Συμμετοχή σε Ιερά Παράκληση της Ενωμένης Ρωμηοσύνης στο Καρπενήσι με τις ευχές του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καρπενησίου κκ Γεωργίου
Μια ακόμη ευκαιρία δόθηκε, με την βοήθεια του Θεού , την Κυριακή 10 Μαρτίου το απόγευμα, σε μέλη και φίλους της ΕΡΩ, συμμετοχής στον εσπερινό και εν συνεχεία στην παράκληση στον Άγιο Ιάκωβο Τσαλίκη που πραγματοποιήθηκε στον ομώνυμο ναό που βρίσκεται στον αύλειο χώρο του Επισκοπείου της Ιεράς Μητροπόλεως Καρπενησίου.
Την Ιερά παράκληση τέλεσε ο σεπτός μας ποιμενάρχης κκ Γεώργιος. Όπου μετά το πέρας των ακολουθιών μας μίλησε λέγοντας:
” Πως με τα χρόνια σταδιακά δεν έχουμε το πνεύμα των Αγίων της εκκλησίας μας και πως έχουμε πνεύμα υλιστικό.
Οι άγιοι μάρτυρες επιθυμούσαν να πάνε να δώσουν το αίμα τους για τον Χριστό. Οι όσιοι αγωνίζονταν για να καθαρίσουν τον εαυτό τούς γιατί ήταν ασθενείς πνευματικά, άνθρωποι με αδυναμίες. Δυστυχώς στην εποχή που ζούμε φαντάζει ακατανόητο, δυσνόητο. Όπως έλεγε ένας φωτισμένος άνθρωπος:”είμαστε χριστιανοί του γλυκού νερού”. Θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι ούτε στο ελάχιστο δεν μοιάζουμε στους Αγίους. Ακόμη και εάν πάμε εκκλησία, εάν εξομολογούμαστε, εάν νηστεύουμε, εάν κοινωνούμε δεν έχουμε δυστυχώς θυσιαστικό, αγωνιστικό πνεύμα όπως είχαν αυτοί οι άνθρωποι.
Εμείς έχουμε πνεύμα βολεματος.
Σκλήρυναν και πάγωσαν οι καρδιές μας. Μπορεί θεωρητικά να λέμε ότι πρέπει να κρατήσουμε τις παραδόσεις μας, την πίστη μας, όμως στην πράξη δεν κάνουμε τίποτα..
Παλιά εμείς πηγαίναμε σχολείο έξι μέρες την εβδομαδα . Μερικές φορές κάναμε μάθημα και απόγευμα και έπρεπε να διαβάσουμε για να πάμε την άλλη μέρα στο σχολείο.
Την Κυριακή δεν καθόμασταν πηγαίναμε με τον δάσκαλο εκκλησία υποχρεωτικά. Δεν πάθαμε τίποτα. Ούτε γίναμε κομλπεξικοι, ούτε αποκτήσαμε ψυχολογικά προβλήματα όπως λένε σήμερα να μην κουράζουμε τα παιδιά και αποκτήσουν ψυχολογικά θέματα.
Πέρασαν 40- 50 -60 χρόνια από τότε. Σιγά-σιγά αποκόπτηκαν τα παιδιά από την εκκλησία .
Τα παιδιά σας τα εγγόνια σας είναι ακοινώνητα και αλιβάνιστα.
Εδώ στην επαρχία μπορεί να κρατάμε κάτι αλλά στην Αθήνα ούτε μία φορά το χρόνο δεν πάνε τα παιδιά στην εκκλησία. Και σκεφτείτε μετά από 10 -20 χρόνια το πολύ αυτά τα παιδιά θα διεύθυντεύουν τον τόπο. Εάν αυτοι που σήμερα κυβερνούν είναι άνθρωποι που κοινώνησαν κάποιες φορές την ζωή τους και κάνουν αυτά που κάνουν , τα παιδιά που σήμερα δεν κοινωνούν , σκεφτείτε τι θα κάνουν αύριο.
Χάθηκε σταδιακά ο σεβασμός. Παλαιότερα τα εγγονάκια έπρεπε να φιλούν το χέρι του παππού και της γιαγιάς. Σήμερα ο παππούς και η γιαγιά είναι φορτίο και τους πάμε στο γηροκομείο.Μυρίζουν στο σπίτι δεν μας κάνουν. Παλιά έλεγαν “αν δεν έχεις γέρο να αγοράσεις.”
Σε ένα δωμάτιο χωρούσαν όλοι. Σημερα ο καθένας θέλει το δωμάτιό του , ο καθένας τα δικά του σκεύη. Αυτό σημαίνει ότι το παιδί δεν ξέρει να μοιράζεται τα θέλει όλα δικά του και μεγαλώνοντας θα κάνει το ίδιο. Και βλέπουμε κυρίως τα αστικά σχολεία (και θα έρθει και εδώ στα μέρη μας ) η βία που υπάρχει στα σχολεία. Στην Αθήνα είναι ανυπόφορη η κατάσταση . Αυτή είναι η ελληνική παιδεία.
Βλέπετε λοιπόν ως άνθρωποι που έχουμε οδηγήσει τα πράγματα; Αλλά αισθανόμενοι πάντα ότι δεν φταίμε εμείς και φταίνε κάποιοι άλλοι.
Γενικότερα ο σημερινός άνθρωπος χαρακτηρίζεται από μία χλιαρή πίστη ,από έναν καθοπρεπισμο. Όχι από αγνά αισθήματα. Δείχνουμε ευγένεια, είμαστε καλοι άνθρωποι αλλά αν μας έρθει κάποιος και μας πατήσει τον εγωισμό επαναστατούμε και δείχνουμε ποιοι είμαστε πραγματικά .
Εχουμε τρόπους, σεβόμαστε εμείς που πάμε εκκλησία, αλλά αυτά όλα είναι επιφανειακά .
Αυτό συμβαίνει γενικότερα στη ζωή μας ,την καθημερινότητά μας. Δεν ανεχόμαστε τον άλλον.
Τι σημαίνει συγχωρώ; Σημαίνει ότι χωρώ με τον άλλον στον ίδιο τόπο . Δυστυχώς δεν συνυπάρχουμε γιατί σκεφτόμαστε εγωκεντρικά και όχι με πνεύμα συλλογιστικό, κοινωνικό.
Τι σημαίνει Ρωμηοσύνη; Είναι ότι είμαστε όλοι αδέλφια. Είναι το πνεύμα εκείνο που κράτησε αιώνες τον λαό όρθιο. Ο ελληνισμός, η Ρωμηοσύνη είχε το πνεύμα το συλλογικό. Δεν σκέφτονταν ποτέ τον εαυτό τούς. Το “εμείς” που έλεγε ο Μακρυγιάννης και όχι το εγώ.
Χριστιανός είναι αυτός που διώκεται, αγαπά, συγχωρεί. Είναι αυτός που στερείται αλλά θέλει να προσφέρει. Είναι αυτός που δεν σκέφτεται καθόλου τον εαυτό του. Γι αυτό και στη θεία λειτουργία λέμε : “Τα σα εκ των σών” δηλαδή είναι δικά σου δεν είναι δικά μου. Όλα ανήκουν στο Θεό και ο Θεός μας τα προσφέρει. Όπως και εμείς ανήκουμε στο Θεό ως άνθρωποι. Εμείς αν είναι δυνατόν να πούμε και τα δικά σου δικά μου θα το κάναμε.
Να εξουθενώσουμε τον άλλον εμείς να περνάμε καλά.”…….
Η ομιλία έκλεισε ευχόμενος ο Θεός να μας στηρίζει και να μας Αγιάζει.
Στην συνέχεια περάσαμε στο αρχονταρίκι και δέχτηκαμε ευλογημένο κέρασμα.
Για αρκετή ώρα αναπτύχθηκε με τον ποιμενάρχη μας συζήτηση και δέχτηκε ερωτήματα για διάφορα θέματα της επικαιρότητας αλλά κυρίως πνευματικού χαρακτήρα.
Τον ευχαριστούμε για την φιλοξενία και του ανταποδίδουμε ευχές ζητώντας από τον Κύριο μας να τον φωτίζει, να τον δυναμώνει στο δύσκολο έργο της εκκλησίας. Και ως επίσκοπος του Νομού μας να παραμείνει ακλόνητος, σταθερός για να μας καθοδηγεί στην οδό της Σωτηρίας.
