Μία πολύ ὄμορφη ἐκδήλωση- ὁμιλία ἔλαβε χώρα τήν Κυριακή 3 Νοεμβρίου 2019 στόν ἱερό ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου στό Μάτι Ἀττικῆς. Ἡ Ἑνωμένη Ρωμηοσύνη καί ὁ ἱερός Ναός Κοιμήσεως Θεοτόκου στό Μάτι, τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κηφισίας, Ἀμαρουσίου και Ὠρωποῦ συνδιοργάνωσαν ἐκδήλωση- ὁμιλία μέ τόν φιλόλογο- ἱστορικό Κώστα Γανωτή καί θέμα: “Σχέσεις συζύγων ὡς προϋπόθεση ὑγιοῦς πνευματικῆς ἀνατροφῆς τῶν τέκνων”.
Ὁ πολύπειρος φιλόλογος καί συγγραφέας κ. Κώστας Γανωτής ἀνέπτυξε πολύπλευρα τό θέμα ἑστιάζοντας σέ κάποιες πτυχές πρός πνευματική ὠφέλεια ὅλων τῶν παρευρισκομένων.
Τά βασικά σημεῖα τῆς ὁμιλίας τοῦ κυρίου Κώστα Γανωτῆ ἔχουν ὡς ἑξῆς:
– Ἡ σχέση τῶν γονέων μεταξύ τους ὀφείλει νά ἐκφράζει σέ προσομοίωση τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ γιά τή Δημιουργία Του. Ὅπως ὁ Θεός ἀγαπάει τόν ἄνθρωπο χωρίς αἰτία ἤ προϋποθέσεις καί χωρίς νά ἀπαιτεῖ ἀπό αὐτόν ἀνταπόκριση ἤ ἀνταπόδοση, ἔτσι καί τό παιδί διαισθάνεται πώς ἡ ἀνιδιοτελής ἀγάπη τῶν γονέων του μεταξύ τους εἶναι πού τό ἔφερε στή ζωή. Κι αὐτή ἡ ἀγαπητική σχέση τους εἶναι γιά αὐτό ἡ ἐπιβεβαίωση τῆς ὕπαρξης τοῦ Θεοῦ καί τῆς ἀγάπης Του γιά τή Δημιουργία Του.
– Τό παιδί, ὅταν γεννιέται, αἰσθάνεται πώς ὁ κόσμος γύρω του εἶναι ἕνας παράδεισος, ὅπου βασιλεύουν ἡ ἀγάπη, ἡ εἰρήνη καί ἡ χαρά τοῦ Θεοῦ, οἱ ὁποῖες ἀντανακλῶνται καί στή σχέση τῶν γονέων του. Μέσα στήν παραδεισένια ἀτμόσφαιρα μιᾶς τέτοιας σχέσης ἀγάπης, εἰλικρίνειας, ὁμόνοιας, εἰρήνης καί χαρᾶς μεταξύ τῶν γονέων του, τό παιδί ἀναπαύεται ἀσφαλισμένο. Γι’ αὐτό καί ὅταν μεγαλώσει καί ἔρθει ἀντιμέτωπο μέ τήν ἰδιοτέλεια, τή σκληρότητα, τή φαυλότητα καί τόν παραλογισμό τοῦ κόσμου, καταφεύγει πάντα ὡς παρηγοριά στόν παράδεισο τῆς οἰκογενειακῆς χαρᾶς καί θαλπωρῆς τῶν ἀνέμελων παιδικῶν του χρόνων γιά νά ἀναβαπτιστεῖ στήν παραμυθένια ὀπτική τοῦ κόσμου μέ τήν ὁποία γεννήθηκε.
– Ὅταν ὅμως ἡ σχέση τῶν γονέων του κλονίζεται, τότε τό παιδί πανικοβάλλεται καί αἰσθάνεται ἐπισφαλή τή ζωή του. Ἀκολούθως κλονίζεται καί ἡ πίστη του στόν Θεό. Δέν ἀντέχει οὔτε στήν ὑποψία ὅτι οἱ γονεῖς του μαλώνουν. Τόση εἶναι ἡ ἀνάγκη του νά τούς βλέπει ἀγαπημένους, μονοιασμένους καί χαρούμενους.
– Λόγῳ τῆς ἔμφυτης σοφίας του, τό παιδί ἀντιλαμβάνεται τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ἄρρηκτα δεμένη μέ τήν ἐλευθερία καί τή χαρά. Γι’ αὐτό διαισθάνεται τήν ἀγάπη χωρίς ἐλευθερία ὡς πορνεία, ἐνῶ τήν ἐλευθερία χωρίς ἀγάπη ὡς ἐγκληματικότητα. Νιώθει ἀκόμα πώς ἄλλο εἶναι ὁ ἔρωτας καί ἄλλο ἡ συζυγία. Νιώθει τή συζυγία χωρίς ἔρωτα ὡς ἰδιοτέλεια, σκληρότητα καί παραλογισμό, ἐνῶ τόν ἔρωτα χωρίς συζυγία ὡς αἰσχρότητα, πορνεία καί διαστροφή. Κι ἐπειδὴ χαρά στήν ἁμαρτία δέν ὑπάρχει καί ἡ χαρά εἶναι τό ὀξυγόνο τοῦ παιδιοῦ, οἱ δύο αὐτές ἀποκλίσεις σοκάρουν τήν ἀθωότητά του καί προσκρούουν στήν ἔμφυτη ἠθική του. Γιά τό παιδί, ὁ ἔρωτας γίνεται συζυγία μόνο παρουσίᾳ Χριστοῦ καί ἡ κατά Χριστόν συζυγία γίνεται κοινός ζυγός τῶν δύο συζύγων μέ τόν ἔρωτα ὡς θεῖο κέρασμα.
– Τό παιδί πληγώνεται ὅταν μαθαίνει μεγαλώνοντας πώς ὑπάρχει τό κακό στόν κόσμο καί ἀναρωτιέται τί ὄφελος μπορεῖ νά ἔχει ὁ κακός. Ὅταν διαισθανθεῖ ὅτι στή σχέση τῶν γονιῶν του, ἀντί γιά ἀγάπη, σεβασμός, εἰλικρίνεια καί χαρά, ὑπάρχει ψυχρός ὑπολογισμός, ἐπίπλαστη εὐγένεια, ὁμόνοια καί χαρά, τότε καταλαβαίνει πώς πίσω ἀπό αὐτά κρύβονται ψυχές ρημαγμένες ἀπό ἀνομολόγητα πάθη, κάτι πού ἐπιφέρει ἀνεπανόρθωτο κλονισμό στήν ψυχή του.
– Ὅταν οἱ γονεῖς του δέν γελοῦν ἀπό καρδιᾶς, τό παιδί ἐκλαμβάνει τά προσποιητά τους χαμόγελα ὡς γκριμάτσες πού κρύβουν τόν πόνο, τά δάκρυα καί τήν κραυγή ἀγωνίας τους γιά τή μεταξύ τους διερρηγμένη σχέση. Καί τότε, ὡς ἔκφραση τοῦ δικοῦ του πόνου καί πανικοῦ, ἐκδικεῖται πέφτοντας ἄθελά του σέ ἀποκλίνουσες / παραβατικές συμπεριφορές, σάν νά ἀμύνεται μέ τόν τρόπο αὐτό σέ ἕναν κόσμο ὅπου κυριαρχεῖ ἡ ἀσπλαχνία, ὁ δόλος καί ἡ ἰδιοτέλεια.
– Ὁ Χριστός ἀντικατέστησε τήν ἠθική μέ τήν ἀγάπη, γιατί μόνο ἡ ἀγάπη, ἡ ἐπιείκεια, ἡ κατανόηση καί ἡ ἀνθρωπιά διορθώνουν τήν κακία καί ὄχι ἡ ἠθική. Ἀπόδειξη αὐτοῦ εἶναι ὅτι, ἐνῶ ὁ Χριστός ἔδωσε στούς ἱερεῖς τό δικαίωμα νά λύνουν καί νά δένουν ἁμαρτίες, αὐτοί – κατά τό παράδειγμα τοῦ ἴδιου τοῦ Θεανθρώπου – συγχωροῦν τούς πάντες καί τά πάντα. Ὅπως ἀκριβῶς ὁ Χριστός μας μέ ἕνα δάκρυ ἤ μέ ἕνα καρδιακό συγγνώμη τά σβήνει ὅλα, τά θεραπεύει ὅλα!
– Ἡ σχέση λοιπόν τῶν γονέων μεταξύ τους πρέπει νά εἶναι σχέση ἁγίων, δηλαδή νά διέπεται ἀπό ἀμοιβαῖο σεβασμό, ἐμπιστοσύνη καί θυσιαστική ἀγάπη, ἔτσι ὥστε νά βασιλεύει στό σπίτι ἡ εἰρήνη καὶ ἡ χαρά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Οἱ γονεῖς ὀφείλουν νά ἐφαρμόζουν τό σχέδιο τῆς ἁγιότητας, γιατί αὐτός εἶναι ὁ φυσικός χῶρος τοῦ παιδιοῦ: ὁ ἄδολος αὐθορμητισμός, ἡ ἀνυπόκριτη ἀθωότητα, ἡ ἔμφυτη σοφία καί ἡ ἁπλότητα. Ὁ ἴδιος ὁ Χριστός ἐξάλλου δέν μᾶς κάλεσε νά γίνουμε σάν τά παιδιά; Καί ὁ Ἅγιος Πορφύριος ἔλεγε παραινετικά στούς γονεῖς: “Ἐσεῖς νά γίνετε καλοί σάν τά παιδιά, ἐσεῖς νά γίνετε ἀθῶοι σάν τά μωρά. Ἀφῆστε τά παιδιά σας ἥσυχα!”.
– Ἡ μονογονεϊκή οἰκογένεια εἶναι βαρύ τραῦμα, ἀσήκωτο φορτίο καί συντριπτικό πλῆγμα γιά τό παιδί. Ἰδίως ἡ χηρεία λογίζεται ὡς μαρτύριο ὅταν ὁ χηρεύσας γονιός σηκώνει τό σταυρό του ἀγόγγυστα, μέ τή χαρά καί τήν εἰρήνη τοῦ Χριστοῦ. Τό παιδί αἰσθάνεται τότε ὅτι τό μεγαλώνει ἕνας μάρτυρας πού μέ τήν ὑπομονή καί τήν ἀνδρεία του ἀναπληρώνει τά πάντα. Κι αὐτό γιατί κάθε παιδί θέλει ἀπό τόν γονέα του νά εἶναι δυναμικός, ἀσυμβίβαστος καί χαρούμενος ἀγωνιστής, ὄχι μαλθακός, ὑποταγμένος καί μεμψίμοιρος. Ὅταν λοιπόν ὁ γονιός ἔχει αὐτά τά θετικά χαρακτηριστικά, τή θέση τοῦ ἐκλιπόντος συζύγου παίρνουν ὁ Χριστός καί ἡ Παναγία. Τότε τό παιδί πλημμυρίζει μέ τήν εἰρήνη καί τή μακαριότητα τῶν μαρτύρων.
– Σέ κάθε περίπτωση πού τό παιδί βιώνει τήν κόλαση μέσα στό σπίτι, αὐτό ἔχει νά ἐπιλέξει μεταξύ δύο δρόμων: ἤ τόν δρόμο τῆς μιζέριας καί τῆς μνησικακίας πρός τό Θεό καί τόν γονέα/τούς γονεῖς του, πού θά τό ὁδηγήσει στόν αὐτιστικό ἐγωκεντρισμό τῆς ἀέναης θυματοποίησης καί τῆς μισανθρωπίας ἤ τόν δρόμο τῆς μακροθυμίας καί τῆς συγχώρησης τῶν γονέων του, πού θά τό ὁδηγήσει στήν αὐτοπραγμάτωση καί τήν προσφορά πρός τόν συνάνθρωπο. Ἐπιλέγοντας τόν δεύτερο δρόμο, οἱ δοκιμασίες καί τά βάσανα μετουσιώνονται σέ ἀληθινά ἁγιαστικά μέσα.
Κατά τήν διάρκεια τῆς ἐκδήλωσης μοιράστηκε σέ ὅλους τούς παρευρισκόμενους, τιμῆς ἕνεκεν, τό βιβλίο ‘’Φάκελος Οἰκογένεια’’ ἔκδοση τῆς Ἑνωμένης Ρωμηοσύνης.
Ἡ Ἑνωμένη Ρωμηοσύνη αἰσθάνεται τήν ἀνάγκη νά εὐχαριστήσει θερμά τόν προϊστάμενο τοῦ ἱεροῦ ναοῦ Κοιμήσεως Θεοτόκου στό Μάτι ἀρχιμανδρίτη Δωρόθεο Ἐριφυλλίδη γιά τήν ὅλη συνεργασία προκειμένου νά πραγματοποιηθεῖ ἡ ἀνωτέρω ἐκδήλωση, τόν κ. Κώστα Γανωτή πού ἀνταποκρίνεται στά αἰτήματά μας γιά συνεργασία πάντα μέ ἀγάπη καί διάθεση προσφορᾶς καθώς καί ὅλα τά μέλη, τούς συνεργάτες, φίλους τῆς Ε.ΡΩ. καί τούς σεβαστούς ἐνορῖτες τοῦ ἱεροῦ ναοῦ Κοιμήσεως Θεοτόκου πού τίμησαν τήν ἐκδήλωση μέ τήν παρουσία τους.
