ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΩΜΕΝΗ ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ
Ο Patrick Paumen προκαλεί σάλο κάθε φορά που πληρώνει για κάτι σε ένα κατάστημα ή εστιατόριο.
Κι αυτό, γιατί ο 37χρονος δεν χρειάζεται να χρησιμοποιήσει τραπεζική κάρτα ή το κινητό του για να πληρώσει. Αντ’αυτού, απλώς τοποθετεί το αριστερό του χέρι κοντά στη συσκευή ανέπαφης ανάγνωσης καρτών και η πληρωμή ολοκληρώνεται.
«Οι αντιδράσεις που βλέπω από τους ταμίες είναι ανεκτίμητες!» λέει ο κ. Paumen, ένας φύλακας από την Ολλανδία.
Είναι σε θέση να πληρώνει χρησιμοποιώντας το χέρι του, επειδή το 2019 έβαλε ένα μικροτσίπ ανέπαφων πληρωμών κάτω από το δέρμα του.
«Η διαδικασία πονάει τόσο πολύ όσο όταν κάποιος τσιμπάει το δέρμα σου», λέει ο κ. Paumen.
Για πρώτη φορά έγινε εμφύτευση μικροτσίπ σε άνθρωπο το 1998, αλλά μόνο την τελευταία δεκαετία η τεχνολογία είναι διαθέσιμη στο εμπόριο.
Και όσον αφορά τα εμφυτεύσιμα τσιπ πληρωμής, η βρετανοπολωνική εταιρεία Walletmor, αναφέρει ότι πέρυσι έγινε η πρώτη εταιρεία που τα πρόσφερε προς πώληση.
«Το εμφύτευμα μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να πληρώσεις ένα ποτό στην παραλία στο Ρίο, έναν καφέ στη Νέα Υόρκη, ένα κούρεμα στο Παρίσι – ή στο τοπικό παντοπωλείο σου», λέει ο ιδρυτής και διευθύνων σύμβουλος Wojtek Paprota. «Μπορεί να χρησιμοποιηθεί οπουδήποτε γίνονται δεκτές οι ανέπαφες πληρωμές.»
Το τσιπ της Walletmor, το οποίο ζυγίζει λιγότερο από ένα γραμμάριο και είναι λίγο μεγαλύτερο από έναν κόκκο ρυζιού, αποτελείται από ένα μικροσκοπικό μικροτσίπ και μια κεραία που περικλείεται σε ένα βιοπολυμερές – ένα υλικό φυσικής προέλευσης, παρόμοιο με το πλαστικό.
Ο κ. Paprota προσθέτει ότι είναι απολύτως ασφαλές, έχει ρυθμιστική έγκριση, λειτουργεί αμέσως μετά την εμφύτευση και θα παραμείνει σταθερά στη θέση του. Επίσης, δεν απαιτεί μπαταρία ή άλλη πηγή ενέργειας. Η εταιρεία λέει ότι έχει πουλήσει τώρα περισσότερα από 500 τσιπ.
Η τεχνολογία που χρησιμοποιεί η Walletmor είναι η επικοινωνία κοντινού πεδίου ή NFC, το σύστημα ανέπαφων πληρωμών στα smartphone. Άλλα εμφυτεύματα πληρωμής βασίζονται στην αναγνώριση ραδιοσυχνοτήτων (RFID), η οποία είναι παρόμοια με την τεχνολογία που συναντάται συνήθως σε φυσικές ανέπαφες χρεωστικές και πιστωτικές κάρτες.
Για πολλούς από εμάς, η ιδέα της εμφύτευσης ενός τέτοιου τσιπ στο σώμα μας είναι τρομακτική, αλλά μια έρευνα του 2021 σε περισσότερους από 4.000 ανθρώπους σε ολόκληρο το Ηνωμένο Βασίλειο και την Ευρωπαϊκή Ένωση διαπίστωσε ότι το 51% θα το σκεφτόταν.
Ωστόσο, χωρίς να αναφέρει το ποσοστό, η έκθεση πρόσθεσε ότι «τα ζητήματα επεμβατικότητας και ασφάλειας εξακολουθούν να αποτελούν μείζον ζήτημα» για τους ερωτηθέντες.
Ο κ. Paumen λέει ότι δεν έχει καμία από αυτές τις ανησυχίες.
«Τα τσιπ εμφυτεύματα περιέχουν το ίδιο είδος τεχνολογίας που χρησιμοποιούν οι άνθρωποι σε καθημερινή βάση», λέει, «από τα κλειδιά fob για το ξεκλείδωμα θυρών, τις κάρτες μέσων μαζικής μεταφοράς, όπως η κάρτα London Oyster, ή τις τραπεζικές κάρτες με λειτουργία ανέπαφης πληρωμής.»
«Η απόσταση ανάγνωσης περιορίζεται από το μικρό πηνίο κεραίας μέσα στο εμφύτευμα. Το εμφύτευμα πρέπει να βρίσκεται εντός του ηλεκτρομαγνητικού πεδίου μιας συμβατής συσκευής ανάγνωσης RFID [ή NFC]. Μόνο όταν υπάρχει μαγνητική σύζευξη μεταξύ της συσκευής ανάγνωσης και του αναμεταδότη μπορεί το εμφύτευμα να διαβαστεί».
Προσθέτει πως δεν ανησυχεί ότι μπορεί να εντοπιστεί το πού βρίσκεται.
«Τα τσιπ RFID χρησιμοποιούνται στα κατοικίδια για να τα αναγνωρίσουν όταν χαθούν. Όμως, δεν είναι δυνατός ο εντοπισμός τους χρησιμοποιώντας ένα RFID τσιπ εμφύτευμα – το κατοικίδιο που λείπει πρέπει να βρεθεί φυσικά. Στη συνέχεια ολόκληρο το σώμα σαρώνεται μέχρι να βρεθεί και να διαβαστεί το RFID τσιπ εμφύτευμα.»
Ωστόσο, το ζήτημα με τα τσιπ αυτού του είδους (και αυτό που προκαλεί ανησυχία) είναι αν στο μέλλον θα γίνουν όλο και πιο προηγμένα και γεμάτα με τα προσωπικά δεδομένα ενός ατόμου. Και έπειτα, το αν αυτές οι πληροφορίες είναι ασφαλείς και το αν ένα άτομο θα μπορούσε πράγματι να παρακολουθηθεί.
Η ειδικός στη χρηματοοικονομική τεχνολογία ή fintech, Theodora Lau, είναι μία εκ των συγγραφέων του βιβλίου «Beyond Good: How Technology Is Leading A Business Driven Revolution».
Λέει ότι τα εμφυτευμένα τσιπ πληρωμής είναι απλώς «μια επέκταση του Διαδικτύου των πραγμάτων». Με αυτό εννοεί έναν άλλο νέο τρόπο σύνδεσης και ανταλλαγής δεδομένων.
Ωστόσο, ενώ λέει ότι πολλοί άνθρωποι είναι ανοιχτοί στην ιδέα – καθώς θα έκανε τις πληρωμές πιο γρήγορες και πιο εύκολες – το όφελος πρέπει να σταθμιστεί με τους κινδύνους. Ειδικά όταν τα ενσωματωμένα τσιπ θα έχουν περισσότερα προσωπικά στοιχεία.
«Πόσα είμαστε διατεθειμένοι να πληρώσουμε χάριν ευκολίας;» λέει. «Πού τραβάμε τη γραμμή όσον αφορά την ιδιωτικότητα και την ασφάλεια; Ποιος θα προστατεύσει τις ζωτικής σημασίας υποδομές και τους ανθρώπους που τις αποτελούν;»
Η Nada Kakabadse, καθηγήτρια πολιτικής, διακυβέρνησης και ηθικής στο Henley Business School του Πανεπιστημίου Reading, είναι επίσης επιφυλακτική σχετικά με το μέλλον των πιο προηγμένων εμφυτεύσιμων τσιπ.
«Υπάρχει μια σκοτεινή πλευρά της τεχνολογίας που δίνει τη δυνατότητα κατάχρησης», λέει. «Σε αυτούς που δεν αγαπούν την ατομική ελευθερία, ανοίγει σαγηνευτικές νέες προοπτικές για έλεγχο, χειραγώγηση και καταπίεση.»
«Σε ποιον ανήκουν τα δεδομένα; Ποιος έχει πρόσβαση στα δεδομένα; Και είναι ηθικό να βάζουμε τσιπ σε ανθρώπους όπως κάνουμε στα κατοικίδια;»
Το αποτέλεσμα, προειδοποιεί, θα μπορούσε να είναι «η αποδυνάμωση πολλών προς το όφελος λίγων».
Ο Steven Northam, ανώτερος λέκτορας στην καινοτομία και την επιχειρηματικότητα στο Πανεπιστήμιο του Winchester, λέει ότι οι ανησυχίες είναι παράλογες. Εκτός από το ακαδημαϊκό του έργο, είναι ο ιδρυτής της βρετανικής εταιρείας BioTeq, η οποία κατασκευάζει εμφυτεύσιμα, ανέπαφα τσιπ από το 2017.
Τα εμφυτεύματά του απευθύνονται σε άτομα με αναπηρία που μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα τσιπ για να ανοίγουν αυτόματα τις πόρτες.
«Δεχόμαστε καθημερινά αιτήματα», λέει, «και έχουμε πραγματοποιήσει πάνω από 500 εμφυτεύσεις στο Ηνωμένο Βασίλειο – αλλά ο Covid προκάλεσε κάποια μείωση σε αυτό».
«Αυτή η τεχνολογία χρησιμοποιείται στα ζώα εδώ και χρόνια», υποστηρίζει. «Είναι πολύ μικρά, αδρανή αντικείμενα. Δεν υπάρχουν κίνδυνοι.»
Πίσω στην Ολλανδία, ο κ. Paumen περιγράφει τον εαυτό του ως «βιοχάκερ» – κάποιον που βάζει κομμάτια τεχνολογίας στο σώμα του για να προσπαθήσει να βελτιώσει την απόδοσή του. Έχει συνολικά 32 εμφυτεύματα, συμπεριλαμβανομένων τσιπ για άνοιγμα θυρών και ενσωματωμένους μαγνήτες.
«Η τεχνολογία εξελίσσεται συνεχώς, οπότε συνεχίζω να συλλέγω περισσότερα», λέει. «Τα εμφυτεύματά μου αυξάνουν το σώμα μου. Δεν θα ήθελα να ζήσω χωρίς αυτά».
«Πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι που δεν θέλουν να τροποποιήσουν το σώμα τους. Θα πρέπει να το σεβόμαστε αυτό – και θα πρέπει να μας σέβονται ως βιοχάκερ.»