φατσάδικα ὑπογράφουν συμφωνητικό μέ τούς Ἀνδρέα Φατσέα τοῦ Χρήστου, λεπτουργό ἀπό Φατσάδικα, Ἀντώνη Βλαντή Νικολάου, τέκτονα ἀπό Καλοκαιρινές, Παναγιώτη Λουράντο Βρετοῦ, τέκτονα σιδηρουργό ἀπό Καλησπεριάνικα καί Παναγιώτη Λεοντσίνη τοῦ Ἐμμανουήλ, τέκτονα ἀπό τό Κεραμουτό, γιά τήν ἀνοικοδόμηση τοῦ καλλιτεχνικώτατου κωδωνοστασίου. Τό ἔργο ὁλοκληρώθηκε τό 1890 καί οἱ μάστοροι ἐπληρώθησαν 150 δρχ.⁶
Κατά τό 1902 ὁ ἐπίσκοπος Εὐθύμιος Καβαθάς ἐξ’ αἰτίας τῶν βουλευτικῶν ἐκλογῶν τῆς 17ης Νοεμβρίου ἀνέβαλε τή λιτάνευση τῆς εἰκόνας γιά τίς πολιτικές συναθροίσεις. Ἔτσι ἡ εἰκόνα ἀνεχώρησε ἀπό τό προσκύνημα στίς 8 Δεκεμβρίου καί ἐπέστρεψε στίς 4 Μαρτίου. Κατά τό 1903 ὁ Καβαθάς ἀπαγόρευσε τή «γύρα» τῆς Ἁγίας Μόνης «…χάριν εὐκοσμίας καί σεβασμοῦ…»⁷ καί ἔκτοτε παραμένει μονίμως στό προσκύνημα τό ὁποῖο διοικεῖ, ὅπως καί τῶν Μυρτιδίων, ἡ ἐπιτροπή τῆς Ἐγχωρίου Περιουσίας, συνεπικουρούμενη ἀπό τό Ἐκκλησιαστικό Συμβούλιο.
Ὑ π ο σ η μ ε ι ώ σ ε ι ς
Π. Τσιτσίλια : Ἡ ἱστορία τῶν Κυθήρων τ. Β΄, σελ. 160-162.
- Κολοκοτρώνη Ἀπομνημονεύματα, Ἐκδόσεις Τ. Δρακόπουλου, σελ. 54.
- ΓΑΚ ΤΟΠΙΚΟ ΑΡΧΕΙΟ ΚΥΘΗΡΩΝ, Ἀναφορά Ἐπισκόπου Προκοπίου Καλλονᾶ πρός τόν Ὕπαρχο Κυθήρων Δ. Λαζαρέτη, Ἀρχ/σιο 74.
- ΓΑΚ ΤΟΠΙΚΟ ΑΡΧΕΙΟ ΚΥΘΗΡΩΝ, ΝΟΤΑΡΙΟΣ Γ. ΜΕΓΑΛΟΚΟΝΟΜΟΣ, βιβλίο 7, σελ. 35.
- Ἀρχεῖο Ἱ. Μητροπόλεως Κυθήρων, Πρωτόκολλο Κων/νου Στρατούλη, φφ 28ν-29τ
- ΓΑΚ ΤΟΠΙΚΟ ΑΡΧΕΙΟ ΚΥΘΗΡΩΝ, ΝΟΤΑΡΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ν. ΛΕΒΟΥΝΗΣ, ἀριθ. συμβολαίου 798/24-8-1889.ΝΟΤΑΡΙΟΣ ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ ΣΕΜΙΤΕΚΟΛΟΣ, ἀριθ. συμβολ. 1701/26-6-1890.
- Ἀρχεῖο Ἱ. Μητροπόλεως Κυθήρων, Πρωτόκολλο Εὐθυμίου Καβαθᾶ
ΠΗΓΕΣ :
ΡΩΜΝΙΟΣ ΑΘΗΝΑΣ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ : ΡΩΜΝΙΟΣ ΑΘΗΝΑΣ
2/9/2016