Η κυβέρνηση απούσα, όχι τόσο λόγω διακοπών όσο ανοργανωσιάς και ο κρατικός μηχανισμός πλήρως αναποτελεσματικός αφήνει να εκτυλίσσονται τραγικές καταστάσεις στα όρια της εθνικής τραγωδίας.
Όταν επαναλαμβάνεται ένα δραματικό φαινόμενο και τα αποτελέσματα είναι τα ίδια, παντού καταστροφή… τότε ένα σοβαρό οργανωμένο κράτος ενδοσκοπεί λαμβάνει προληπτικά μέτρα και αλλάζει το μοντέλο δράσης και αλλάζει ριζικά και τα μέσα ή τα ενισχύει με σύγχρονα.
Τίποτε από αυτά δεν συνέβη…
Είναι προφανές ότι η το ελληνικό κράτος για μια ακόμη φορά αποδείχθηκε ανίκανο να λειτουργήσει στα δύσκολα…
Το πολιτικό έλλειμμα της Ελλάδος είναι ξεκάθαρο…
Προφανώς δεν υπάρχει αντιπολίτευση αλλά είναι επίσης προφανές ότι δεν υπάρχει και κυβέρνηση…
Η Ελλάδα δεν κυβερνάται αντιθέτως λειτουργεί στον αυτόματο πιλότο…
Ο Μητσοτάκης ως πρωθυπουργός, βρήκε χρόνο σε μια περίοδο εθνικής καταστροφής να συναντηθεί με τους ηγέτες των Βαλκανίων, χωρίς κανένα ουσιώδη στόχο… το μισό κείμενο της δήθεν συνόδου κορυφής είχε αντιηρωική ρητορική…
Δεν υπήρχε κανένα στρατηγικό νόημα… λοιπόν σε αυτή την Σύνοδο… η κυβέρνηση ξόδεψε ζωτικό χρόνο για ανούσιες δημόσιες σχέσεις ενώ η πύρινη λαίλαπα κατέστρεψε ξανά όλη την Ελλάδα.
Υπάρχει πολίτης, που δεν είναι κομματικός εγκάθετος ή βολεμένος που σκέφτεται, έχει κοινό νου και δεν αντιλαμβάνεται την αναποτελεσματικότητα και ανικανότητα του κρατικού μηχανισμού…
Χωρίς διάθεση κυβερνητικής κριτικής, υπάρχει κυβερνητικός παράγοντας που είναι ευχαριστημένος με αυτή την νέα εθνική καταστροφή, με καμένους ανθρώπους και κατεστραμμένες περιουσίες;
Υπάρχει κυβερνητικός παράγοντας που να είναι ευχαριστημένος που για μια ακόμη φορά ο κρατικός μηχανισμός μετρήθηκε και κρίθηκε λειψός;
Υπάρχει κυβερνητικός παράγοντας που να είναι ευχαριστημένος με την επαναλαμβανόμενη ανικανότητα και αναποτελεσματικότητα;
Κάποτε θα πρέπει να αναζητήσουμε τους λόγους της συνεχιζόμενης αποτυχίας… και οι λόγοι είναι κατανοητοί… ο κρατικός μηχανισμός έχει στελεχωθεί με αναποτελεσματικούς ανθρώπους με μετριότητες που δεν μπορούν να σηκώσουν το βάρος, την οργάνωση και την στρατηγική ώστε να αποφεύγονται ή να προλαμβάνονται τέτοιες εθνικές τραγωδίες.
Θα πρέπει ο πολίτης να σταματήσει να σκέφτεται κομματικά και να λειτουργεί με εθνικά – πατριωτικά κριτήρια…
Πρώτα η πατρίδα… τελευταίο το κόμμα… αλλά δυστυχώς για ορισμένους… πρώτα το κόμμα και τελευταία η πατρίδα… αυτή η σαπισμένη, παθογενής νοοτροπία έχει εκφυλίσει το έθνος μας…
Τραγική εικόνα, η απόδειξη της ελληνικής αποτυχίας
