Μία γερόντισσα Καππαδόκισσα ἀπό τό Τασλίκ, πού ἔζησε στήν Θηριόπετρα Ἀριδαίας, ἡ Ἀθηνᾶ Γεωργίου Γαλανοπούλου, διηγήθηκε τό ἑξῆς ὅπως τό ἄκουσε ἀπό τήν γιαγιά της:
«Οἱ νοικοκυρές τοῦ χωριοῦ ὅταν γινόταν Λειτουργία πήγαιναν τά πρόσφορα στήν Ἐκκλησία τήν ὥρα πού ὁ παπᾶς “ἔπαιρνε καιρό” (προετοιμαζόταν γιά νά φορέση τήν ἱερατική του στολή) καί μετά γύριζαν σπίτι γιά νά προετοιμάσουν τά παιδιά τους νά πᾶνε ὅλοι μαζί γιά τήν θεία Λειτουργία.
»Κάποια χρονιά, ἦταν παραμονή Φώτων κατά τήν ὁποία γίνεται ἡ θεία Λειτουργία τοῦ Μ. Βασιλείου, ἡ γιαγιά μου ξύπνησε μέν, ἀλλά παρέμεινε στό κρεββάτι της καί καθυστεροῦσε νά πάη στήν Ἐκκλησία. Ξαφνικά ἄνοιξε ἡ πόρτα τοῦ κελλαριοῦ καί μπῆκε μέσα ὁ ἅγιος Βασίλειος, ψηλός, φορώντας ἄσπρα ἄμφια, καί τῆς εἶπε: “Τέτοια μέρα βρῆκες;” καί τῆς ἔδωσε ἕνα χαστούκι. Τά ἀποτυπώματα τῶν δακτύλων παρέμειναν στό μάγουλό της σ᾿ ὅλη τήν ζωή της.
»Ἀπό τότε ἡ γιαγιά μου αὐτήν τήν ἡμέρα τήν τιμοῦσε ἰδιαίτερα καί συμβούλευε καί τίς ἄλλες νά μήν καθυστεροῦν νά πηγαίνουν στήν Ἐκκλησία».
Διαβάστε ΕΔΩ τα προηγούμενα σχετικά άρθρα
ΤΟ ΤΑΜΑ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ. Ο ΝΑΟΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ.
Ἡ Δ΄ Ἐθνικὴ τῶν Ἑλλήνων Συνέλευσις.
Νομίζει ἑαυτὴν εὐτυχῆ γενομένη ὄργανον, δι᾿ οὗ τὸ Ἔθνος ἐκπληροῖ τὸ πλέον ἐφετὸν τῶν χρεῶν του, δηλαδὴ τὸ νὰ ἀναπέμψῃ τὴν εὐγνωμοσύνην του πρὸς τὸν Θεόν, Ὅστις ἔδειξε τοσαῦτα θαύματα διὰ νὰ τὸ σώσῃ.
Κατὰ συνέπειαν, ἡ Δ΄ Ἐθνικὴ τῶν Ἑλλήνων Συνέλευσις ψηφίζει:
Α΄. Ὅταν ἡ τοπικὴ περιφέρεια τῆς Ἑλλάδος καὶ ἡ καθέδρα τῆς Κυβερνήσεώς της κατασταθῶσιν ὁριστικῶς, οἱ δὲ οἰκονομικοὶ πόροι τοῦ κράτους τὸ ἐπιτρέψωσιν, ἡ Κυβέρνησις θέλει διατάξει νὰ ἐγερθῇ εἰς τὴν καθέδραν εἷς Ναὸς ἐπ᾿ ὀνόματι τοῦ Σωτῆρος.
(ΑΡΧΕΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΑΛΙΓΓΕΝΕΣΙΑΣ, τόμος 4ος. Δ΄ ἐν Ἄργει Ἐθνικὴ Συνέλευσις 1828-1829,
-Δεύτερος τῶν Ἐθνοσυνελεύσεων, σελ. 116)
Ὅταν οἱ ὑπεύθυνοι ἐνθυμηθοῦν νά πραγματοποιήσουν τό λησμονημένο καί ἀνεκπλήρωτο τάμα τοῦ Ἔθνους καί ἀρχίση ἡ ἀνοικοδόμηση τοῦ Ναοῦ, τά ἔσοδα ἀπό τήν διάθεση τοῦ παρόντος βιβλίου θά διατεθοῦν γιά ἕνα λιθαράκι στό Ναό τοῦ Σωτῆρος μας Χριστοῦ.